Wraz z mężem jesteśmy poślubie cywilnym. 16 pazdziernika tego roku przstąpimy do sakramentu małżeństwa w kościele parafialnym, termin w kosciele mamy juz potwierdzony. Mamy 2 miesieczna coreczke którą chcieliśmy ochrzcić przed ślubem. Ksiądz jednak odmówił nam sakramentu dla corki. Co zrobić? Czy ksiądz ma takie prawo?

Teoretycznie ma. Nie mniej nie powinien tak czynić.
Jest to kwestia interpretacji przepisów kościelnych. Prawo nie mówi nic o tym, że rodzice muszą mieć sakrament małżeństwa. Więc jeśli przy pytaniu o powód odmowy poda, że jest nim właśnie brak sakramentalnego małżeństwa jest to niepoprawne. Ale Kodeks Prawa Kanonicznego mówi, że można odłożyć w czasie udzielenie chrztu, jeśli 'nie istnieje uzasadniona nadzieja, że dziecko zostanie wychowane zgodnie z wiarą'. I tu może być tak, że on tak interpretuje tę sytuację, że to się w tym mieści. Oczywiście jest to zbyt radykalne i można to wyjaśnić. Jeśli ów proboszcz nie będzie chciał ochrzcić dziecka, można się zgłosić do dziekana, który wówczas może porozmawiać z tamtym proboszczem i spróbować go przekonać, że nie ma racji tak stawiając sprawę. Oczywiście jeśli sam nie podziela jego poglądu. Ale nie sądzę, by znalazło się dwóch takich w dekanacie

Życzę powodzenia. Nie ma co dramatyzować, trzeba rozmawiać.

Po rozmowie na czacie troche pogrzebałam w przepisach i tak np w kwestii imienia
Kan. 855 - Rodzice, chrzestni i proboszcz powinni troszczyć się, by nie nadawać imienia obcego duchowi chrześcijańskiemu.

Kan. 868 -

§ 1. Do godziwego ochrzczenia dziecka wymaga się:

1° aby zgodzili się rodzice lub przynajmniej jedno z nich, lub ci, którzy prawnie ich zastępują;

2° aby istniała uzasadniona nadzieja, że dziecko będzie wychowane po katolicku; jeśli jej zupełnie nie ma, chrzest należy odłożyć zgodnie z postanowieniami prawa partykularnego, powiadamiając rodziców o przyczynie.

§ 2. Dziecko rodziców katolickich, a nawet i niekatolickich, znajdujące się w niebezpieczeństwie śmierci, jest godziwie chrzczone, nawet wbrew woli rodziców.

Wprowadzenie teologiczne i pastoralne” do „Obrzędów chrztu dzieci” zwraca uwagę, że
O terminie chrztu dzieci, gdy nie są spełnione warunki godziwości, decyduje proboszcz „uwzględniając zarządzenia Konferencji Episkopatu

Gdy rodzice żyją bez ślubu
b) Jeśli rodzice dziecka poprzestają na małżeństwie cywilnym, duszpasterz powinien starać się o doprowadzenie ich do zawarcia małżeństwa sakramentalnego przed chrztem dziecka. W przypadku wyraźnej odmowy, należy żądać na piśmie oświadczenia od rodziców dziecka i chrzestnych, że zobowiązują się wychować dziecko w wierze katolickiej. Również w wypadku, gdy rodzice żyją bez ślubu kościelnego z powodu przeszkód kanonicznych, należy żądać takiego oświadczenia.


Gwoli ścisłości autorka w pytaniu nie wspomniała, iż ksiądz nie odmówił chrztu ,,na wieki wieków amen"Jedynie zapropnowal ochrzczenie dziecka razem lub po sakramencie ślubu.

Moim zdaniem całe zamieszanie bierze się z pewnej dowolności interpretacji zapisów KPK.
Nie tak dawno mieliśmy wszak chrzest dziecka Curusiowej i Colina Farella.Co wolno wojewodzie?

A co ksiadz mowi na propozycje chrztu razem ze slubem? W koncu i dla was mogloby to byc wygodne.

A praktyka jest taka, że pierwsze dziecko chrzczą parze bez ślubu kościelnego zazwyczaj bez problemu. Z kolejnym - trudniej, i słusznie.

Ale w opisanej sytuacji - gdy jest wola małżeństwa, termin konkretny i bliski ślubu... Cóż, nie rozumiem.

Termin jest 19.10 - a czemu TAK późno? Zresztą - termin, to nie sakrament, a do 19.10 sporo czasu jeszcze. Może warto się jednak ukorzyć i dostosować do Kościoła, niż do swego chcenia "ochrzcić jeszcze PRZED ślubem". Czasem trzeba płacić za swe błędy - na ogół ślub się bierze przed narodzinami i chrztem dziecka...

