Muszę zgodzić się z Agnieszką Ziółkowską. Wyobrażam sobie jak muszą się czuć osoby urodzone in vitro, słysząc o bruzdach i innych takich od przedstawicieli KK. Nie dziwie się jej że chce odejść z KK.

http://wiadomosci.gazeta.pl/wiadomosci/ ... oxSlotIIMT

Też się nie dziwię. Dyskutowaliśmy już tu o stygmatyzacji dzieci narodzonych przy wsparciu in-vitro. Wielu zaprzeczało, że taka ma w ogóle miejsce!
Az się ciśnie na usta słynna wypowiedź Tischnera:
„Nie znam nikogo, kto stracił wiarę po lekturze dzieł Marksa, ale znam kilku takich, którzy stracili ją po kontakcie z własnym proboszczem”

Myślę, że ta pani nigdy tak naprawdę nie była w kościele. Nie chodzi o papierek ze chrztu ale to co się ma w sercu.

Nikt też tę pania nie stygmatyzuje. Jest takim samym dzieckiem Bożym jak wszyscy i takie jest zdanie kościoła katolickiego.

Tyle tylko, że musi wysłuchiwać, że rodzice zrobili jej jakąś kolosalną krzywdę, że żyje kosztem zycia innych "dzieci" (nieimplantowanych zarodków), że poczęła się w sposób niegodny człowieka, że nie jest poczęta "z miłości", ale jest wynikiem "technologi" że została potraktowane jak rzecz, ktorą się "kupuje" i w ogóle to jej poczęcie jest wynikiem zwycięstwa "cywilizacji śmierci", itp, itd

Zacytowałam to co mozna znaleść w dokumentach, listach pasterskich itp.
W wypowiedziach niektórych duchownych jest jeszcze ciekawiej....


Wczujcie się choć przez chwilę w jej sytuację. Idzie do Kościoła i słyszy coś takiego. Nawet jeżeli ktoś tak uważa, to powinien wykazać jakiś stopień empatii i nie używać takich sformułowań. To poprostu jest nieludzkie.

Nie chcę zaczynać dyskusji od nowa ale tak jak kiedys mówiło sie z pogardą "bękart" tak dzis mówi się "dziecko z probówki", a ich rodziców nazywa się mordercami.

@jesienna
Chyba rzucamy groch o ścianę.

No niestety, in vitro to kwestia, niezrozumiała dla masy ludzi - z katolikami włącznie - jeśli idzie o stanowisko Kościoła. Pogodzenie się z czymś takim, jak wola Boża, leczenie niepłodności (naprotechnologia), i tak dalej, i tak dalej... jest rzeczą arcytrudną.
Aha, i jeszcze jedno - nie podoba mi się ksiądz, nie podoba mi się nauczanie Kościoła, nie podoba mi się proboszcz i to, co robi duchowieństwo, więc odchodzę... niechaj uczeń, któremu nie podoba się nauczycielka z matematyki również porzuci edukację w ogóle. Jakie to dziecinne podejście. Smutne...

Zgadzam sie z Kozlem.
Jeszcze nie tak dawno ksieza na chrzcie dawali dzieciom z "nieprawego loza" specjalne imiona, zeby kazdy od razu wiedzial z "kim" ma do czynienia.
Teraz wylewa sie dziecko z kapiela i w ramach uswiadamiania ludzi o in vitro stygmatyzuje sie dzieci, ktore absolutnie nie mialy zadnego wplywu na swoich rodzicow, a ktorych jednoczesnie by bez tej metody nie bylo.

W sprawie dzieci nieslubnych Kosciol jakby zamilkl w ostatnich latach. Czy to dlatego, ze znalazl sobie kolejny temat?

