Mam takie pytanie:
Dlaczego podczas procesji istnieje podział na mężczyzn i kobiety?
Idą osobno. Najpierw mężczyźni potem kobiety.
Dodam, że dzieje się tak w parafiach na terenie diecezji opolskiej.
Dawniej mieszkałam w diecezji częstochowskiej i nic takiego nie było, dlatego gdy tu zamieszkałam przeżyłam szok .
Przez ten podział nie uczestniczęw procesji.
Napiszcie, czy jeszcze gdzieśtak jest i dlaczego?

Mysle, ze jest to po prostu miejscowa tradycja zachowana z dawnych lat. Pamietam, ze kiedy bylam dzieckiem, w moim kosciele parafialnym (wowczas archidiecezja wroclawska), ale na pewno i w wielu innych rowniez, po jednej stronie nawy glownej byly lawki dla kobiet, a po drugiej dla mezczyzn. Taki sam podzial obowiazywal w kolejkach do spowiedzi. Natomiast nie pamietam jak to bylo podczas procesji. Z czasem ten podzial zanikl, ale wyglada na to, ze nie wszedzie. Nie jestem natomiast pewna, czy byly to wymogi Kosciola, czy po prostu zwyczaj.

To jest stara tradycja. Modlitwa obok osobników tej samej płci pomaga w skupieniu Jestem całkowicie za, uważam że do kościoła przychodzi się indywidualnie więc nie należy cisnąc się w paczce swoich znajomych.

Taki podział pomaga w lepszym skupieniu sie na eucharystii...A co do skupienia...Na pewno łatwiej jest kiedy w poblizu nie ma zadnej ładnej dziewoji

znam takie parafie gdzie nawet na ofiarę i komunię osobno idą najpierw kobiety i dzieci a potem mężczyźni śmieszne ale prawdziwe

Mnie taki podział nie pomaga, wręcz przeciwnie, denerwuje mnie i przeszkadza.
Szczególnie jesli chodzi o podział podczas procesji.
Jeśli idziemy z mężem, to dlaczego mamy się rozdzielać? Dla mnie to nie ma sensu.
Nie uczestniczę z tego powodu od wielu lat w procesji. Właściwie odkąd tu mieszkam.
Jeśli chodzi o obchodzenie ołtarza to też tu się z tym pierwzsy raz spotkałam. Jednak najpierw idą tu faceci potem babki.
Całkowity przegląd towarzystwa .
U nas obchodziło się ołtarz tylko podczas większych uroczystości np. slubu. Tu ludzie biegają w czasie każdej mszy. Mnie to rozprasza i denerwuje. Również w tym nie uczestniczę.
Z rozmów z tutejszymi ludźmi wynika, że dla nich ważniejsze jest obejście ołtarza a nie np. przyjęcie komunii, bo co sąsiedzi powiedzą. Według mnie to jest chore. Ale cóż, tak tu jest.
W ogóle tu jest dziwnie. Czuję się tu bardzo obco w kościele.

Wydaje mi sie, ze potrafie Cie zrozumiec, gdyz mam na swoim koncie kilka zmian miejsc zamieszkania. Moze rzeczywiscie, na poczatku jest jakos dziwnie, a na pewno wszystko jest inne, najwazniejsze jednak, by pamietac, ze Eucharystia jest ta sama, ta sama wiara, ten sam duch i trzeba starac sie poczuc sie czastka tej wspolnoty. Dobrze jest wlaczyc sie aktywnie w te nowa wspolnote, a mozliwosci jest naprawde duzo. Wtedy tez inaczej patrzy sie na parafie. Na pocieszenie powiem Ci jeszcze, ze takie zmiany to naprawde nic wielkiego, bo cobys zrobila, gdybys nagle zostala zmuszona do wlaczenia sie do parafii, gdzie ludzie posluguja sie jezykiem innym niz polski? Wtedy dopiero moglabys czuc sie wyobcowana. Mnie takie cos spotkalo dwa lata temu, nagle pozbawiona mozliwosci uczestnictwa we Mszy sw. w jezyku polskim, (odmowiono grupie polskiej prawa do korzystania z kosciola i trzeba bylo wlaczyc sie do swojej parafii terytorialnej, a wiec angielskojezycznej),ale po kilku miesiacach znalazlam sie znow wewnatrz wspolnoty i staram sie sluzyc jej najlepiej jak tylko potrafie. I juz nie czuje sie obco, bo to jest moja parafia i moja wspolnota. Sprobuj moze i Ty.

