dla obojga?

I. Źródła moralności

1750 Moralność czynów ludzkich zależy od:
- wybranego przedmiotu;
- zamierzonego celu, czyli od intencji;
- okoliczności działania.
Przedmiot, intencja i okoliczności stanowią "źródła", czyli elementy konstytutywne moralności czynów ludzkich.

1751 Wybranym przedmiotem jest dobro, do którego wola kieruje się w sposób dobrowolny. Stanowi on materię czynu ludzkiego. Wybrany przedmiot określa moralnie akt woli, o ile rozum uznaje go i ocenia jako zgodny lub racjonalny porządek dobra i zła, poświadczany przez sumienie.

1752 W odróżnieniu od przedmiotu, po stronie podmiotu działającego znajduje się jego intencja. Intencja jest istotnym elementem w wartościowaniu moralnym działania, ponieważ sytuuje się w wolitywnym źródle działania i określa je przez cel. Cel jest pierwszym elementem intencji i wskazuje na zamierzony kres działania. Intencja jest zwróceniem się woli do celu; dotyczy ona kresu działania. Jest ukierunkowaniem na przewidywane dobro podejmowanego działania. Nie ogranicza się do ukierunkowania naszych poszczególnych działań, ale może porządkować pod kątem tego samego celu wiele działań. Może ukierunkować całe życie na cel ostateczny. Na przykład wyświadczona przysługa ma na celu pomoc bliźniemu, ale jednocześnie może być inspirowana miłością Boga jako celu ostatecznego wszystkich naszych działań. To samo działanie może być inspirowane wieloma intencjami, np. wyświadczenie przysługi, by zyskać przychylność lub by się nim chełpić.

1753 Dobra intencja (np. pomoc bliźniemu) nie czyni ani dobrym, ani słusznym zachowania, które samo w sobie jest nieuporządkowane (jak kłamstwo czy oszczerstwo). Cel nie uświęca środków. Nie można więc usprawiedliwić skazania niewinnego jako uprawnionego środka dla ratowania narodu. Przeciwnie, dodatkowa zła intencja (jak próżna chwała) czyni złym czyn, który sam z siebie może być dobry (np. jałmużna 40 ).

1754 Okoliczności, a w tym także konsekwencje, są drugorzędnymi elementami czynu moralnego. Przyczyniają się one do powiększenia lub zmniejszenia dobra lub zła moralnego czynów ludzkich (np. wysokość skradzionej kwoty). Mogą one również zmniejszyć lub zwiększyć odpowiedzialność sprawcy (np. działanie ze strachu przed śmiercią). Okoliczności nie mogą same z siebie zmienić jakości moralnej samych czynów; nie mogą uczynić ani dobrym, ani słusznym tego działania, które jest samo w sobie złe.

II. Czyny dobre i czyny złe

1755 Czyn moralnie dobry zakłada jednocześnie dobro przedmiotu, celu i okoliczności. Zły cel niszczy działanie, chociaż jego przedmiot byłby sam w sobie dobry (jak modlitwa i post "po to, by ludzie widzieli").
Wybrany przedmiot już sam może uczynić złym całość działania. Istnieją konkretne zachowania, jak nierząd, których wybór jest zawsze błędny, ponieważ pociąga za sobą nieuporządkowanie woli, to znaczy zło moralne.

1756 Błędna jest więc ocena moralności czynów ludzkich, biorąca pod uwagę tylko intencję, która je inspiruje, lub okoliczności (środowisko, presja społeczna, przymus lub konieczność działania itd.) stanowiące ich tło. Istnieją czyny, które z siebie i w sobie, niezależnie od okoliczności i intencji, są zawsze bezwzględnie niedozwolone ze względu na ich przedmiot, jak bluźnierstwo i krzywoprzysięstwo, zabójstwo i cudzołóstwo. Niedopuszczalne jest czynienie zła, by wynikło z niego dobro.

