Nawet z kartką (czy kartkami) miewałem skrupuły. Od małego nie byłem "normalny" psychicznie i mogę myśleć, że w przypadku kogoś takiego jak ja i tak nie było grzechu ciężkiego, świętokradztwa. Jako nastolatek przed bierzmowaniem pewnych bardzo złych rzeczy nie uważałem za grzech i mimo ich wykonywania chodziłem do Komunii.

Tylko Ty mówisz o braku świadomości. A nie o zatajaniu grzechów.
To jest zupełnie inna kwestia, gdy nie rozumiesz, że nie powinieneś przyjmować komunii bo zrobiłeś coś na tyle złego by musieć się wyspowiadać. A inna sprawa, gdy to rozumiesz, zatajasz.

Milena rację ma. Zatajenie oznacza: 1. świadomość grzechu, 2. celowe pominięcie w trakcie sakramentu.
Nieświadomość jest błędem, a nie grzechem. Chyba, że jest ona celowo utrzymywana.
Można też zapomnieć. Przygotować się, ale w ostatniej chwili, zapomnieć. To też nie jest zatajeniem. Wystarczy przy następnej okazji (oby, jak najczęstszej) wyspowiadać się z tego.
A na wspaniałomyślność boże można i trzeba liczyć zawsze. Z naszej strony wystarczy dobra wola.

Mnie organizowanie spowiedzi "przeraża". Zwłaszcza, gdy jest więcej grzechów koniecznych do powiedzenia. Wtedy może zdarzyć się, że coś, co powinno być powiedziane było na myśli podczas spowiedzi, ale się tego nie powie. Chwilę potem z wyznaniem tego grzechu nie byłoby problemu.

Częściej korzystaj ze spowiedzi. Problem sam zniknie. Obiecuję dziś pomodlić się w tej intencji. Twojej. Ale i mojej. Każda następna powinna być lepsza.