Heretyk i herezja to rezecz względna- pragnę przypomnieć przedmówcom iż przez czas jakiś heretykiem był św. Tomasz z Akwinu, a jego filozofia - tomizm była uznawana w Kościele za herezję.

Jeżeli błąd (herezja) jest rzeczą względną, to i prawda jest rzeczą względną.

Możesz rozwinąć to przypomnienie o św. Tomaszu? Bo przyznaje, że wyleciało mi z pamięci.

Co rozwijać ? Interesyje sie historia kościoła , ale raczej na raczej amatorsko, są rzeczy i ciekawsze i i ważniejsze, ale fakt iz tomizm uznany został za herezję jest niesamowity. Tak więc tomizm był herezją a juz nią nie jest (pewnie ktoś docenił to iż Akwinata dokonał recepcji arystotelizmu i wtłoczył go chrześjańskie opakowanie)

Raz jest raz nie jest- czyli rzecz waględna.

Co do prawdy jak się rozejrzysz po świecie uważnie to przekonasz się iż prawdą nie jest to co jest zgodne z faktami tylko to co większości ludzi uzna za prawdę.

Poza tym

Jak powiadają :"Dobre kłamstwo zawiera 90 % prawdy"

A czy Ci co orzekają o herezji to mają jakiś monopol na prawdę?

Żądam od Ciebie przytoczenia jakiś dowodów na to, że tomizm był kiedyś uznany za herezję. Na razie posługujesz się kłamstwem, które jest tak kiepskie, że zawiera 0% prawdy.

Monopol na Prawdę ma Bóg, a z Jego upoważnienia nieomylny w swym nauczaniu Kościół Święty.

1. Mówiła o tym mi moja nauczycielka polskiego (inteligentna i diabelnie oczytana babka)
2. Czytałem o tym już jakiś czas temu- źródła na razie nie podam bo nie pamiętam, ale żeby nie było- motto tej knigi brzmioło mniej więcej tak:

Chrzesjanin powinien dochodzić przez wiarę do zrozumienia , a nie przez zrozumienia do wiary- św. Anzelm

żądasz? zmień ton [...]

Jakoś mi umknęło to że bóg scedował swój monopol na S.C.E.

Należy połączyć wiarę z prawdą. Prawdziwie wierzyć i wyznawać i wierzyć w prawdę. Chrystus jest Prawdą. Prawda zdaje się być z rzeczy racjonalnych (dychotomia prawda-fałsz powinna być ustalana rozumowo), ale wiara już nie. Jak więc to można pogodzić?

Zauwazylem u niektorych posty-tasiemce odnosnie tego tematu.Heretykiem jest kazdy kto sprzeciwia sie nauce Kosciola Katolickiego.

Pozdr.

wcale nie śmieszne tess. Czyli większość ludzkości to heretycy.

Jak ktoś powiedział monopol na prawdę ma bóg, a bóg to nie równa się kościół.

Każdy grzeszy. Chrystus umiłował grzeszników. Decyzje Kościoła muszą ulec recepcji w czasie, potępiony który był wtedy i jest i teraz. To Kościół jest nieomylny, jego mistyczne ciało złożone z wiernych. Urząd jest nieomylny, ale osoba go sprawująca już nie. Może być grzesznikiem, więc równie dobrze heretykiem.

Kosciół się myli- bo kościół to ludzie, a ludzie m,ają taką właściwość, że są omylni. Ty widzisz w kościele coś mistycznego- ja ludzi i to wcale nie zawsze (nawet nie często) zachwycających. W kościele są i działają ludzie- więc nie jest nieomylny, ani bezgrzeszny

[...]

Ludzie to jednostki, a Kościół to Ciało mistyczne. Decyzje podejmuje Ciało a nie jednostka. Niestety KK od 1100 lat uznaje inaczej Stąd pewnie Twój zarzut. Tylko sobór (tzn specjalnie zorganizowany zbiór) biskupów jest nieomylny.

Zresztą Kościół również podlega wierze a priori W tym cała moc chrześcijaństwa. Nikt ci tego nie objawi na piśmie, poczujesz to sercem - nie rozumem. Zakładamy że Duch Św opiekuje się ludźmi i to on kieruje wolą soboru.

Mon Dieu jesteś katolikiem - koncyliarystą? Przecież to herezja . W kościele decyduje papież- nie ogół.



Nie mam nic do kościoła jako zbioru ludzi wiernych- wspólnota; natomiast instutuoawby i hierarchiczny kler (nierzadko zakłamany i pazerny) to inna sprawa. Zasłaniają się bogiem dla swych partykularnych interesów- kto jest przeciw nim grzeszy przecoiwko bogu- a to jest nie fair.

didymos wyobraź sobie, że wiem co to jest sobór

Jestem ortodoksjnym (czyt. prawosławnym, bo tak się raczej przyjęło używać w jęz. polskim) chrześcijaninem, który wyznaje Wiarę Apostolską. W Kościele apostołów nie decydował Piotr a cała dwunastka. To oni się naradzali i żadne postanowienie nie mogło zostać przyjęte bez większości głosów. Prymat papiestwa i XIX-wieczne dogmaty podane przez KK mylnie określają eklezjologię Kościoła Chrystusowego. Powodują właśnie te rzeczy, o których mówisz - pomyłki, kłamstwa i błędy "nieomylnego" zwierzchnika Kościoła. Więc w sumie Ci się nie dziwię.

Człowiek jest z natury grzeszny, nawet biskup. Jednak funkcja którą spełnia jest święta. Kiedy biskupi się naradzają podczas synodu lokalnego (kanony mówią o obowiązku dwóch synodów w ciągu roku) ich decyzje podjęte wspólnie, bądź wypracowane drogą kompromisu są natchnione Duchem Świętym. Jeśli zachwiana jest wiara biskupów (złe intencje np.), albo złamane są zasady zwołania synodu - staje się on nieważny. W takiej sytuacji prawo pomocy takiemu Kościołowi posiada każdy synod innego Kościoła lokalnego, w szczególności Konstantynopolitański, z patriarchą ekumenicznym jako honorowym przywódcą wspólnoty wiernych.

Kiedy Kościołem zarządza grupa równych sobie nie ma mowy o pomyłkach, ponieważ "każdy każdego kontroluje" i może odpowiednio reagować.

Sytuację zmienia również fakt że w tradycji wschodniej biskupem (a więc tym który kieruje Kościołem) może zostać jedynie osoba, która złożyła śluby czystości i oddania (mnich) i to nie z własnej woli, a decyzją synodu.

Pzepraszam za nazwanie cie katolikiem- błedne założenie.

to o czym mówisz próbowano w kk przeprowadzić chodziło o wyższośc soboru nad papieżem- nie wyszło.

A tak z ciekawości to do jakiego prawosławnego (jeśli to nie tajemnica)