Zastanawiam się ostatnio jak z punktu widzenia Kościoła, wygląda sprawa korzystania z środków ograniczających popęd seksualny? Zapewne niewiele osób bierze takie środki, dawniej popularny był bromek sodu, obecnie też są takie środki, choć nie znam ich nazw.
Czy takie "wspomaganie" się farmakologią jest grzechem? Nie każdy zamierza brać ślub, z własnego wyboru lub po prostu braku szczęścia w tej kwestii, również przed ślubem współżycie jest zakazane, w małżeństwie też są okresy wstrzemięźliwości, ale popęd przynajmniej w przypadku mężczyzn nie zanika i nie zawsze da się go zagłuszyć pracą, wysiłkiem sportowym itp. Takie środki, pomogłyby zachować czystość.

Nigdy nie słyszałem zdania Kościoła w tym aspekcie, ale myślę, że grzechem to nie jest - nie jest to bowiem zły czyn. Owszem, wyrzeczeniem jest się powstrzymać, ale jeśli ktoś nie daje rady - lepiej jest się wspomóc lekiem, niż grzeszyć. Powiedzmy sobie wprost, nie musi to dotyczyć tylko osób przed ślubem, ale i małżonków w razie dłuższej rozłąki, a także osób homoseksualnych oraz z zaburzeniami w sprawach seksualnych.

Tak się tylko zastanawiam... celem czystości jest m.in. zapanowanie nad sobą i swoim ciałem oraz życie zgodnie z wolą Bożą. Jak możemy nauczyć się panowania nad swoim ciałem, jeśli farmakologicznie unicestwimy (czasowo) swoje pragnienia? Przecież tu chodzi o wolność. Ale nie wolność od pragnień, ale wolność życia z pragnieniami, a czasami pomimo ich obecności tak, aby to nie one rządziły nami.

Jeśli to ma służyć uleczeniu (np. w jakichś zaburzeniach seksualnych, np. skłonności homoseksualne, pedofilskie, nadpobudliwość) to sprawa jest oczywista - wtedy to jest leczenie. Ale czy w przypadku czystości przedślubnej (która powinna być zachowana i jest czymś bardzo dobrym) lub małżeńskiej mamy do czynienia z leczeniem?

Tak się zastanawiam...

Czyli lepiej upaść i zgrzeszyć? Niż w sposób odpowiedzialny zapobiegać poprzez zredukowanie popędu.

Upadki też uczą, bierzesz leki, wiec nie grzeszysz, nie bierzesz upadasz. Czy jest az taka różnica? W grzechu nie chodzi tylko o sam upadek, ale ważne są również jego okoliczności, intencje, Twój stan wtedy. Tylko Bog zna nasze serca.

Takie środki na pewno nie są obojętne dla zdrowia. A szkodzenie własnemu zdrowiu... to chyba jest grzech, nie?

A jak się to ma do cytatu:

Mk:9, 47-48
Jeśli twoja ręka jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie ułomnym wejść do życia wiecznego, niż z dwiema rękami pójść do piekła w ogień nieugaszony. I jeśli twoja noga jest dla ciebie powodem grzechu, odetnij ją; lepiej jest dla ciebie chromym wejść do życia, niż z dwiema nogami być wrzuconym do piekła. Jeśli twoje oko jest dla ciebie powodem grzechu, wyłup je; lepiej jest dla ciebie jednookim wejść do królestwa Bożego, niż z dwojgiem oczu być wrzuconym do piekła, gdzie robak ich nie umiera i ogień nie gaśnie”.