Chrześcijanin ma nadrzędny obowiązek kierować się w życiu miłością. Tego nie dałoby się pogodzić z absolutnie sztywnymi zasady, według których to człowiek jest dla zasad, a nie na odwrót. Oczywiście wymaga to myślenia. Ale interpretowanie i wypaczanie zasad na własną korzyść, szczególnie kosztem innych, jest zawsze grzechem.

A Ty cokolwiek lepszego byś zaproponowała?

To nie jest "prawo do tego, by nie mówić prawdy", tylko nakaz normalnej, społecznej roztropności, który "obowiązuje" wszystkich.



No przecież właśnie to wyjaśniamy. Nie czytasz naszych wypowiedzi? Zakaz absolutnie bezwzględny byłby absurdalny i uniemożliwiłby normalne życie.

@-Vi-
Twoja "dyskusja" jest niemerytoryczna. Nie wiem czego się czepiasz.
Wybacz, brnąc dalej coraz bardziej się ośmieszasz.

Przeważnie wypowiadałaś się merytorycznie, a w tym wątku krążysz w kółko.
To nie ma sensu.
EOT.

Dodam jeszcze, że problem dobrze ujmuje brzmienie VIII Przykazania: nie mów fałszywego świadectwa przeciw bliźniemu swemu.

Przede wszystkim, po raz kolejny napiszę, że sama idea ubierania wszystkiego w przepisy, jest nie dla mnie. Ja w swoim życiu nie podlegam żadnym sztywnym regułom. Żyję w zgodzie z tym, co mi sumienie dyktuje (a że jest ono chyba nie najgorzej uformowane, raczej nie czynię ludziom krzywdy i biorę pod uwagę ich zdanie i potrzeby, co mi przychodzi naturalnie). Mam też dzięki temu (braku sztywnych reguł) ten komfort, że każdą sytuację i każdy problem mogę rozpatrywać indywidualnie i nie muszę zajmować się nieistotnymi bzdurami.
Druga rzecz to, że jako nie-chrześcijanin, nie-katolik i do tego zdecydowanie antyklerykał, nie jestem odpowiednią osobą, by proponować cokolwiek katolikom.

Natomiast pytanie zadałam ze zwykłej ciekawości samego "problemu". Jest grupa ludzi, którzy tworzą sobie pewne reguły i chcą im podlegać. Różni z nich interpretują to często inaczej. Byłam po prostu ciekawa ich odpowiedzi i sposobu postrzegania, oraz jak się to komu przekłada na codzienność. I tyle.
To tak samo jak zapytać się różnych osób o postrzeganie np. małżeństwa, czy rodziny, i reguł jakie nim rządzą, czy choćby o wspomniane przez Ciebie kierowanie się miłością. Odpowiedzi mogą być różne, chociaż wszyscy mówią o tym samym.



Nie nakaz, ale prawo. I wchodzi w Kodeks Kościoła Katolickiego, co przytoczył piok333. I o tym rozmawiamy, a nie o tym co ponoć "obowiązuje" wszystkich.


Czytam wszystkie wypowiedzi i zadaję pytania, które mi się w związku z tym nasuwają.
Poza tym, Wy, katolicy, sami nie potraficie dojść do ładu z tym, co dla Was wspólne, co oczywiste, co Was określa, a co nie. Ty twierdzisz tak, a ktoś inny interpretuje, że w żadnej sytuacji nie możecie kłamać, a jedynie możecie nie informować. Jeden nie poinformuje w jednej sytuacji, a drugi w zupełnie innej (co ten pierwszy podciągnąłby już pod kłamstwo). Tak samo jak z określaniem się jako katolik – dla jednych wyznacznikiem jest "miłość", dla innych przestrzeganie reguł KK. A i jedno i drugie każdy inaczej interpretuje. Wy często nie mówicie wspólnym językiem, tym bardziej więc nie możesz przyjąć, że nie-katolik przyjmie określoną interpretację za oczywistą. Ja czytam wypowiedzi, które nie zawsze są ze sobą zgodne, autorstwa wielu z Was. I na tej zasadzie wyciągam własne wnioski i buduję własne zdanie. Nie każdy musi je podzielać.



