Gdy dzieci już poza domem,gdy nie ma już problemów z pracą mieszkaniem ani z dorosłymi dziećmi i nie ma o czym wspólnie porozmawiać.Nie ma potrzeby ani ochoty okazywać sobie czułości.Czy jest sens jeszcze udawać,że żyje się razem żyjąc tylko obok siebie?

Polecam ksiazke: John & Stasi Eldredge "Miłość i wojna. Jak znaleźć małżeństwo o jakim marzymy?"

Nie czytałem, ale te wszystkie poradniki zwykle zakładają chęć obojga stron do pracy nad małżeństwem. A w rzeczywistości jednej stronie się już po prostu nie chce.

Jeżeli ma się za dużo pieniędzy, które same do domu przychodzą, to jest problem!

Maluczki a jak to się ma do tematu?

A kto w Polsce ma za dużo pieniędzy, chyba 0.1%

To nawet nie jest problem braku problemów,ale tego,że nagle zmieniły one charakter.Dotąd musieliśmy obydwoje walczyć ze światem zewnętrznym o to czego było potrzeba naszej rodzinie i nagle to się skończyło.Dzieci poszły na swoje a my po 30 latach walki z tym co zewnęczne zupełnie zgubiliśmy relację między nami.Okazuje się że mnie jest z tym źle a mężowi dobrze.Zrobiłam po ludzku wszystko co mi przyszło do głowy by jakoś od nowa tę relację odchuchać,ale bez rezultatów.Mąż chciałby aby nasze relacje teraz opierały się tylko i wyłącznie na wzajemnych usługach.A przecież nawet wolontariat jeśli jest pełniony bez miłości staje się upokarzającą jałmużną.
Książkę swoją drogą spróbuję zdobyć,autorów znam z wcześniejszych publikacji,ale prawdopodobnie przeczytam tylko ja.Nie wiem co jeszcze mogłabym zrobić.Jestem już zmęczona tą walką o odbudowanie jedności.Czy muszę się zgodzić na bylejakość związku ze względu na przysięgę małżeńską.Szczerze powiem,że chodzi mi po głowie aby posłużyć komu innemu kto może bardziej potrzebuje mojej pomocy niż pełnosprawny mąż

Oj Margaret_ka!
Nie wiesz o tym, że ludzie starsi nie są już tak aktywni jak młodzi? Jeżeli mają za dużo pieniędzy, to siedzą w domu bezczynnie i zaczyna się tam pojawiać syndrom pierdlowy, tzn wzajemna obecność zaczyna ich drażnić.
Gdyby mieli mniej pieniędzy i musieli się starać jak związać koniec z końcem, stali by się aktywniejsi, a to wpłynęłoby pozytywnie na ich współżycie.
Andy, zadużość pieniędzy wynika z tego, że przypływ gotówki jest większy niż potrzeby wydawcze, a te ludzie mają różne i dla jednego pięć tysięcy jest za dużo, a dla innego pół miliona jest za mało.

Musisz zmusić męża do choćby minimalnego wysiłku. Ale jak? Nie mam zielonego pojęcia...
Jak wygląda podział obowiązków w domu?
Jakieś wspólne zainteresowania?

Maluczki... podpowiem: tutaj nie chodzi o finanse.

No proszę, jak szewa ładnie potwierdziła moje przewidywania!

tak pisze szewa, a Maluczki nam tłumaczy, że ona i jej mąż mają za dużo pieniędzy

Margaret_ka!
"Musisz zmusić męża do choćby minimalnego wysiłku. Ale jak?"
Najskuteczniejsza jest przemoc fizyczna!

Margaret_ka!
"tak pisze szewa, a Maluczki nam tłumaczy, że ona i jej mąż mają za dużo pieniędzy "

Przykro mi, że tego nie rozumiesz.

przemoc fizyczna? chyba wg mężczyzn...

Jesteście kochani!!Malutki nie tylko nie mamy pieniędzy za dużo i trudno nam związać koniec z końcem,ale miamy sporo długu.Zewnęczna aktywność odpada bo ja już jestem osobą niepełnosprawną i to rzeczywiście nie o to chodzi.Przemoc fizyczna to chyba na mnie bo mąż jest silny a ja niestety.
Margaret-ko rzeczywiście niedawno zdałam sobie sprawę z tego ,ze pasywna postawa męża w naszym związku budzi od dawna we mnie agresję.Do tej pory tłumiłam ją w zarodku tak że nie zdawałam sobie z niej sprawy.Doprowadziło to z czasem do depresji a potem do raka.Teraz już okazuję złość gdy np całą niedzielę spędzimy sami w domu i nie udaje nam się nic zrobić wspólnie.Mąż ma na to metodę już tu postulowaną -na przeczekanie-.Wiadomo emocje ze swej natury długo nie trwają i sytuacja wraca do normy.
Bardzo dzięki za odzew.To budujące gdy moje problemy kogoś poza mną obchodzą







j