W skrócie

1757 Przedmiot, intencja i okoliczności stanowią trzy "źródła" moralności czynów ludzkich.

1758 Wybrany przedmiot określa moralnie akt woli, według którego rozum uznaje go i ocenia jako dobry lub zły.

1759 "Nie można usprawiedliwić złego działania podjętego w dobrej intencji" 41 . Cel nie uświęca środków.

1760 Czyn moralnie dobry zakłada jednocześnie dobro przedmiotu, celu i okoliczności.

1761 Istnieją konkretne zachowania, których wybór jest zawsze błędny, ponieważ pociąga za sobą nieuporządkowanie woli, to znaczy zło moralne. Jest niedopuszczalne czynienie zła, by wynikło z niego dobro.

Ale ja pisałem o seksie. Poza filmami pornograficznymi to seksu nie uprawia się naprawdę na planie.

Ja bym chciał przypomnieć, że Arek pytał o stanowisko Kościoła wobec takiej sytuacji, a nie o prywatne opinie w tej sprawie. Nie jest wcale tak, że ocena grzeszności jest uzależniona tylko od intencji i celów postępowania. O tym jak oceniać dobro i zło moralne wg KK jest napisane np. w Katechizmie:

w gruncie rzeczy jest cel zeby nakrecic film ale jednak dotyk czy pocalunek nie jest taki sam na planie jak w zyciu poza nim, choc mozna by tu sie pewnie spierac do konca sam nie wiem, nadal szukam odpowiedzi
bo co do kochania na planie nie ma watpliwosci, i to wcale nie musza byc filmy erotyczne i tu masz racje

Herr Mhroczny zakłada temat!

Tak mnie naszło na rozmyślania. Wyobraziłem sobie rodzinę katolików, mąż, żona, z czasem lub już dzieci. Wierzący i w ogóle fajnie jest. Z tym, że dajmy na to, że żony zawodem jest aktorstwo. Hollywood i te sprawy, wielkie produkcje, czasem niszowe, no ale gra w filmach, o to chodzi.

Jak w takiej sytuacji zachowuje się to małżeństwo jeśli żona ma propozycję:

a) zagrania sceny seksualnej, ot w łóżku pod kołderką, bez odsłaniania części intymnych, ofkoz z innym facetem
b) sceny pocałunku i nie mam tu na myśli buziaka w policzek oczywiście też z jakimś innym aktorem.

Czy jest to dozwolone? W końcu to jej praca, mąż o tym wiedział przed ślubem. Załóżmy teraz, że mąż się nie zgadza ale ona bardzo chce bo to by była życiowa rola w filmie Spielberga, co począć?

No i jak takie sprawy widzi KK?

Zapraszam do dyskusji. :>

Nie jestem pruderyjny, po prostu mnie zastanawiał ten fakt, serio.

I bynajmniej nie wierzę, że uczucia w filmach są szczere. No chyba, że para na ekranie jest też parą w realu.

Ja osobiście powiem szczerze, że byłbym zazdrosny o moją żonę. Niby wiedziałbym, że to tylko praca, ale na seansie chyba jakoś dziwnie bym się czuł. Chyba dochodzi tutaj obawa, że może jej się to spodobać i pójdzie do innego. Dlatego pewnie wolałbym, żeby takiej roli nie brała, ale z drugiej strony głupio by mi było psuć jej marzenia.

Ja też mam odczucia podobne do Twoich. Ale zdecyduj się, czy pytasz o to jak sprawa wygląda z punktu widzenia nauczania kk czy z punktu widzenia uczuć męża (jakiejkolwiek wiary lub ateisty). Jeżeli to pierwsze to Twoja odpowiedź (którą zacytowałem) ma się nijak do postawionej kwestii, jeżeli natomiast to drugie, to fakt, że rodzina jest katolicka nie ma żadnego znaczenia.

Dlatego jeśli chodzi o seks w filmie to na pewno jest to grzech wg KK

Znam szereg filmów, w których kręcony jest autentyczny seks, a nie tylko jego udawanie.