Ale KAŻDY wierny ma PRAWO do uczestniczenia w poprawnie odprawianej liturgii oraz OBOWIĄZEK - stosownie do wiedzy i możliwości - czuwania nad tą poprawnością (por. Instrukcja "Redemptionis Sacramentum" pkt 12 i 183). Rozumiem osoby, które zwyczajnie nie czują się powołane do "poprawiania księży", ale jeśli uchybienie przepisom powtarza się, pozwólmy osobom kompetentnym porozmawiać o tym z kapłanem.

Aby sakrament pokuty i pojednania był ważny, powinno być dobrze spełnionych jego pięć warunków. Jednym z nich jest szczera spowiedź. Myślę, że konfesjonał po prostu pomaga w odbyciu takiej spowiedzi. Dlaczego?
Może to kwestia przyzwyczajenia, wychowania, może rutyna, ale gdy mam klęknąć przy kratce konfesjonału, to przypominam sobie, jakby uzmysławiam, że ta spowiedź odbywa się nie tylko w kościele, jako budynku, ale także w Kościele, jako wspólnocie, którą założył Jezus Chrystus. I, że jest ważne jak się wyspowiadam, nie tylko dla mnie osobiście. Myślę również, że dla samego kapłana, przed którym wyznaję grzechy, nie jest bez znaczenia, czy spowiedź odbywa się w konfesjonale, czy nie. Piszę tak, chociaż nie mam oczywiście doświadczenia w wysłuchiwaniu spowiedzi.

dobrze powiedziane. Intymność w relacji z Bogiem wymaga takiego miejsca. Kiedyś jak Apostołowie pierwsi spowiadali nie mieli takiego komfortu, dziś mamy taką możliwość

Jest sporo wyznań chrześcijańskich a głównie lub tylko katoliyzm ma spowiedź na głośno w konfesjonale.
Jest to wiec tylko kwestia zasad jakie przyjmuje dane wyznanie, w tym przypadku katolcyzm.
Oglądalem dopiero co w TV mszę w kosciele polsko-katolickim. Tam mają to rozwiazane w ten sposób, ze ksiadz wymienia poszczególne rodzaje grzechów, a wierny który sie do danego poczuwa, wypowiada go w mysli (na koniec jest też wariant "inne", jako ze trudno wyczerpać katalog możliwych grzechów).

"Módlcie się jeden za drugiego, wyznawajcie sobie (nawzajem) grzechy. Wielką moc posiada modlitwa sprawiedliwego..." - jakoś tak jest to napisane w Liście św. Jakuba Apostoła.
Musisz zrozumieć jedno, jest Kościół wierny nauce Apostołów i heretycy niestety albo ci co myślą, że nimi nie są (bo większość pewnie nieświadomie to robi i Pan Jezus też to widzi i zna sumienia tych ludzi) i robią po swojemu. To co robią w u polsko-katolików to u nas podczas Mszy Św. też jest, to jest spowiedź powszechna,ale z grzechów lekkich, nie śmiertelnych.

Jeśli tak jest napisane (a nie sprawdzałem) to nie wynika z tego że grzechy nalezy wyznawac ksiedzu w konfesjonale. Wyznawajcie sobie nawzajem, czyli jeden drugiemu.
Moze cos na zasadzie przepraszania. To by było całkiem zrozumiałe.

Trzeba to umieć interpretować zgodnie z tym, co było w czach gdy pisał autor, to jest aktualizacja na dany czas tego co pisze autor pisma natchnionego. św. Jakub pisał do nie wielkiej wspólnoty, w których był podział, na tych którzy byli pasterzami - Apostołowie - i tych, którzy są wiernymi (piszę tak na dzisiejsze, co by pojąć 'o co kaman'). Przepraszanie to przepraszanie, a wyznanie grzechu na osobności to drugie, trzeba to powiązać z kolei z fragmentem, w którym Pan Jezus mówi o tym, że "... którym grzechy odpuścicie są im odpuszczone, którym zatrzymacie są im zatrzymane" <- te nauki Apostołowie jak i wierni już znali, bo były im dane przez Pana Jezusa. Proste jak... budowa cepa

Wszystko w danym wyznaniu jest kwestią zasad, jakie przyjmuje dane wyznanie.
No nie. Kiedyś wyznawało się grzechy głośno przed całą wspólnotą.

Tylko ze niechetnie sie do tego przyznaje i sugeruje ze pochodzi to wprost od Boga.

No nie. Kiedyś wyznawało się grzechy głośno przed całą wspólnotą.[/quote]Dziś ten numer by ne przeszedł. Z jednej strony ludzie wstydziliby sie tak wyznawać, z drugiej- mogłyby powstawać olbrzymie napiecia gdyby pewne sprawy wyszły na jaw.
Niezależnie od tego, autorowi wątku chodzi o stan dzisiejszy.


Ano własnie, czy więc jest podstawa do uogolniania tego na wszystkich?
A właściwie to ten cytat wyrwałeś z kontekstu, bo akurat był skierowany konkretnie do chorych. Wiec przesłanki do uogólniania jeszcze maleją.

Brzmi to konkretnie:
Uradowali się zatem uczniowie ujrzawszy Pana. (21) A Jezus znowu rzekł do nich: Pokój wam! Jak Ojciec Mnie posłał, tak i Ja was posyłam. (22) Po tych słowach tchnął na nich i powiedział im: Weźmijcie Ducha Świętego! (23) Którym odpuścicie grzechy, są im odpuszczone, a którym zatrzymacie, są im zatrzymane.
Tak wprost nie wynika chyba z tego jak ma wyglądać spowiedź.

Parę ciekawostek na temat spowiedzi: http://mateusz.pl/duchowosc/dk-spowiedz.htm

Nie widzę sprzeczności. To że coś pochodzi od Boga sprawia, że nie można tego przyjmować?
Dlatego mamy spowiedź "uszną".

Gwoli ścisłości:

( źródło: http://mateusz.pl/duchowosc/dk-spowiedz.htm )

Nie o to chodzi. Jesli cos pochodzi wprost z Biblii, nie moze byc zmienione (choc czyni się próby interpretacyjne, ale to osobna sprawa). Natomiast wszelkie prawo uchwalone (np. przez sobory), moze byc zmienione, ma niższy poziom "swiętosci".

W religii doskonałej spowiedź w ogóle nie istnieje (chyba, że dla chętnych). Gdy tylko zorientujesz się, że zrobiłeś coś złego/głupiego, po prostu walisz się w czoło: "No tak! Ale ze mnie kretyn!" - idziesz i nie grzeszysz więcej, zapominając o całej sprawie.