a ja widzę takie podstawy. One są zresztą oczywiste. Dopóki fakt domienamnego istnienia ducha świetego nie będzie udowodniony, doputy nie można uznać jego istnienia. Jeżeli ktoś twierdzi unaczej - wierzy w bajki i pozostanie to bajkami dopóki doputy nie będzie to sprawdzone. To tak jak wierzeniami, że ziemia jest płaska i że ziemia nie jest płaska. Oba te twierdzenia były bajką, doputy ktoś UDOWODNIŁ, że ziemia nie jest płaska = de facto wykazał prawdziwośc jednego twierdzenia i fałsz drugiego.


Wygranej? Czego wygranej? Co tu (a właściwie to gdzie?) można "wygrać"?


Samo "przyjmowanie" jest niczym innym jak tylko widzimisie, jest tylko "wydawaniem się", "podejrzewaniem", zwykłym wierzeniem w coś co jest niesprawdzone i niepewne. I dlatego pozostaje bajką i abstrakcją, a takich rzeczy nie sposób traktować poważnie. Mnie gadka-szmatka o abstakcjach i rzeczach niestworzonych nie interesuje. Jeśli chcesz dyskutować tylko z podobnymi sobie to załóż kółko wzajemnej adoracji i "przyjmujcie" tam sobie co Wam się tylko żywnie podoba, nawet to, że ziemia jest płaska.


czyli schizofrenicy = błogosławieni?


Ja również nie pozjadałem. W życiu kieruję się natomiast zdrowym rozsądkiem, a nie bajkami w przeciwieństwie do innych

OK, masz rację, powinienem był napisać "nie widzę jednak wystarczających podstaw".
Korzystając z analogii do "płaskiej/kulistej" ziemi: załóżmy, że żyjemy 2000 lat wcześniej, nie ma dowodów na kulistość ziemi i powszechnie przyjmuje się, że jest ona płaska. Jest jednak parę osób, które twierdzą, że ziemia jest kulista, ale nie potrafią przedstawić jednoznacznych dowodów. Dalej przyjmijmy, że kulistość ziemi jest dla nas bardzo istotna, bo np. życie na płaskiej ziemi wydaje nam się pozbawione sensu. Co wtedy? Czy bardziej racjonalne jest przyjęcie hipotezy o płaskiej ziemi, czy tej o ziemi kulistej?



Np. jak w przykładzie wyżej, sens życia.



Jak Cię nie interesuje gadka-szmatka o abstrakcjach, to czemu się w nią wtrącasz? Jak widzę na forum temat o krasnoludkach i mnie on nie interesuje, to nawet nie zadaję sobie tyle trudu, aby to przeczytać, a co dopiero coś napisać. Musieliby mi za to płacić



Schizofrenicy podobno widzą i słyszą.

Za to widzisz podstawy do wierzenie w istnienie czegoś czego istnienie nie zostało przez nikogo udowodnione, a swoją wiarę pokrywasz jedynie na tym co mówią ludzie. Skoro oni mówią, że duch święty istnieje tzn, że tak jest - to ci dopiero logiczne rozumowanie


ani jedno ani drugie w tym momencie nie ma nic wspólnego z racjonalnością. W takim przypadku najbardziej racjonalnym podejściem jest założenie, że jest to kwestia jeszcze niesprawdzona i zamiast czarować i wróżyć z fusów czekamy aż ktoś wreszcie poda jakieś dowody na kulistość/płaskość ziemi. I analogicznie we wszystkich innych kwestiach.


