Proszę jeszcze o odpowiedź na te pytania. Zwłaszcza te cuda Eucharystyczne mnie interesują.

Grzechy wyznajemy Bogu, bo tyko Bóg może je odpuścić.
Nie wierzę w cuda Eucharystyczne, ani objawienia Maryjne.
Jaki duch tu działa, to budzi wielkie pytanie.

A pomyślałaś jaki duch Ciebie prowadza, skoro kwestionujesz Jezusowy testament komu grzechy odpuścicie są im odpuszczone, a komu zatrzymacie są im zatrzymane.
Twoje wypowiedzi raczą dowodzić, że ten duch raczej nie ma nic wspólnego z tym Duchem zesłanym przez Ojca i Syna.

A kto otrzymał Jezusowy testament? - wybrani przez Jezusa Apostołowie.
Czy ten testament jest przekazany przez Apostołów innym ludziom?
Czy Apostołowie dokonywali powszechnej spowiedzi dla wszystkich? Czy Apostołowie spowiadali się ze swoich grzechów przed człowiekiem, czy przed Bogiem?

Sobór Laterański IV z 1215 r. ustalił, wiążący wszystkich chrześcijan, obowiązek spowiadania się i przystępowania do Komunii św. przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym. Norma ta została następnie sprecyzowana przez Sobór Trydencki (1543-1563), który nakazał spowiadanie się z grzechów ciężkich przed przystąpieniem do Komunii św.

Mamy wyznawać grzech drugiej osobie, jeżeli ten grzech był występkiem wobec tej osoby.
Po to wyznajemy, by ta osoba nam przebaczyła.
Natomiast odpuszczenie grzechu, jest tylko prawem Bożym.

Na marginesie - tak we wszystkich aspektach nie odpowiada Ci KK, to czemu tak zażarcie walczyłaś o intronizację Chrystusa na króla Polski przez polski Kościół?????

Kościół, to przede wszystkim - człowiek.
Każda dobra zmiana wzmacnia człowieka. Bóg jest z każdym człowiekiem i walczy o każdego człowieka, bez względu na jego przynależność religijną.
Zawsze trzeba walczyć o to co dobre.
Kościół Katolicki gdyby tak szczerze intronizował Jezusa Chrystusa, to miałby szansę się nawrócić i zejść z fałszywej teologi niezgodnej z wolą Boga.
Tu nie chodzi o odczucia subiektywne, czy nie, ale o Prawdę.
Co z tego, że nauczanie jest takie, czy inne, skoro jest niewłaściwe do tego, co Bóg objawił w Słowie.
Kościół Boży jest tam, gdzie głoszone jest Słowo Boże.

O nawróceniu KK orzeka wybrana, która całą Ewangelię dostosowała na swój pogląd i swoje upodobania.
Kobiety Ty praktycznie nie znasz ani Ewangelii, ani teologii chrześcijańskiej, nie masz pojęcia czym jest egzegeza, tworzysz jedynie Tobie pasującą "wykładnię", gdzie Tobie powoływać się na Prawdę.
To co tu wypisujesz to jedynie Twoja subiektywna prawda, z małej litery, ta z rodzaju prawd ks Tischnera.

Jeżeli ty znasz ewangelię lepiej, to wyjaśnij mi, dlaczego w KK główną postacią w koronie jest Maria w - człowiek, stworzenie, a nie Jezus - Zbawiciel.

Dlaczego zanosimy modlitwy do świętych?

W Biblii pisze

Sobór Laterański IV z 1215 r. ustalił, wiążący wszystkich chrześcijan, obowiązek spowiadania się i przystępowania do Komunii św. przynajmniej raz w roku, w okresie wielkanocnym.

Norma ta została następnie sprecyzowana przez Sobór Trydencki (1543-1563), który nakazał spowiadanie się z grzechów ciężkich przed przystąpieniem do Komunii św.

Jeżeli ty znasz ewangelię lepiej, to wyjaśnij mi, dlaczego w KK główną postacią w koronie jest Maria w - człowiek, stworzenie, a nie Jezus - Zbawiciel.

medieval- ja mam nadzieję, że wybrana dzięki tej dyskusji zobaczy, że zabłądziła.

Gest strząsania prochu z nóg był gestem wędrownych nauczycieli, którzy każdą ziemię prócz palestyńskiej uważali za nieczystą. Wchodząc na nią otrząsali starannie prch ze wojego obuwia, by nie kalać świętej ziemi. Gest ten miał być powtarzany przez Apostołów posłanych (na razie) do Izraela (Mt 10, 5-6). Dla Żydów był on znakiem, że Apostołowie traktują ich miasto jak ziemie pogańskie, a Apostoł nie chce mieć z nimi nic wspólnego. To po prostu stanowczy znak uzmysławiający mieszkańcom ich zatwardziałość serca. Nie trzeba się w nim duszukiwać nienawiści...
Podobnie dziś człowiekowi o zatwardziałym sercu trzeba czasem jasno powiedzieć, że trwa w grzechu a nie udawać, że wszystko jest w porządku. Mówienie prawdy nie jest nienawiścią, jeśli nie wynika z chęci zranienia drugiej osoby, poniżenia jej. Często jest wyrazem miłości do niej, gdy ktoś, podobnie jak lekarz musi powiedzieć nieraz trudną prawdę swojemu bliźniemu...