Hmm,
ten temat nie jest o ucieczce dzieci przed dorosłością, inspirowaną przez rodziców, lękających się nadchodzącej samotności. Ten temat nie jest o walce płci, ani o dominacji czy przewadze jednej płci nad drugą.

Niniejszy temat jest o budowaniu w chłopcach i mężczyznach męskości. Jest ten temat także o zagrożeniach dla tego procesu.

Pozdrawiam.

Nie przesadzajcie z tymi wzorcami męskości, to wcale nie ma AŻ takiego znaczenia. Rozejrzyjcie się wokół siebie - a znajdziecie facetów macho, domatorów, agresywnych, ciepłe kluchy, despotycznych i pod pantoflem...

Nie sztuka udawać kogoś i być kimś innym (choć przyznam, sam tak robię, np. w czasie rozmowy o pracę), dziewczyny lecą na różnych facetów, każdy znajdzie coś dla siebie

ale prawdą jest że brakuje dobrych wzorców męskich i często mali chłopcy są przez mamusie, babcie, nianie i całą rzeszę kobiet wychowywani na ciamajdy:)
Jestem mamą dwóch małych synków. I muszę się nauczyć wychowywać chłopców bo sama byłam wychowywana na dziewczynkę:) a mój brat jest dużo starszy. Nie umiem wielu rzeczy ale coś tam próbuję im wpoić z różnym skutkiem Bardzo ważne jest żeby mały chłopiec widział stosunek swojego ojca do mamy, i jeśli ojciec mamę szanuje, opiekuje się nią, okazuje jej miłość dla synka będzie to naturalne. A z drugiej strony dobrze żeby syn widział u ojca stanowczość, umiejętność wzięcia pewnych spraw w swoje ręce. Staram się im często mówić."na tym najlepiej zna się tatuś" albo tatuś wie dużo na ten temat, jego zapytaj" itp.

W wychowaniu chłopców ważniejsze od możliwości odnoszenia się do dobrych wzorców jest sam fakt istnienia męskich wzorców. W dzisiejszej zatomizowanej rodzinie, powszechnym modelem jest rodzina składająca się z matki i dzieci, czasem dodatkowo z babci. Zupełnie jak na wojnie, gdzie mężczyźni albo nie żyją, albo walczą gdzieś daleko o coś.

W takich wypadkach trzeba synowi zorganizować jakiś wzorzec.To może być wuj, starszy brat, starszy kuzyn, sąsiad. Ktokolwiek. Aby tylko dziecko nie wychowało się w przekonaniu, ze czegoś takiego jak mężczyzna, po prostu nie ma, że to jest iluzja.

Miałem okazję się wychować mniej więcej w podobnych realiach. Ojciec był nieobecny (wyjechał za pracą), w rodzinie były praktycznie same panie, mama spotykała się głównie z paniami.
Potem jest szukanie wzorców męskości na siłę w życiu, a życie przypomina taniec na lodzie bez łyżew na śliskich podeszwach.
Nawet taka głupia sprawa, o jakiej pisze Zephyr7, relacja z dziewczynami stanowiła problem. W ogóle sprawy męsko damskie zaczynają się stawać na pewnym etapie sprawami siłowania się, być albo nie być, a rozwiązanie ich w sensowny sposób staje się sprawą życia lub śmierci. Normalni faceci w ogóle nie mają takich problemów i nie wiedzą o co chodzi w tym, co mozolnie próbuję przedstawić.

Do wszystkiego co powinno się otrzymać w dzieciństwie, dochodzi się później samemu. Albo nie dochodzi. I kończy się życie wcześniej niż inni.