Na tym właśnie polega twój problem, czego dowodem są niemal wszystkie twoje posty odnoszące się do spraw religijnych i czytane przeze mnie. Ty nie jesteś typową osobą wierzącą w boga, katolikiem (?). Twoja ewentualna wiara wynika czysto z przesłanek życzeniowych, jak również ze strachu i poczucia bezsensu, że życie się kończy z chwilą śmierci i nic potem już nie ma. Twoje posty dowodzą, że się tego strasznie boisz, w związku z czym wygodniej ci przyjąć założenie, że jest bóg, bo to daje złudne poczucie nadziei i "sensu życia". Właśnie, co do samego sensu życia to bardzo Ci współczuje. Sensem mojego życia są zgoła inne rzeczy, sensem zaś Twojego - wiara w niestworzone rzeczy i bajki, bo a nuż widelec się sprawdzą wobec czego czemu miałbyś nie wierzyć, prawda? Jakie to dziecinne. Wyobraź sobie, że równie dobrze możesz nie wierzyć i jeśli te wszystkie rzeczy okażą się prawdą to i tak życie Twoje nie skończy się po śmierci Będziesz katolikiem/będziesz ateistą = wsio rawno z punktu widzenia ewentualnego urzeczywistnienia się bajeczek w jakie wierzysz Wszak KK wymyślił sobie litościwą tezę, iż nie tylko katolicy mogą być dopuszczeni do "królestwa bożego"....


Ja się nie wtrącam, to ty mnie chcesz wtrącić i dlatego pisałem, że się nie dam
Nie dyskutuję na tym forum na tematy stricte religijne dotyczące np postaci religijnych, biblii itd. Mój udział na tym forum ogranicza się do ogólnego tknięcia tematyki religijnej i nie zagłębiania się w szczegóły.


tak i wierzą w niestworzone rzeczy, podobnie jak katolicy. Różnica między nimi jest tylko taka, że póki co w Polsce ci pierwsi są leczeni na podstawie bajek jakie opowiadają, a ci drudzy nie. Natomiast w wielu zachodnich krajach te dwie grupy to jedno i to samo z punktu widzenia postrzegania przez społeczeństwo.

Chcesz np. powiedzieć, że te tysiące świadectw cudów, które wciąż napływają do Rzymu w związku z beatyfikacją JP2 są bajkami ? Hmm.. mamy wielu zdolnych bajkopisarzy. :)
Pycha, jest tym co cie zwodzi, bo myślisz, że lepiej wiesz od Boga, że to nie jednak duch jest większy tylko rozum.

Ja tylko przytoczę jedno zdanie.
"To tylko wtedy, gdy - wbrew ludzkiemu rozsądkowi - góruje duch, który porafi uwierzyć, można znaleźć wszelką pomoc Boga".

[/i]

Bajkami nie są same "cudy", które zresztą nie są żadnymi cudami, tylko niewyjaśnionymi zjawiskami/wyleczeniami przez naukę. Zresztą nauka zna takie przypadki i w większości z nich wytlumaczenie jest takie, iż w niektórych przypadkach układ odpornościowy danego człowieka potrafi się tak zmobilizować, że pokonuje "nieuleczalną" chorobę. Bajką natomiast jest myslenie, że przypadki te są zasługą domniemanego boga. Katolicy zawłaszczają te przypadki jako "cuda dokonane przez boga za wstawiennictwem świetego jp2".
W cuda uwierzę, jeśli komuś odrośnie ręka lub noga
Należy pamiętać, że w nie tak odległych czasach za cuda osoby wierzące uznawały inne wylecznie z chorób, o których dzisiaj wiadamo, że nie były to żadne cuda. Podobnie będzie z dzisiajdzymi przypadkami, kiedy to nauka w końcu udowodni źródło tych "cudów"


Mylisz się. Ja nie mogę "wiedzieć lepiej od boga", bo żadnego boga nie ma, więc nie mam od kogo/czego wiedzieć lepiej w tym przypadku.


Ja w duchy nie wierzę

Widzę podstawy zarówno do wierzenia jak i do niewiary. W jednym i drugim przypadku uważam je za niewystarczające do definitywnego rozstrzygnięcia istnienia bądź nieistnienia Boga, Ducha Świętego czy też obecności Ducha Świętego w KK.



