W zasadzie kropeczka napisała wszystko to co sam chciałem Ci napisać w swoim poście.
Esencją jej wypowiedzi jest to że , jakiekolwiek masz plany na początku swojej drogi w małżeństwie , życie zawsze wprowadzi jakąś niespodziankę.
Ja z moją żoną wzrastaliśmy w wierze razem , umacnialiśmy się poprzez doświadczenia , trudy nas hartowały, z mojego punktu widzenia przechodziłem przez letniość do ugruntowania swoich poglądów na wiarę i miłość chrześcijańską.Oboje jesteśmy we wspólnocie katolickiej , możemy razem rozmawiać o Bogu i rozumiemy się.
Ale do tego wszystkiego dorastaliśmy , teraz mogę powiedzieć że gdybym miał wybierać drugi raz wybrałbym znowu moją żonę na towarzyszkę życia.
Razem możecie wiele zmienić , i nie jest to pewnik że jak znajdziesz dziewczynę która według Ciebie jest letnia , a za kilka lat to ona okaże się bardziej zaangażowana w życie duchowe.
Bóg zmienia serce człowieka i ja tego doświadczyłem już nie jeden raz.
Pozdrawiam.

ja w takiej katastrofie żyję od kilkunastu lat i każdemu życzyłabym tak udanego i szczęśliwego małżeństwa jakie mam.
pozdrawiam. Z samego środka katastrofy.
ps ja słyszałam że "związek z blondynem to katastrofa"
"związek z inżynierem to katastrofa"
i jeszcze kilka równie idiotycznych uogólnień można by wymyślić....

A ja Cię rozumiem i wiem o co Ci chodzi. Radzę Ci - szukaj dziewczyny która czuje w tych sprawach jak Ty i ma takie same wartości, wiem co piszę!

Ja mam taki problem z mężem i czasem niestety płaczę po kątach, czasem żałuję, że nie wiązałam się z człowiekiem o podobnych wartościach. On ma zupełnie inne podejście Muszę go wyganiać do spowiedzi, żeby wogóle poszedł a i tak chodzi tylko 2 razy do roku..... Wychowanie religijne dzieci jest na mojej głowie, ja ich wszystkiego uczę, zabieram do kościoła, jak mąż jedzie do rodziny beze mnie z dzieckiem, to potrafi opuścić niedzielną Eucharystię, a co za tym idzie i córeczka też opuszcza....Przykre. W kwestii seksu mąż też ma szerokie sumienie.

Niekoniecznie. Skoro masz się za głęboko wierzącego i głęboko osadzonego w kosciele, zatem mniemam że np przyjmujesz naukę kościoła w takich kwestiach jak NPR połączony z nakazem 'składania nasienia zawsze w kobiecie podczas aktu małżeńskiego bo inaczej jest to egoistyczne i zamykające się na życie oraz głęboko moralnie nieuporządkowane' == dlugie okresy abstynencji.
Dla strony niewierzącej takie rzeczy mogą być absolutnie nie do przyjęcia i postawione na głowie. Chyba, że jesteś głęboko wierzący tj. ogólnie praktyki religijne są dla Ciebie ważne ale nie jesteś katolikiem w sensie regulaminowym, wierzysz 'po swojemu'

Nie mówiąc o takiej kwestii, że jest wielu niewierzących którzy nie zyczyliby sobie aby w ogole ich dzieci były wychowywane w duchu katolickim.
Dla mnie to jest do przejscia, wywodzę sie z rodziny bardzo katolickiej, ale swoją drogą poszedlem bardzo szybko, dlatego jestem zdania, że dziecko i tak zrobi to co chce niezależnie od danego mu 'religijnego wychowania' dopóki nie ma ono znamion prania mózgu.
Pondato wyznaje pogląd, że jesli będą czuły szczesliwe z wiarą to czemu nie - nie jest to moja droga, być moze ich tak.
Ale są osoby(vide VI) którym nóż się w kieszeni otwiera na myśl że ich dziecko mogłoby do pewnego wieku chodzić co tydzien obowiązkowo do kościoła z wierzącą stroną tego związku