Ciekawe jest, że tego syna wystarczy spłodzić, nie trzeba go ani wychowywać, ani nawet widzieć (tzn. nie ma tego uwzględnionego w "zadaniach").
Znam takiego, co ma spłodzonych synów już trzech, każdego z inną kobietą - żadnego nie wychowuje.
To dopiero prawdziwy samiec!

a może by tak samemu dać świadectwo o sobie, o swojej prawdziwej naturze, a nie oglądać się na innych i oceniać ich ogródek? (wyjątek stanowią ci, za których jesteśmy odpowiedzialnie przed Panem).

Szarotka, to jeszcze niech weźmie garść nasion z szyszki i posadzi te nasiona w lesie - wszak nie było o tym, czy to drzewa ma się przyjąć/wykiełkować
Domy z klocków też zapewne kiedyś budował (wszak nie sprecyzowano, z czego) ^^

Szarotko,
Ty jesteś kobietą i nigdy nie ogarniesz tego zagadnienia, bo to jest aspekt męski a nie kobiecy.

Naturą mężczyzny nie jest zajmowanie się niemowlętami, chociaż w tych czynnościach znajdujemy nieraz sporo radości. Mężczyźni są odpowiedzialni za zapewnienie środków do życia swoim słabszym kochanym członkom rodziny, a nie za pielęgnację niemowląt.
Dlatego patologia to jest nie wtedy gdy ojciec nie stoi dzień i noc przy dziecku, tylko wtedy gdy matka opuszcza swoje maleńkie dziecko, a nie daj Boże je zabija. Spróbuj się nad tym zastanowić.

ciągła absencja ojca (bo zdobywanie środków itp) tez jest złem.

Tak jest!!!
Optymalna opcja, to taka, kiedy rodzina jest razem w zdobywaniu środków do życia, np. rodzinne gospodarstwo rolne, albo rzemieślnicze.

no niestety, nie zawsze, a raczej przeważnie! - nie można pracować razem.

Iiii, tam! Lecisz schematem jak trza! w dodatku wg. twojego schematu, żaden zakonnik, czy ksiądz nie ma szans na bycie mężczyzną, bo z założenia nie spełni chociażby pkt 3. No chyba, że jakąś wersję duchową masz na myśli w spłodzeniu syna.


Nie bardzo rozumiem jakie są podstawy sugestii o wcześniejszej poliandrii. Model ten, wydaje się być mniej korzystny od poligamii - kobieta urodzi mniej dzieci niż w poligamicznym modelu rodziny, przez kilka miesięcy jest "wyłączona" z możliwości "uprawiania seksu", wątpię czy w neolicie, czy innej cholerze, wierność była wartością. Chociaż z drugiej strony, większe szanse przeżycia chyba miałyby dzieci w rodzinie poliandrycznej... W każdym razie jest to bardzo rzadkie zjawisko (poliandria).
Na marginesie, przypomniało mi się powiedzonko, które można byłoby dodać do "mojej" listy. Kobiety pragną dużo seksu z mężczyzną, którego kochają. Mężczyźni natomiast chcą po prostu dużo seksu... (vide burdele)

Każdy sobie jest największym wrogiem. Dla ciebie będziesz to ty, dla mnie to będę ja.


Jak najbardziej, ale z natury przecież tak bardzo lubimy generalizować i wpychać w ramki schematów.

Nie miałam na myśli siedzenia z niemowlęciem, ale wychowywanie syna na mężczyznę.
Skoro kobieta (tak jak ja) nie jest w stanie ogarnąć tego zagadnienia, to jak może dobrze i "w pełni" wychować syna?

No, obecnie jest to bardzo trudne, jednak można tak zorganizować życie ( z woli większości), że będzie to możliwe, ale wtedy nie kasa paru mamoniarzy, tylko dobro ludzi musiałoby być naczelną wartością.

Te trzy punkty, to tylko symbol, za którym kryje się głęboka treść, której oglądacze głupich filmów i wyznawcy Owsiaka, nie są w stanie pojąć.

I masz w pełni słuszność. Wychowywanie syna jest obowiązkiem naturalnym mężczyzny. Kobiety nieraz zajmują się tym, z powodu nieobecności mężczyzn. Efekty rzadko są dobre. Z takiego procesu wyrasta zbyt wielu mężczyzn, którzy nie rozumieją męskiej roli w rodzinie i zachowują się w rodzinach na sposób kobiecy, a nie męski.

Ale ta "druga strona" też potwierdza, że poliandria jest mniej korzystna ewolucyjnie od poligamii - ewolucyjnie korzystniejsze jest płodzenie dużej liczby dzieci i ostra selekcja naturalna.

Poliandria występuje na terenach, gdzie jest bardzo mało zasobów. No. W Himalayach, Tybet, górzyste Indie - jest tam bardzo mało ziemi pod uprawę, jeden mężczyzna nie wyżywi z niej rodziny. Dlatego dziecko i żonę utrzymuje na ogół dwóch lub trzech mężów (często bracia). System ten zdaje się być najwydajniejszy ekonomicznie przy stałe liczbie osobników (znaczny wzrost populacji spowodowałby głód).
A nasi dalecy przodkowie dobrobytem raczej nie opływali. Z kolei jeżeli pojawi się ów "dobrobyt" (np. więcej miejsca poprzez wynalezienie ognia i wędrówkę do Azji), automatycznie mamy przestawienie na poligamię (znaczy się, im potężniejszy/bardziej wpływowy samiec, tym więcej kobiet/żon). Samo wynalezienie ognia też sprzyjało odejściu od poliandrii, bo ludzie nie spali wtedy jeden na/przy drugim.


Gdyby byłaby to prawda, w ogóle nie pojawiłoby się coś takiego jak opieka nad potomstwem i my ludzie również składalibyśmy tysiące jaj, które byśmy potem zostawiali na pastwę losu.
Ogólnie - duża liczba potomstwa i ostra selekcja jest korzystna przy dużych wahaniach środowiskowych, opieka nad małą grupą - przy małych. Ale nie jest to regułą, bo w niektórych przypadkach jest dokładnie na odwrót (czyli opieka przy zmiennych warunkach).
Są to po prostu dwie różne, przeciwne strategie - obie skuteczne. Nie można powiedzieć, która jest lepsza, bo to zależy od konkretnych warunków.

myślę, ze ojciec, matka to jest wielkie dobro dla dziecka, ale koniec końców, liczy się ten "pierwszy opiekun" (matka, ojciec, babka, lub ktoś inny) kto przekazuje miłość dziecku, buduje z nim prawdziwa relacje, żeby potem umiało budować kolejne.

Tak jest!!!!