Przecież nie bez powodu "starożytni" wymyślili, że od 7 roku chłopca wychowywał facet. To jasne że chłopiec potrzebuje innych wzorców niż dziewczynka.

małykwiatek- nie nazywałbym kobiecości biernością (biblijna Judyta, Estera) ale muszę się zgodzić z tym, że mężczyzna ma większą potrzebą tworzenia, "kreowania". Widać to choćby w tym, że kobiety drażni wszelki nieporządek, bałagan, na co facet często nie zwraca większej uwagi, póki mu to nie zacznie przeszkadzać w drodze do określonego przez siebie celu. Kobieta woli kupować nowe ozdoby do wystroju mieszkania, mężczyzna woli środki przeznaczać na "kreowanie", spełnianie planów, marzeń itp.
Polecam wszystkim "Młodzieńcom ku rozwadze" ks. Raoul Plus SI
Pozdrawiam:-)

No to fakt. Kobieta kupi coś do domu, facet nową komórkę:) Żartuję:) ale jestem żoną "gadżeciarza"

Skoro tacy są prawdziwi mężczyźni, to chyba zostanę wieczną "singielką" ...

Są jeszcze nieprawdziwi - może oni bardziej będą tobie odpowiadać.

Jestem tego pewna.

wiesz, ja tam nie chciałabym celowo kreować się na, delikatnie mówiąc, niedouczoną.
mąż chociaż rewanżuje się podobnymi odpowiedziami, czy nie ma ku temu żadnych podstaw?

Bardzo miła jesteś Ninurta wiesz? Nie ma podstaw bo wiesz ma zonę idiotkę:)
Ja w przeciwieństwie do ciebie nie uważam że to że nie znam się na wszystkim świadczy że jestem niedouczona. Jeśli mój synek wypytuje o silniki samochodowe to odsyłam go do taty.

no to niefortunnie się wyraziłaś, bo zabrzmiało to tak, jakbyś szukała tylko okazji, żeby odesłać do tatusia.

Znalazłem w necie niesamowitego faceta.
To prawdziwy mężczyzna, który kroczy przez życie razem z Jezusem.

W dodatku ma niezwykły dar Światła, którym świeci innym.

Zachęcam do słuchania jego wypowiedzi na Youtube, czytania książek i bloga, a gdy przyjdzie możliwość do wybrania się na spotkanie.
To prawdziwy Boży człowiek, wojownik Światła, Ojciec Fabian Błaszkiewicz.

http://droga-gwaltownika.blogspot.com/

http://www.youtube.com/watch?v=vzrQvGOch1Q&NR=1

Zachęcam do poznania Ojca Fabiana szczególnie chłopców i mężczyzn.

A tu wartościowa strona Mężczyzn św. Józefa:

http://mezczyzni.net

Dziękuję za ten wątek.Chociaż jestem kobietą i to leciwą mam pytanie :czego mężczyzna oczekuje od kobiety?W zamian mogę napisać czego kobieta oczekuje od mężczyzny.Jestem od 32lat żoną i matką 3 synów już dorosłych mam też dwie synowe i 3 córki.Obserwuję nieustanną walkę płci.Mężczyźni z zasady nie spełniają oczekiwań kobiet i traktują kobiety jako wielozadaniowy sprzęt domowy.Jeśli kobiety mówią o jakichś swoich oczekiwaniach trafia to często w męskie zmęczenie,zniecierpliwienie albo w kompletny brak zainteresowania.Czy my różniąc się od siebie nie możemy dawać sobie tego czego najbardziej nam potrzeba?Czego najbardziej oczekujemy?

Najbardziej oczekujemy miłości!
Jeżeli byliśmy do niej niezdolni i założyliśmy spółkę egzystencjalno - seksualną, to musimy być konsekwentni i wytrzymać w niej do śmierci, zważając na to , że samotność, albo założenie nowej spółki, tylko pogorszy sytuację.
W załączeniu podaję, że mój staż małżeński trwa już prawie trzydzieści lat i moje małżeństwo wisiało już na włosku. Moje doświadczenie uczy, że najlepiej jest kryzys przeczekać (zachowując postawę bierną wobec wszelkich aktywności destrukcyjnych przeciwnych stron), zacisnąć zęby i przeczekać. Kryzys po pewnym czasie mija i jest OK.
Jeżeli małżonkowie mają do siebie miłość oblubieńczą, to ich wzajemne oczekiwania są w pełni zaspokajane od początku związku do śmierci i czym bliżej śmierci, tym są bardziej zaspokajane.