Przepraszam bardzo, ale komentowanie zjawisk niedoświadczonych osobiście, to normalna praktyka. Jeśli chodzi o eutanazję, to zarówno jej przeciwnicy, jak i zwolennicy, zapewne w większości nie doświadczyli osobiście niewyobrażalnych bóli agonalnych, o których piszą. Mimo wszystko zabierają głos w sprawie - w tę lub inną stronę - której z autopsji nie znają.

Jest jakiś szczególny powód, dla którego pozwala sobie Alus oceniać tylko tę część niedoświadczonych w bólu, którzy są przeciw eutanazji, mianem epitetu "durnie fantazjujących", pozostawiając w domyśle część zwolenników eutanazji, jako posiadających obiektywną wiedzę na temat bóli agonalnych?

Potworności bólu nie doświadcza sie jedynie w trakcie agonii.
Górnie i durnie młodości to nie moje określenie, ale wieszcza Mickiewicza - tak na wypadek, gdybyś nie wiedział.

Rzecz w tym, że zwolennicy przemawiają tu jednym głosem z osobami, których problem dotyczy z autopsji, a chodzi wszak o stworzenie sytuacji, w której to właśnie te osoby miałyby możliwość decydowania. To Wy, przeciwnicy, opowiadacie się przeciwko respektowaniu opinii tych, którzy tego bólu faktycznie doświadczają.

Tak na wypadek gdybyś nie wiedziała, to ta Twoja obecna uwaga jest bez sensu.

Nie wypowiadałem się w kwestii "durnego fantazjowania" pod kątem pochodzenia tego stwierdzenia i analizowania twórczości pewnego wieszcza, bo to w tym momencie jest nieistotne, ale pod kątem użycia go przez Ciebie wybiórczo jedynie pod adresem przeciwników eutanazji, co w tym momencie stanowi epitet.

Nie użyłam pod adresem przeciwników eutanazji, ale przeciw ludziom fantazjującym o potworności cierpienia bólu fizycznego.

Fakt, ale eutanazja to jest taka sytuacja, że masz w brzuchu zroślaka, przy łóżku lekarza z zakazem jakichkolwiek ingerencji chirurgicznych w świętą tajemnicę narodzin, a nad głową kapelana, co tylko wrzeszczy: ma rodzić! ma rodzić!

Wiadomo, że nie urodzisz i że za tydzień czy dwa będziesz martwa i dzieci również będą martwe, ale rodzisz i rodzić będziesz, w praktyce dla spokoju sumienia jekiegoś zatępionego polskiego intelektualisty, co w czterech ścianach żoną brudy wyciera.

Użyłaś jako komentarz pod adresem mojej wypowiedzi, która dość jednoznacznie opowiadała się przeciw eutanazji i że tak powiem, reprezentowała w tym momencie grupę przeciwników eutanazji.

Znaczeniowo moja wypowiedź nie była głosem ogółu, fantazjującego o potwornościach cierpienia bólu fizycznego, więc Twoje adresowanie nie mogło się odnosić do niej.

Ale podżeganie i pomocnictwo do próby samobójczej - nadal jest. Dotyczy to przykładowo uporczywego molestowania i znęcania się, przez które ofiary targnęły się na swoje życie, dotyczy to nagłaśnianego ostatnio Blue Whale contest. I nadal osoby, które próbowały w różnych okolicznościach popełnić samobójstwo, bywają przymusowo wsadzane do psychiatryków.

Więc raczej nie określałbym samobójstwa jako "legalne", raczej jako "nie podlegające karze". Inaczej wszystkie powyżej wymienione przypadki nie miałyby najmniejszego sensu.

EDIT: Ciekawy artykuł w kontekście:

https://www.iws.org.pl/pliki/files/IWS_ ... %20k.k.pdf

A ja bym się upierał, że samo w sobie jest działaniem całkowicie legalnym. Kiedy coś jest nielegalne, ale "nie podlegające karze" mówimy zazwyczaj o depenalizacji jak jest np. w Czechach z posiadaniem określonych ilości zasadniczo nielegalnych narkotyków.

Wymienione przez Ciebie przypadki podżegania, znęcania czy pomocnictwa inna kategoria, ponieważ są lub mogą być działaniami na szkodę innej osoby. Są nielegalne nie przez fakt, że dotyczą samobójstwa, tylko dlatego raczej, że zahaczają swoim charakterem o zabójstwo.

No widzisz, znakomita analogia z, nazwijmy to, "pogranicza moralności". Posiadania drobnych ilości narkotyków jest w wielu krajach nie-podlegające-karze. Ale nadal ściga się handlarzy narkotyków. Poza Holandią, bo w Holandii marycha jest legalna. Podobny przypadek z prostytucją: chcesz sprzedawać swoje ciało, droga wolna, kary nie ma. Ale sutenerstwo, zmuszanie do prostytucji, a w niektórych krajach nawet - korzystanie z usług prostytutek - jest karalne.



