Witam serdecznie

Wczoraj oglądałem materiał, który mną wstrząsnął bardzo, było to w programie "Magazyn Ekspresu Reporterów" na dwójce, pierwszy felieton w tym programie.
tutaj daję Wam linka:

http://www.tvp.pl/publicystyka/magazyny ... 45/5898396

jeżeli komuś net zamula i nie za bardzo może obejrzeć, to pokrótce opiszę:

Małżeństwo państwa Pawłowskich ma chorego synka (Karolka chyba). Mąż powiedział, że jedzie za granicę zarobić pieniądze. Niestety po jakimś czasie zadzwonił do żony i mówił, że już nie wróci, bo tu chce sobie ułożyć życie. Potem się nie odzywa, nie reaguje na telefony, smsy. Pani zamierza się z nim rozwieść.

w związku z tym mam pytanie:

wg Kościoła Rzymsko-Katolickiego, kiedy zaczyna się mieć na "koncie" grzech ciężki ?
jak się rozwiedzie, czy dopiero jak jest się rozwiedzionym i wejdzie się w kolejny związek ?
To nie jest tak, że ja chcę sobie w sposób talmudystyczny wyznaczyć granicę, bo dla mnie już jest źle nawet jak rozwodu nie ma a coś zgrzyta. Chodzi mi o sytuacją tej Pani z felietonu:/

jak myślicie co ona może zrobić ? co Wy byście zrobili ?

pzdr

Grzech popełni wtedy, gdy zacznie tworzyć kolejny związek, bo do rozwodu doszłoby nie z jej winy.

Chyba dopiero jak zacznie współżyć z kimś innym?

Z punktu widzenia KK jest mężatka az do smierci męża lub uznania małżeństwa przez KK za niebyłego. Resztę łatwo dopowiedzieć.

Jest jeszcze sprawa zgorszenia.

Rozwod w KK nie istnieje, wiec nie moze byc kryterium oceny moralnej czynu. Rozwiedzeni nadal pozostaja w zwiazku malzenskim. Grzechem jest sprzeniewierzenie sie przysiedze malzenskiej i nie jest istotne czy nastapilo to przed czy po cywilnym rozwodzie. Warto tez przypomniec, ze zdrada to nie tylko ta fizyczna, ale i duchowa:

http://www.szansaspotkania.net/index.php?page=10739

Aha, czyli jak ktos się rozwiedzie i nie wstąpi w nowy związek, to i tak nie może przystępować do Komunii ?

Rzymianinie, Ty nie czytasz odpowiedzi czy nie rozumiesz slowa pisanego?

Rozwod to pojecie prawne, a grzech religijne. Jedno nie pociaga za soba automatycznie drugiego.

Nie grzeszy rozwodnik, ktory mimo rozwodu dochowuje wiernosci przysiedze malzenskiej. Jesli ktos np. zostal porzucony i nie wiaze sie z zadnym nowym partnerem to gdzie tu jest grzech? Inny przyklad "bezgrzesznego rozwodu" - malzenstwo bierze rozwod na skutek jakichs okolicznosci formalno-prawnych pozostajac ze soba nadal w komunii malzenskiej.

Ale przysięga małżeńska to nie tylko "dochowam wierności" ale też "będę przy Tobie na dobre i na złe, w zdrowiu i w chorobie". A zwykle rozwiedziona para za wszelką cenę unika kontaktu.

Inna sytuacja, z życia. Kobieta znosiła przez wiele lat upokorzenia fizyczne i psychiczne ze strony męża. Dowodził, że jest głupia, słaba i sama nie poradzi sobie w życiu. Z powodu próby samobójstwa syna znalazła się u psychologa. Człowiek ten zachęcał ją do rozwodu i pomógł znaleźć pracę. Rozwiodła się z mężem mając jednak na uwadze dobro dzieci, które dorastały. Dzięki pomocy psychiatrycznej i psychologicznej doszła do siebie i zaczęła prostować skrzywienia psychiczne, które zauważono u dzieci. Podczas spowiedzi dowiedziała się, że sadystę mógłby zmienić jedynie cud. Dzieci powoli dochodziły do siebie, w spokojnym już domu. Mąż założył drugą rodzinę, którą nieformalnie miał już wcześniej.
Każda sytuacja prowadząca do rozwodu jest inna. Nie zawsze osoba, która złożyła pozew rozwodowy jest winna zaistniałej sytuacji. Winą tej kobiety była niedojrzałość emocjonalna i zawarcie małżeństwa pod wpływem namowy rodziny z człowiekiem, którego prawie nie znała.

W ostatniej powieści Jana Grzegorczyka "Chaszcze" (wcześniej napisał trylogię o księdzu Groserze, jest związany z poznańskimi Dominikaninami i księdzem Górą) jest przedstawiona dość podobna sytuacja. W końcu rozwódka układa sobie życie z nowym mężczyzną i jest to ukazane pozytywnie.

Myślę, że w tym konkretnym przypadku możnaby się zastanowić nawet nad unieważnieniem ślubu kościelnego...
Wszystko zależy od tego, jakiego rodzaju były te namowy rodziny, jeżeli zahaczały o stosowanie presji psychicznej na tej niedojrzałej kobiecie, to to się nazywa przymus o charakterze moralnym i może być podstawą do wystąpienia o unieważnienie ślubu.

Czytam jak najbardziej i jestem za nie bardzo wdzięczny tylko chciałem mieć jasną odpowiedź, jakiej właśnie udzieliłeś, za którą dziękuję po prostu ostatnio dużo myślę o tym temacie, ostatnio się załamałem jak się dowiedziałem, że mój kuzyn po roku się rozwodzi, ja już go widziałem w wiecznym kotle ognistym, a tutaj Wasze odpowiedzi dają promyk nadziei

dzięki za info, warto będzie przeczytać