Ksiądz uzmysławia do kogo nalezy władza.
Gdy według KPK wystarczy pisemne oświadczenie o woli wychowania dziecka w wierze katolickiej, w sytuacji z wyznaczonym terminem ślubu, jest to tylko fanaberia kapłana.

Owszem - władza należy do Kościoła, nie do widzimisię czyjegoś. A "wyznaczony" termin - to tylko wyznaczony. I czemu tak późno? 9 miesięcy ciąży, 2 miesiące po narodzinach dziecka... i ciągle 5 miesięcy do ślubu! Jeśli się komuś nie spieszy do pojednania z Bogiem... czemu wierzyć w "wolę wychowania w wierze katolickiej"?

Czemu zwlekać ze ślubem aż do października? I czemu w takim wypadku spieszyć się ze chrztem?

Po pierwsze: ślub to planowanie długoterminowe. Przynajmniej 1,5 roku przed terminem trzeba załatwić salę weselną, zespół, itp...

Po drugie: spieszyć się, bo chrzest jest do zbawienia koniecznie potrzebny.

Alus - nie ma w KPK czegoś takiego jak pisemne oświadczenie o woli wychowania w wierze katolickiej, gdy rodzice są oboje katolikami. Brak ślubu kościelnego nie jest przeszkodą uniemożliwiającą ochrzczenie dziecka. Odmowa jest interpretacją kapłana przepisów kościelnych. Jeden interpretuje tak, drugi inaczej.

Rzeczywiście w Kanonie nie ma.
Ale zdarza się, że niektórzy duchowni chcą ową "uzasadniona nadzieję, Kanon 868,2 )" mieć potwierdzoną pisemnie.

Szumi: nie myl ślubu z weselem. Ślub, o i mnie pamięć nie myli, to plan na 3 miesiące. A i rezygnując z magicznych dat, miesięcy z "r" - nie trzeba czekać na termin wolnej sali weselnej 1,5 roku...

A w wypadku zagrożenia życia - ochrzcić dziecko mogą sami. A i jak obecnie się uważa, dziecko nieochrzczone wcale do piekła nie idzie. Chrzest jest niezbędna dla zbawienia dla osób świadomych wiary. I nieochrzczeni mogą być zbawieni.

Ja bym ciągle zalecał więcej pokory. Bo żądać od Kościoła to łatwo, psioczyć na wrednego księdza, to łatwo, ale ustąpić samemu - już nie.

Kwestia jest taka, że ślub wiąże się z weselem i nie widzę powodu dlaczego by należało rezygnować z tego pięknego elementu, który nawet sam Jezus uhonorował swoją obecnością.

Co do zbawienia nieochrzczonych, to jesteś bardzo liberalny, bo Kościół nadal żywi nadzieję, że nie będą potępieni, ale nie twierdzi, że nie będą. Ale nie o tym...

Sprawa ma się tak, że taka odmowa jest indywidualną interpretacją przepisów kapłana, które można interpretować inaczej i to o wiele racjonalniejsze się wydaje interpretowanie właśnie inaczej. Bo 'uzasadniona nadzieja' na wychowanie w wierze katolickiej istnieje, dlatego należy udzielić chrztu. Nie tylko, że można, ale należy. Bo kapłan sam w sobie nie jest absolutnym depozytariuszem sakramentów, ale jest w tej kwestii sługą Kościoła, a jeśli Kościół w przypadku istnienia nadziei wychowania w wierze poleca chrzcić, to kapłan pokornie powinien to uszanować. Dlatego przyłączam się do Twojej prośby o większą pokorę, bo niektórym jej brakuje...

EDIT: Po pierwsze chciałbym przyznać rację Alus, że faktycznie pisemne oświadczenie o wychowaniu w wierze podpisane przez rodziców niemających sakramentu małżeństwa jest wymagane, ale nie wynika z Kodeksu Prawa Kanonicznego, ale z dokumentu Episkopatu Polski Instrukcja duszpasterska Episkopatu o udzielaniu sakramentu chrztu świętego dzieciom. Tam też polecam punkt drugi, gdzie wyraźnie jest napisane, że nawet tym, którzy wyraźnie odmawiają zawarcia związku sakramentalnego należy ochrzcić dziecko, po tym pisemnym oświadczeniu woli. A jednocześnie dokument stwierdza, że różnorakie sytuacje należy rozpatrywać indywidualnie. A ta sytuacja zdecydowanie nie może być powodem odłożenia chrztu dziecka.

A ja bym już wogóle do kościoła nie poszedł w takiej sytuacji, albo zmieniłbym wyznanie.