Oczywiście można oddzielić szkodzenie drugiej osobie (znęcanie, molestowanie, nakłanianie) od samej próby samobójczej. Nie zmienia to jednak faktu, że w PL obie sprawy są ścigane osobno z kodeksu karnego. Nawet wtedy, jeżeli intencją znęcającego nie było doprowadzenie do samobójstwa drugiej osoby. Nie jest to okoliczność obciążająca ale osobny artykuł w kk.

Dodatkowo dochodzisz do pewnej sprzeczności logicznej. Czy samobójstwo jest "na szkodę" osoby popełniającej samobójstwo? Jeżeli nie, to nie ma powodu na istnienie artykułu 151 kk. Jeżeli tak, to musisz to uwzględnić w rozważaniach o eutanazji medycznej.



A kiedy pomoc w samobójstwie zahacza o zabójstwo a kiedy nie? Czy dochodzisz do punktu, w którym będziesz uzasadniał, "zabójstwo dla dobra osoby zabijanej"? Nie widzisz, jakie, już nie furtki ale bramy otwiera przyjęcie takiej podstawy oceny karalności czynu?

Zahacza, gdy ma charakter manipulacji bądź nacisku. O działaniu wbrew woli osoby nie wspominam, ponieważ wówczas mamy do czynienia z regularnym zabójstwem.

A mnie tam zawsze ciekawiło jak to jest urodzić sobie dziecko

Ks. Kaczkowski opowiadał, że dzisiejsza medycyna potrafi uśmierzyć każdy ból. W trudnych przypadkach dokonuje się sedacji palatywnej, która polega na redukcji lub likwidacji świadomości.
W rzadkich sytuacjach podaje się leki, które mogą skrócić życie, niemniej działa to na zasadzie double effect, który polega na tym, że leki wprawdzie mogły mieć wpływ na skrócenie życia, niemniej choremu zostały ostatnie minuty bądź godziny i zadaniem leków było uczynienie tego czasu jak najmniej bolesnym dla pacjenta. Ksiądz tłumaczył, że różnica między eutanazją a procedurą przyjętą w hospicjum jest w intencjach. W eutanazji celowo podaje się taką dawkę, która skróci życie pacjenta, natomiast w w opiece paliatywnej intencją jest uśmierzenie bólu. Efektem ubocznym może być śmierć i jest to ryzyko, którego lekarze są świadomi. Uczy się ich na medycynie, że pacjent nie może umrzeć z trzech powodów: z głodu i pragnienia, bólu, w wyniku uduszenia.
Niestety, jak przyznaje ks. Kaczkowski, wciąż wielu lekarzy nie potrafi radzić sobie w sytuacjach, gdy pacjent umiera i stosują wobec niego uporczywą terapię, do nieprawidłowości dochodzi często zwłaszcza w przypadku dzieci. Dzieje się tak z powodu większego niż w przypadku dorosłych braku zgody na śmierć dziecka. Pewna matka wysłała list do Stolicy Apostolskiej z zapytaniem czy podłączenie dziecka do respiratora w przypadku ciężkiej nieuleczalnej choroby (zanik mięśni) jest uporczywą terapią czy nie. Uzyskała odpowiedź, że owszem jest, ponieważ nie prowadzi do poprawy stanu zdrowia i wyleczenia oraz będzie nadal postępować. Chory ma prawo odmówić leczenia, które będzie przedłużało jego agonię, nawet jeżeli medycyna oferuje środki, które usuną jego ból.


Coś w tym jest, w całej UE to Polska przoduje w statystykach samobójstw wśród mężczyzn. Mężczyźni wstydzą się przyznać przed innymi, że mają problem z którym sobie nie radzą, nie szukają pomocy u profesjonalistów, częściej sięgają po używki jako remedium na ich bóle.
Niemniej nauka do dziś nie jest w stanie objaśnić mechaniki samobójstwa samą psychologią czy na gruncie nauk społecznych i ekonomii. Na ból mamy leki, na poczucie pustki egzystencjalnej nie pomogą leki, lecz niedoceniania przez wielu, zwłaszcza mężczyzn- psychoterapia.

Właśnie takich nie radzących lekarzy mam na myśli.
Opisałam przypadek siostry koleżanki umierającej na nowotwór obu piersi z otwartymi ranami, której lekarze nie potrafili skutecznie zabezpieczyć od potwornego bólu.
Może w hospicjum dokonano by sedacji paliatywnej, szpital poprzestał jedynie na morfinie....może nie potrafili inaczej, może kwestia braku pieniędzy na medykamenty.

Międzynarodowe organizacje ochrony zdrowia oraz krajowe organizacje społeczne zajmujące się tego typu problematyką kilkakrotnie już zwracały uwagę na ogromny problem z dostępnością leczenia bólu w Polsce. Nasi lekarze nie potrafią stosować odpowiednich środków i nawet nie chcą tego robić, nie są zainteresowani tym tematem, ponieważ boją się i żywią idiotyczne uprzedzenia.