Jesli chodzi o mnie to nie tylko na początku czułam się dziwnie tu w kosciele.
Cały czas tak się czuję.
Nie potrafię zaakceptować tych odmiennosci.
Na razie muszę tu mieszkać (praca, mieszkanie).
Czasami chciałabym zamówić mszę w jakiejś intencji, ale nie mogę, bo musiałabym przejść przez kościół w tym obchodzie, czy jak się to nazywa?
Nie potrafię się przemóc! To dla mnie bardzo egzotyczne.
W moim kościele nie było żadnych podziałów, obchodów. Czułam się normalnie.
Nie bardzo mam też chęć i czas (dwójka małych dzieci i żadnej babci, itp. w poblizu) aby angazować się w jakieś sprawy parafii bardziej. Nie lubię tutejszego proboszcza.
Jeżdżę na msze do sąsiedniej parafii (tam też istnieją te podziały, ale ksiądz jest bardziej "do ludzi").
Napewno było Ci trudno, ale jakoś udało Ci się zaaklimatyzować.
Ja jakoś nie potrafię.
Może też kiedyś mi się to uda.
Mam też jednak nadzieję, że wrócę kiedyś w rodzinne strony i będezie z tym lepiej.
Pozdrawiam.

To zapewne miejscowa tradycja... Będąc w górach - miejscowość Brenna Leśnica, trzeba było przełożyć hostię z koszyczka na patenę. Każda diecezja lub miejscowość mają odrębną tradycję.

u mnie w parafii panuja jeszcze rozne dziwne zwyczaje, ale z tego co widze t i tak mam luksus

jak wyglada bieganie wokol oltarza bo zbytnio nie kumam?

Warto zauważyć, że we wszystkich starych kościołach na Śląsku, ołtarz główny jest odsunięty od ściany na jakieś 1,5 m, a to po to aby go można obejść dookoła. I faktycznie w parafiach gdzie kultywuje się tradycję, wierni obchodzą ołtarz "na ofiarowanie". To obchodzenie wokół ołtarza nazywane jest "procesją ofiary" lub "procesją ofiarniczą". Rozpoczyna tę procesję zaraz po modlitwie powszechnej, w czasie przygotowania darów osoba lub rodzina w intencji której sprawowana jest msza św. Przyznam, że dziwię się zdziwieniu wypowiadających się na tym forum, bo taką samą procesję możemy obserwować przy wszystkich bardzo uroczystych mszach pontyfikalnych, np. tych które Ojciec Święty sprawuje na Placu Św. Piotra. To obchodzenie wokół ołtarza ma takie samo znaczenie jak właśnie podchodzenie z darami do ołtarza obserwowane często w czasie transmisji telewizyjnych. Rzecz w tym, że na Śląsku jest to praktykowane także w parafiach i to od niepamiętnych czasów (powiadają niektórzy, że od czasu, gdy chrześcijaństwo zapuściło korzenie na ziemiach śląskich.
A zatem nie jest to żadne dziwactwo ale stara chrześcijańska tradycja.
A rozdział świata męskiego od kobiecego, ma też starą jak chrześcijaństwo tradycję i wyraża pewne uporządkowanie i dyscyplinę, których niestety dotąd brak u sarmatów i której im się tak trudno podporządkować. Niemałą rolę w niszczeniu ładu ma ruch feministyczny, który niestety zagnieździł się także w kościele, sprawiając to iż wielu mężczyzn, nawet tych, którzy corocznie stukilkodziesięciotysięczną rzeszą pielgrzymuje do Matki Sprawiedliwości i Miłości Społecznej w Piakarach Śląskich, nie uczestniczy w niedziełe we mszy świętej, nie mogąc znieść lubieżnego ścisku czynionego przez kobiety. [...]

To muszą być ludzie skrzywieni psychicznie skoro nie uczestniczą we mszy z powodu bliskości kobiet Co Bóg złączył, człowiek niech nie rozdziela, mąż i żona powinni zwłaszcza w kościele być razem. Zresztą pierwsi chrześcijanie nie robili podziałów "kobiety tu, mężczyźni tam".

Skąd wiesz, że nie robili i jak definiujesz "pierwszych chrześcijan". Przez takich fanatyków nowoczesności jak Ty doszło m. in. do schizmy staroobrzędowców, którzy ten zwyczaj uznali za godziwy zachować.

Co Bog zlaczyl czlowiek niech nie rozdziela, prawda? W imie czego wiec w koscile rozdziela sie meza od zony?

Dla mnie smieszne.

Crosis