Dla mnie termin niewierzący odnosi się npo do atesitów, którzy nie wierzą w Boga, lub jak niektózy mówią, wierzą w to że Boga nie ma. Więc jeśli są ludzie, prawie takie rośliny, które zdania nie mają, nic sobą nie prezentują, nie mają żadnych opinii, ani nie przyjmują żadnego światopoglądu to truzimem jest powiedzieć że oni nie mają celu. Po prostu - nie mają go, bo go nie mają. A ja pytam się o ateistów, ktorzy nie wierzą w Boga - oni też celu nie mają?
?

Rzekł mędrzec

"Ateiści nie wierzą w Boga, ale wierzą w mamonę, która jest dla nich bóstwem!
Bóstwo jest to wyznawane najwyższe źródło władzy i mocy.
Mowa "tak-tak, nie-nie" jest możliwa jedynie przy użyciu języka, którego słowa mają ścisłe odniesienie do rzeczywistości.

Życzę Ci jak najlepiej. Obyś była szczęśliwa, razem z całą swoją rodziną.
Jak najlepiej życzę też wszystkim ludziom młodym, którzy są bezpardonowo obdzierani z możliwości bycia
szczęśliwymi, aby to się skończyło i aby mogli zakładać szczęśliwe rodziny i być szczęśliwymi na
chwałę Boga Wszechmogącego. Amen.

Maluczki, odnoszę wrażenie, ze masz tendencje do zawężania mocy Boga.
to jeśli chodzi o miłość i małżeństwo.

natomiast co do ateistów, to chyba trochę przesadzasz, pisząc, ze im chodzi o kasę.
może niektórym chodzi, ale kasa to chyba nie do końca "Bóstwo ateizmu" coś ci się miesza wszystko..

Nie podejmuj pochopnych wniosków. Spokojnie wszystko rozaż, zanim podejmiesz decyzję, co do sojego stosunku do tego co napisałem.

Jak ja kocham takich ludzi jak Maluczki - wiedzą wszystko lepiej od innych, tylko oni (i ich wierzenia) mają rację, reszta to lemingi i materialiści.

Bez urazy, ale naucz się człowieku, że Twoje poglądy i spojrzenia na świat nie są jedynymi, słusznymi i prawdziwymi. Nie jest tak, że jak powiesz, że każda inna para, która żyje bez Boga katolickiego jest zła i straszna to znaczy, że tak jest naprawdę i oni na pewno nie są szczęsliwi, a jedyne co robią to przyczyniają się do degeneracji społeczeństwa.

Można żyć szczęśliwie z Bogiem katolickim, można żyć szczęśliwie z Bogiem indyjskim czy jakimkolwiek innym, można żyć szczęśliwie bez żadnego Boga. Można wtedy kochać, szanować, miłować i robić te wszystkie pozytywne rzeczy, którymi się społeczeństwo cechuje.

Można też być s*&^^*ynem i chlać wódę za wypłatę żony, bić nastoletnią córkę i całe dnie spędzać pod monopolem jednocześnie co niedzielę ganiając do kościoła.

Nie mierz wszystkich swoją miarą i zdejmij klapki z oczu bo masz je bardzo mocno zaciśnięte.

nie można być w pełni szczęśliwym eliminując ze swojego życia Boga.

Nie można być w pełni szczęśliwym wierząc w jakiegoś Boga.

a co wiesz o jednym i drugim stanie, ze tak piszesz?

Zabawne, identyczne pytanie mógłbym zadać Tobie.

no i masz odpowiedz: ja żyłam po obu stronach barykady, dlatego mogę porównywać.

Możesz, i cóż? Czy z tego, że akurat Ty byłaś nieszczęśliwa wynika, że ktoś inny nie może być szczęśliwy?

I nie wpadłaś na to, że ja mogłem być w podobnej sytuacji?

Moim zdaniem pełnia szczęścia pochodzi tylko od Boga.