Witam, piszę bo nie wiem czy wszystko robię ok. W marcu przeżyłam spowiedź generalną. Na chwile poczułam się dobrze potem wątpliwości bo powiedziałam że niegodnie zachowywałam się w Kościele a nie dopowiedziałam że przez myśli. Potem druga spowiedź starałam się pomagać mamie , chodzę na wolontariat i wykonywać obowiązki szkoła itp. więc nie nie powiedziałam , że byłam leniwa ale np. nie ustępowałam miejsca w autobusie bo np. uznawałam, że nie jest daleko, albo pani gdzieś ustała dalej , albo ciężko mi wstać , więc miałam powiedzieć na spowiedzi, że nie ustępowałam miejsca, a nie że jestem leniwa, na spowiedzi powiedziałam że nie rozumiałam , że np ktoś może cierpieć i chyba miałam tam dopowiedzieć że należy komuś ustąpić miejsca. Dziwnie to wyjaśniłam przypomniało mi się to po komunii, ale ujął mnie taki spokój. Przystąpiłam znowu do spowiedzi powiedziałam , że w prost nie powiedziałam o tym ustępowaniu miejsca. Znowu chwila radości potem wątpliwości ale przełamałam się na komunię i poprosiłam , żeby Bóg zabrał te wątpliwości i przeszło na kilka dni dziś znowu sobie tłumaczyłam i poszłam do komunii. Przypomina mi się że powiedziałam, że nie pomagałam ludziom a była taka sytuacja , że kiedyś mężczyzna leżał na chodniku a ludzie podchodzili na moment i odchodzili ja też podobnie nie pytałam się tylko odwracałam się i widziałam jak się podnosi , strasznie mnie to bolało,ale ujęłam to wszystko tak bo ciężko z osobna opowiadać każdą sytuację, teraz nie wiem chyba Bóg wie o co chodzi i to najważniejsze. Co trochę się uspokoję to coś znowu , nie wiem czy dobrze myślę, chcę być z Bogiem i cieszyć się z tego, a po każdej spowiedzi chwila spokoju i coś znowu nie tak. Przepraszam ale nie wiem czy na prawdę cały czas grzeszę czy wariuję.

Na pocieszenie mogę powiedzieć że to wygląda na skrupulanctwo

Zamiast tracić czas na forum lepiej pogadać o tym ze spowiednikiem.