Nie brak współżycia - lecz chwilowa wstrzemięźliwość, Wando.
Zakładasz, że ten stan potrwa dłużej - i zupełnie nie wiem dlaczego.
Przecież w sytuacji, gdy "coś nie gra" to i tak NALEŻY udać się do lekarza.
Gdyby zaś było wszystko OK - wtedy nie byłoby kłoptów z cyklem...

Czy chwilowa wstrzemięźliwość gwarantuje że nie bedziemy mieć więcej dzieci? Nie.
Ddv, odsunęłam się od sprawy Huberta, wybiegłam dalej i nie mówię już o tym konkretnym przypadku. Śmiem jednak twierdzic, że ktoś, kto deklaruje się jako katolik wierny nauce Kościoła, a jednocześnie nie chcący mieć więcej dzieci, może zdecydować się na wstrzemięźliwość na czas nieokreślony. O ile oboje na taki układ się zgodzą, wszystko jest w porządku, natomiast jeśli zgody jednej strony nie ma, zaczynają sie poważne schody.

Jezeli ktoś nie chce mieć dzieci, to zadne metody, żadne badania nie pomogą, bo nigdy nie będzie 100% pewności.

Małżonka jest po porodzie ponad pół roku.

Akurat tu nie widzę nic anormalnego. Cykl powraca u każdej kobiety inaczej w innym czasie i to jest normalne i uzależnione od wielu czynników (stres, choroby, karmienie piersią itp)
Być może staram sie znaleźć u was potwierdzenie swoich przemyśleń. Być może ta sytuacja powoli zaczyna nas przerastać? Być może brakuje nam wiary i wzajemnej miłości by podjąć wstrzemięźliwość "na czas nieokreślony". Wstrzemięźliwość jest prosta jak jest się w narzeczeństwie i śpi się w osobnych lóżkach i nie ma wielu problemów.

Tak naprawdę w sytuacji gdy nie chce się mieć więcej dzieci, jedyną receptą na ich nieposiadanie jest wstrzemięźliwość. Dotyczy to zwłaszcza okresu po porodzie gdy interpretacja objawów może być bardzo trudna, niejasna. Człowiek (żyjący w małżeństwie) ma problemy z zachowaniem wstrzemięźliwości. Jest to trudne i nie każdy sobie potrafi z tym poradzić. Nie po to się przecież pobierali, by żyć w celibacie. Jeśli ktoś nie ma w sobie wystarczająco dużo samozaparcia i samokontroli, ten stan może odbić się na jakości życia małżonków, wzajemnych relacjach. Niestety nie ma żadnej alternatywy przewidzianej przez Kościół. Jedyne co na taką sytuację ma do powiedzenia, to: "musicie być silni i ufać Bogu". No niestety, wiara wymaga wielu wyrzeczeń, poświęcenia i pracy nad sobą samym, jako że ma pomagać człowiekowi w dążeniu do doskonałości.

Niewątpliwie macie rację i obopulnie rozumiana wstrzemięźliwość może przynieść umocnienie związku. Jesli jednak jedno z małżonków będize odstawać w wierze (wiem to już zupełnie inna sprawa) to taka wstrzemieźliwość na dłuższą metę stanie się po prostu rozkładem pożycia a to już całkiem nieciekawa sprawa.

Hubertusie !
Jak słusznie zauważyła Wanda,

Tam, gdzie Miłosci nie ma - tam wszędzie może dojśc do cięzkich konfliktów. Powód się zawsze znajdzie.
Natomiast metody naturalne mają tą przewage nad sztucznymi, ze nie zafałszowują objawów.
Można wcześniej wykryć potencjalne "niedomagania" ze strony organizmu - czy to kobiety, czy mężczyzny.
A im wczesniej wykryta choroba - tym możliwość wyleczenia jest większa ...
A po wyleczeniu - ileż to radości ze wspólnego bycia z sobą ...
Proszę nie zapominać o tym, że metoda NPR Rotzera należy do najskuteczniejszych.
Wskaźnik Pearla = 0,2 klasyfikuje skutecznośc tej metody na równi z "antykoncepcją hormonalną".
Bez skutków ubocznych dla zdrowia ...

Ciężkie problemy są w stanie zniszczyć miłość w momencie gdy przerosną człowieka.



Oczywiście, ale jaki ma to związek z tematem? Przecież to nie czas na promocję naturalnych metod.



Też się zgodzę. Pod warunkiem, że umie się właściwie odczytać wyniki "badań". Bez tego cała metoda bierze w łeb. Nie jest to niestety łatwe, a wyniki nie zawsze są jednoznaczne.

Właściwie cięzko mi cokolwiej napisać. Temat uległ wyczerpaniu a ja ciągle czuję się w tym samym miejscu z tymi samymi rozterkami.

Hubertusie

Tak na wszelki wypadek polecam artykuł : http://www.lmm.pl/czytelnia/etyka/knotz_bliskosc.html

hubertusie - mam 3 dzieci i NPR zaczelismy z mezem stosowac dwa-trzy lata po urodzeniu najmłodszej... stosujemy od 4 lat....

Ależ ja nie neguję NPR to świetna metoda i stosowaliśmy ją przez dwa lata zaraz na poczatku małżeństwa. Nie mniej jednak teraz nie widzę szansy by ją zastosować. Stąd cały problem. Wydawało mi się, że taki stan w jakim się znaleźliśmy jest jakoś przez kościół "uregulowany". Ale chyba tak nie jest. Pozostaje więc okresowa wstrzemięźliwość. I to chyba jedyne godne wyjście z sytuacji. Ale to jest jednak trudne i mam wrażenie, że potraficie to zrozumieć. Kiedyś ktoś mi powiedział, że małżeństwo jest odwzorowaniem miłości Jezusa do Jego oblubienicy - Kościoła. Pełne oddanie jest pełnią tego związku.

oczywiscie ze jest trudne i co wiecej - jak w kazda sprawę - i tu wpisane są upadki.... byleby tylko chciec isć naprzód i starac sie poddawac Bogu, ufać Mu....

zacznijcie sie razem modlic, o ile tego nie robicie - jak Tobiasz z żoną... bardzo piekna modlitwa małżonkow

Wydaje się Wando, ze chyba masz rację takie jest stanowisko Kościoła Katolickiego.

Czy w takim przypadku jeżeli nie decydujemy się na więcej dzieci i nie dlatego tylko, że ich nie chcemy ale również z powodów zdrowotnych :
kolejna ciąża to zagrożenie dla zdrowia kobiety a lat płodnych mamy jeszcze dużo przed sobą to pozostaje wstrzemięźliwość aż do końca okresu płodności kobiety? Białe małżeństwo - czy taka jest propozycja w takich przypadkach, naszego Kościoła?

Tak, albo ryzyko...