Dla Ciebie często, jak zauważyłam, merytoryczna dyskusja jest tam, gdzie idzie to w parze z Twoimi poglądami. Jeśli nie, to niegdyś fajny i sensowny user, staje się niefajny, mało sensowny, czepia się itp. Albo w drugą stroną – ktoś niegdyś "be", nagle zaczyna być bardzo "cacy", tylko dlatego, że akurat z Tobą mu w czymś po drodze.
Natomiast ośmieszyłeś się co najwyżej Ty – najpierw nieznajomością postów, o których pisałeś, potem zarzutami, których nijak nie potrafiłeś uzasadnić. Twoje posty, jak na razie, niewiele wniosły do całej dyskusji – coś tam zasugerowałeś, ale poproszony o rozwinięcie nie masz nic do powiedzenia.
Krążę w kółko wyłącznie dlatego, że wciąż odpowiadam na te same pytania i tłumaczę po raz kolejny to, co już tłumaczyłam.
Natomiast niczego się nie czepiam – wymieniam poglądy i wyrażam swoje zdanie. Zwłaszcza gdy różni się ono od innych. Taka jest idea forum dyskusyjnego, a ja od tego tu jestem. A nie od tego, by przyjmować poglądy innych, zwłaszcza gdy widzę to zupełnie inaczej

Nie jest podstawowe. Oczywiście, że Aspie potrafią kłamać, tylko zwykle rzadko to robią wtedy, kiedy osoby neurotypowe skłamałyby całkiem odruchowo. W wielu sytuacjach, kiedy po innych osobach spodziewalibyśmy się "białego kłamstwa", Aspie są uczciwi, prawdomówni. Dlatego otoczenie może odnosić wrażenie, że w ogóle nie potrafią kłamać.

Znacznie bardziej charakterystyczną cechą Aspie jest dosłowne rozumienie języka, literalne rozumienie wypowiedzi, nieumiejętność prawidłowego odczytywania komunikatów, których kontekst jasno wskazuje, że nie chodzi o znaczenie dosłowne. Problemy z rozumieniem ironii. Typowa jest tendencja do odbierania wszystkiego zbyt poważnie i dosłownie, nawet kiedy z sytuacji wynika, że sytuacja jest fikcyjna.

Problem w tym, że interpretacja przez ciebie przyjęta nie trzyma się kupy i prowadzi do absurdalnych wniosków. Chcesz mieć takie zdanie o katolicyzmie, jakie masz, to sobie je miej, ale nie pisz, że wynika z tego właśnie wynika, iż "jakakolwiek wiarygodność katolicka przestaje dla ciebie istnieć", bo to jawny absurd.

Taki imperatyw wewnętrzny, sumienie spoza systemu reguł nie istnieje. Zostałaś wychowana w tym a nie innym systemie wartości niewiele masz miejsca do przetasowań. Chcąc nie chcąc jesteś wręcz przesiąknięta chrześcijaństwem i regułami.
Przyznam ci rację, że wizja świata zdogmatyzowana, uregulowana w każdym szczególe jest przerażająca. Mam nadzieję, ze nikt tu takiej wizji świata nie kreuje.

Johnny ja ciebie naprawdę nie proszę o akceptację mojego punktu widzenia ani podstaw, na jakich opieram swoje wnioski. Ja tylko o nich informuję
Drugą rzeczą jest to, że omawiamy tu konkretny jeden aspekt, i o tym właśnie piszę. A swoje zdanie buduję na podstawie różnych rzeczy, które zbieram do kupy. To dotyczy wszystkiego, nie tylko Kościoła.


Gdybym wyznawała dokładnie ten sam system wartości, jaki obowiązuje w chrześcijaństwie, to można by się zastanawiać, czy faktycznie tak nie jest. Ale mój jest zupełnie inny i w zasadzie różni się już w sprawach fundamentalnych.
Są oczywiście części wspólne, to naturalne. Tyle że to chrześcijaństwo korzysta z pewnych reguł (w tym przypadku jest ich wyjątkowo dużo) czy wartości, zapożycza je, a nie jest ich twórcą.
Nie jestem przesiąknięta chrześcijaństwem. Co najwyżej w danym przypadku korzystamy z tego samego. Równie często też widać u mnie wyraźnie, gdzie nie korzystamy z tego samego, i gdzie mnie owe zasady, z których korzystają chrześcijanie, zupełnie nie dotyczą.