Bojanowska,moze temat bezplodnosci ciebie nie dotyczy. Jezeli masz wyobraznie, to wyobraz sobie, ze masz jakakolwiek chorobe np genetyczna, jednak rodzisz dzieci, ktore bardzo chcialas i slyszysz przy kazdej okazji "to nieodpowiedzialnosc, zeby tacy ludzie dzieci mieli. Przeciez od razu widac, ze tez beda chore."
Jezeli beda to "tylko" zyczliwi sasiedzi, krewni, obcy na ulicy, moze to zignorujesz. Jezeli bedziesz to slyszala od ksiezy w pelnym kosciele, to nie wiem, czy bedziesz tam co niedziela chodzila i stawala w pierwszym rzedzie. A przede wszystkim, czy bedziesz tam stawala ze swoimi "zle urodzonymi" dziecmi.

A tak przy okazji, spotkałam się też z powiedzeniem, że dzieci rodziców stosujących antykoncepcje nie są poczęte z miłości tylko "z pekniętej prezerwatywy" :/ :/

Ludzie mają rózny stopień dojrzałości, dziecinnym bym tego nie nazwała.
Raczej zupełnie naturalnym. "Nadnaturalnej" postawy by trzeba by coś takiego wytrzymać i nie odejść.

Nie widzisz róznicy między "nie podoba mi się ksiądz" a tą sytuacją?

Jestem pewna, że powody dla których Kościół nie akceptujer in vitro można by przedstawić w inny sposób. Pewnie mniej skuteczny - do większości ludzi najbardziej przemawia argumentacja wyrażona prymitywnym językiem. Czy skutecznością można taki język usprawiedliwić?

Gdybym miała zgadzać się/usprawiedliwiać kogoś, kto odchodzi od Kościoła, obojętnie, dlaczego, nie byłabym w ogóle katoliczką. A jeżeli akceptują to również ludzie wierzący, to przeraża mnie to coraz bardziej. I widzę to szczególnie z własnego doświadczenia i otoczenia, kiedy rozmawiam z ludźmi.
"Jezeli bedziesz to slyszala od ksiezy w pelnym kosciele" - nie wiem, czy dobrze rozumiem, jeśli jednak tak, to do kościoła, DLA BOGA, nie DLA KSIĘŻY I DUCHOWIEŃSTWA, chodziłabym, nie tracąc przez księży wiary w Boga itp., a jeśli w "pełnym kościele" ktoś wytknąłby mi takie coś, chodziłabym do innego (brzmi prosto, a nieprawdziwie, a jednak...). Co do pierwszego rzędu, to raczej tak nie czynię nigdy.

Jeżeli wierzę naprawdę, to chodzę dla Boga na Mszę, nawet, gdyby księża walili we mnie gromami (wtenczas szczególnie), a nie zwijam się, bo zabolało mnie zdanie duchowieństwa!

Mam dwa pytania: czy przypadkiem z tym "pochodzeniem in vitro" nie za bardzo się afiszowała?
Czy nie jest prawdą, że na jedno żywe dziecko z in vitro kilka zarodków ( dzieci) musi zginąć?

To, że komuś jest z tego powodu przykro, nie znaczy, że Kościół nie ma racji. Przykro mi (nam).

Ta konkretna może się i afiszowała.
Pozostałe nikomu nie znane z nazwiska, nie powinny być obciążane piętnem "gorszych" dzieci, które żyją dzięki śmierci ich rodzeństwa.

A dlaczego obciążać dzieci poczęte tą metodą? W czym zawinili?
Odpowiedzialnością mozna obciążyc rodziców i lekarzy stosujących tą metodę

Cytat: "Czekam, aż jakiś arcybiskup stanie przede mną i mi powie w twarz, że jestem dzieckiem szatana i nie mam prawa żyć.". Czyli ta sympatyczna dziewczyna, oględnie się wyrażając, niewiele z tego wszystkiego kuma i (to już wniosek z całego wywiadu) wykazuje się sporą dozą wolnomyślicielstwa (w pewnym określonym znaczeniu tego słowa). Niestety, mnie nie starcza dobrej woli, by kogoś takiego traktować poważnie.