Problem w tym, że wybierasz się w podróż dookoła świata i problem płaskości czy kulistości ziemi ma dla Ciebie zasadnicze znaczenie. Gdy ziemia jest płaska, to Twoja podróż dookoła świata nie ma sensu. Musisz zdecydować, czy wybierasz kulistość i ruszasz w podróż, która jest marzeniem Twojego życia, czy też wybierasz beznadziejną płaskość i zostajesz w domu.



Podaj jasną definicję katolika, to Ci odpowiem. Sam unikam tego określenia, chociaż należę do KK i uważam, że jest mi to pomocne w tej podróży dookoła świata.



Studiujesz telepsychoanalizę? Jest trochę racji w tym, co piszesz, ale tak namotałeś, że nie che mi się tego prostować.



Trzymam więc kciuki, aby Ci się udało

Właśnie dlatego się takie cuda nie zdarzają, by człowiek musiał sam, aktem swojej woli uwierzyć i zaufać. Gdyby ludziom zaczęły odrastać kończyny, to Bóg mógłby się ukazać już wtedy człowiekowi i wiara nie miałaby sensu.

kurcze chyba nie dowiem sie jednak dlaczego masturbacja to grzech!!! na pewno nie z tej dyskusji!!! aha i dla tych co mowia ze masturbacja prowadzi do impotencji wyrazy wspolczucia!!! ciekawe jak masturbacja ma do tego prowadzic?? non-stop tworzone sa nowe plemniki, a skoro penis staje przy masturbacji to czemu nie mialby stanac dzien pozniej?!

dlaczego masturbacja to grzech??

Upraszczając, katolicy wierzą, że seks nieprokreacyjny jest sprzeczny z wolą Boga, dlatego wszelka aktywność seksualna, która nie niesie ze sobą choć znamion możliwości poczęcia dziecka jest grzechem.

A jeśli podnieca mnie masowanie moich pośladków i pod dłuższym ich masowaniu dostaję orgazmu to czy będzie to grzech?

Pytam całkiem poważnie.

Oczywiście, że grzech. Żeby było inaczej, to w czasie tego orgazmu powinieneś "być w żonie". Nie mam pojęcia natomiast, czy grzechem będzie jak ty sam wtedy będziesz masował sobie pośladki, choć przeczucie podpowiada mi, że wskazana jest tu bardziej aktywność żony...

Zabawnie się robi, pozdrawiam

Ale dlaczego grzech skoro masturbacja to stymulowanie narządów płciowych, a pupa chyba takim narządem nie jest?

Nie chodzi o części ciała, czy technikę, tylko o efekt i intencje.
Jak dłubanie w nosie doprowadza cię do orgazmu i przez to ciągle dłubiesz w nosie, to jest to dziwacznym rodzajem, ale jednak rodzajem masturbacji.
Zmień po prostu zwrot "stymulowanie narządów płciowych" na "robienie sobie dobrze" lub ładniej "doprowadzanie się do orgazmu", to będzie bardziej odpowiadać katolickiemu spojrzeniu na ten temat.
Kurcze, ale co ja się tak produkuję o cudzej religii... Czy jest na sali jakiś katolik?!

Jest, ale moje argumenty nie trafiają do "Mrocznego"

Dla tego niech sobie "stymuluje" w dalszym ciągu a efekty zobaczy
w swoim czasie.
Być może będzie miał problemy z siadaniem ?

Martwi mnie tylko, jeśli MP namawie innych do "stymulacji" sam
w niej nie uczestnicząc, co świadczyło by raczej o jego złej woli.

Więc takie stymulowanie pupy masturbacją by nie było. A więc i grzechem też nie. To po prostu masowanie sobie pupy, a że wynikiem tego jest orgazm? Cóż, to znaczy, że mam zrezygnować z masażu pupy?

Swoją droga niektóre kobiety osiągają orgazm poprzez samą stymulacje piersi. To też jest grzeszne?