Wiesz, przede wszystkim każdy kreuje swoją własną wizję świata. W obrębie danej grupy też każdy widzi i traktuje to inaczej. Zobacz różnice we wpisach na forum, w podejściu różnych użytkowników do tego, co naucza ich Kościół. Czy są to kwestie seksualności, czy wszelkich różnych grzechów. Jedni traktują nauczanie KK jako pewne ogólne wskazówki, ale kierują się przede wszystkim swoim własnym wyczuciem i rozumem, i nie szukają na siłę problemów tam, gdzie ich nie ma. A inni... nijak nie potrafią podjąć żadnej decyzji samodzielnie, i do wszystkiego potrzebują dokładnej i dosłownej odpowiedzi, co konkretnie Kościół każe zrobić w tym przypadku. To działa tak wszędzie w życiu (nie tylko w Kościele). Ja się odcinam od szczegółowej regulacji, Ty też nie chciałbyś każdej jednej rzeczy poubierać w przepisy, ale niektórym chyba takie regulacje są potrzebne, bo inaczej nie potrafią się odnaleźć i normalnie egzystować. Wszystko zależy od konkretnego człowieka.
A już najgorzej, jak czasami w prawie (polskim) zaczynają egzystować takie bardzo szczegółowe regulacje i przepisy, które niby z założenia miały służyć dobrze, a wychodzi góra absurdów, którym człowiek chcąc nie chcąc, podlega...

Cóż, skoro nie potrafisz/nie chcesz zracjonalizować swojego stanowiska, to w ogóle nie ma o czym rozmawiać. Na tej samej zasadzie ja mogę mówić, że np. wszyscy ateiści to potencjalni mordercy, bo przecież nie wierzą, że za morderstwo pójdą do piekła.

Już to zrobiłam i wyjaśniłam. Nie mam wpływu na to, czy ktoś to przyjmie i zaakceptuje, czy uzna za niewystarczające i odrzuci.
W twoim przypadku zresztą, to w ogóle nie miałoby sensu. Ty praktycznie nigdy nic nie przyjmujesz. Nie jesteś na forum od tego, by dyskutować i wymieniać się spostrzeżeniami, tylko od tego by negować. Rozmowa z tobą nigdy do niczego nie doprowadza.
A że temat już wyczerpany, to oczywiste. Nie będę powtarzać w kółko tego samego.

A ja myślałem, że to ty tu jesteś od tego, żeby negować, w końcu to forum katolickie, a ty jesteś antyklerykałką

Niedzielę uważasz za naturalny wolny dzień odpoczynku.
Uważasz szacunek dla rodziców za cos naturalnego.
Nie kradniesz, szanujesz życie, uważasz zdradę za coś złego, uważasz małżeństwo monogamiczne za coś naturalnego, uważasz obgadywanie za coś złego, uważasz pomoc człowiekowi za coś naturalnego, uważasz pomoc i opiekę nad słabszymi za coś naturalnego .... Uważasz także indywidualizm za coś naturalnego... Sama idea "bycia dobrym"...
Tym wszystkim przesiąknięta jest Europa i cała kultura z chrześcijańskiej Europy się wywodząca.
Jeżeli na środku ulicy leży człowiek i widać, że chory (a nie śpi pijany), to nie przejdziesz obojętnie - a w Indii to oczywiste i naturalne.
Przykłady można tylko mnożyć. Nawet nie zdajesz sobie sprawy ile ciebie z chrześcijaństwem łączy.

Porównaj Katechizm Kościoła Katolickiego (kilkaset stron) do Katechizmu Heidelberskiego (reformowani, 80 stron) czy 24 Artykuły Wiary i kilka stron Zasad Socjalnych (metodyści). I już wiesz gdzie są podejmowane decyzje samodzielnie i gdzie wychowują do samodzielnego myślenia i takich decyzji, a gdzie wychowują do poleganiu na kimś. Wychowanie w sztywnych, szczegółowych regułach może upodabniać życie człowieka do niewolnictwa umysłowego i moralnego, oraz prowadzić do braku tolerancji dla innych ocen, innych zachowań.

Albo nigdy w życiu nie miałeś w ręku KKK, albo świadomie kłamiesz.