Nie imputuj mi jak myślałem, bo ja myślałem tak:

Gdy tego nie ukrywa to tak, już o tym pisałam.


tylko co to znaczy do pełniejszej miłości? że taka miłość jest bez seksu? ja rozumiem że trzeba sie umiec powstrzymać, w małżeństwie też ktoś może nagle stać sie niezdolny do współżycia, ale nie róbmy też z seksu czegoś gorszego bo on też może i powinien być czyms pieknym. Może nie o to ci chodziło ale odniosłam takie subiektywne wrażenie, że miłość bez seksu jest czymś doskonalszym.Ale może sie pomyliłam.

A gdy nagle ktoś stanie sie oziębły to uważam że powinien się troszke postarać aby coś z tym zrobic. Bo to nie jest do końca w porządku powiedzieć :dla mnie seks może nie istnieć a ty jak mnie kochasz to powinieneś/powinnaś to znieść.

Nie chodziło mi o popęd a o to że mężczyzna inaczej przeżywa orgazm, a inaczej kobieta.



jJest takie powiedzenie: tyle wiemy o sobie na ile nas sprawdzono.
Inaczej jest przed małżeństwem gdy zachowuje się czystość przedmałżeńską(no chyba że ktos nie zachowuje) a inaczej jest codziennie zasypiac koło tej osoby i radzić sobie z tym ze nie będzie współżycia w ogóle. Oczywiście w małżeństwie też może sie tak stać ale to sa wypadki losowe, a tutaj decydujesz z góry. Nie mówię ze KK tu ma 100% racji że na pewno nie powinni sie pobierać i że takie małżeństwo nie przetrwa ale na pewno będzie miało trudniej. Jestem w stanie choć troche zrozumiec te przepisy KK.

Przy okazji ciekawostka: słyszałem o małżeństwie mężczyzny niezdolnego do współżycia (inwalida wojenny), zawartym za dyspensą papieską, z ust księdza, który sprawę "załatwiał". W Afryce.

nie zrozumiałaś moich intencji - nie pisałam o konkretnym przypadku
(braku seksu w małżeństwie)
i nie ten nazywałam dojrzalszą miłością, pisałam ogólnie
- że zawsze mi się zdawalo, że wzrasanie chrześcijanina
wiąże się z takimi rzeczami

(od umniejszania roli seksu jestem bardzo, bardzo daleko....
i uważam, że malżeństwo bez seksu jest o coś uboższe)

a tu okazuje się, że ważniejsze jest posłuszeństwo
jakimś zapisom w prawie kanonicznym, których
związku z dobrem człowieka trudno się dopatrzeć
(poza "uświęcaniem się" poprzez posłuszeństwo Kościołowi)

przypominam, że piszemy o sytuacji związanej
z trwałą niezdolnością do odbycia stosunku (zobacz na początek wątku)
a nie ozięblością (temu mozna w większym lub mniejszym stopniu zaradzić,
jeżeli to jest problemem w małżeństwie)


malżeństwo bez seksu będzie miało trudniej?
pewnie tak - ale czy Kościól jest od uniemozliwiania ludziom
podejmowania trudnych wyzwań jeżeli robią to dobrowolnie
w imię miłości?

ten przepis ma na celu
uchrononienie ludzi przed trudnościami???

czy ludzie mieszkają razem tylko po to, żeby uprawiać seks??
żartujesz chyba!

kochający się ludzie mieszkają razem by być blisko drugiej osoby
rano móc się do niej uśmiechać, cieszyć się jej obecnością,
troszczyć się o nią na codzień,
(nawet taki drobny gest jak zrobienie herbaty jest wyrazem miłości!)
i doświadczać troski i obecności drugiej osoby, dzielić życie, uczesniczyć
w radościach i smutkach

Jak to sobie wyobrażasz bez mieszkania razem??

a nie tylko po to, żeby móc bez przeszkód
uprawiać seks!

Jesienna spokojnie . Ależ oczywiście że nie tylko, ale ten wątek jest o braku sfery seksualnej. Także odniosłam się do tego, chodziło o to, że to co nam sie wydaje przed ślubem może okazać sie trudniejsze niż myśleliśmy po ślubie. I przykład: inaczej jest zachowywać wstrzemięźliwość seksualną jak się ze sobą nie mieszka i zachowuje się czystość przedmałżeńską a inaczej w gdy trzeba zachować wstrzemięźliwość w małżeństwie. Tylko o to mi chodziło w mojej wypowiedzi.