zauroczenie-zakochanie-miłośc-decyzja o małżenstwie-20rocznica ślubu-25....

Nie mów mi że to nierealne.

Nokia.... zlituj się..... zaurocz się, zakochaj się na zabój i przyjdz tutaj ponownie, przeczytaj co Ci pisały różne osoby i bedziesz widział to w zupełnie innym świetle. Amen.

Byłem zakochany nie raz, i to mi zaciemniało rozsadek teraz dopiero widze ze z tymi osbami nie bylo by mi dobrze. Jak już pisałem uczucia nie moga być jedynym determinantem przy wyborze partnera trzeba się pzonać ale nie bede się powtarzac.

Nokia posłuchaj.
http://www.youtube.com/watch?v=V1LR7tjmLBw

Nokia zakochanie a Zakochanie to dwie różne sprawy. To jedno. Drugie. Skąd masz takie przekonanie że z tymi właśnie osobami nie byłoby Ci dobrze. Nie wiesz tego tak do końca.
Czasem jest tak że wydawało by się dwie skrajności są razem a żyją tak że inni tylko mogą pozazdrościć. Przecież w każdej relacji pojawiają się burze i zgrzyty a to wszystko nie może zaciemniać miłości która już istnieje.

Pokaż to co piszesz tutaj swojej dziewczynie. Będzie wiedziała że kierujesz się rozsądkiem ale czy to jej odpowiada w pełni? Kobieta chce być naprawdę kochana przez meżczyznę.

A czy taki związek ma sen który zaczyna się od wielkiego o uczucia Pierwsze miesiące są cudowne, para nie moze bez siebie zyć itd ale

potem zaczynają się od siebie oddalać, Okazuje się, że bardzo się od siebie różnią - inne cele, inne pasje, inne podejście do życia (ona - domatorka, on - lubi gdzieś wyjść: koncert, kino etc.). Inaczej podchodzą do kwestii dziecka, kwestii pieniędzy, nawet takich detali jak muzyka czy seriale. Ogólnie - jest między nimi wciąż duże uczucie , ale nie mają ze sobą właściwie nic wspólnego.

Czy taki związek ma sens i przyszłość? Gdzie jest uczucie, o jakim piszesz equuleuss ale nie ma się z tą drugą osobą prawie nic wspólnego?

Co możecie powiedzieć o takiej sytuacji, w której wciąż jestem. Spotkałem się niedawno z dziewczyną i podczas spotkania było spoko, gadaliśmy, było o czym gadać, wspólne tematy, jakieś zainteresowanie z jej i mojej strony - generalnie jakkolwiek zabrzmi to głupio to "chciało" mi się. Teraz są 2 dni po spotkaniu i w sumie czuję taką obojętność wciąż, nie czuję entuzjazmu a kolejny raz spotkałbym się najchętniej za kilka dni...
Dlatego o tym piszę, bo zastanawiam się czy to ja się za mało staram czy po prostu to nie jest "to". Tyle, że jak pisałem-już któryś raz sobie postanawiam postaram się, spróbuje, ale to ciągle wraca. Może jestem na jakiejś takiej granicy między zakochaniem a koleżeństwem?

Dałbym sobie jeszcze czas na rozwój sytuacji, powinno sie poprawić i powinieneś sie bardziej zaangażować jeśli to nie nastąpi to nie ma co tego ciągnąc. Po 1,5 miesiąca to we wszystkich przypadkach ciężko ocenić czy coś z tego będzie. Ledwo co się znacie tak naprawdę.

A czy powinienem np. "na siłę" dać kwiaty, kiedy nie czuje takiej potrzeby i chęci po to żeby dać sobie czas do zobaczenia co będzie dalej?

A ile macie lat?

" I ciągle sobie zadaję pytanie, czy to jest miłość, czy to jest kochanie?"

w wierszu było tak : "Czy to jest przyjaźń? czy to jest kochanie?"

Owszem, zdarza się i tak że ludzi prawie wszystko dzieli ale łączy ich miłość.

Nokia, moim zdaiem podchodzisz do miłości zbyt zdroworozsądkowo i na zimno. A miłość rządzi się swoimi prawami.
Bo widzisz, może ktoś być idealny w Twoim odczuciu, ale nie zaiskrzy, nie pojawi się miłość mimo wszystko.





Bolec, moim zdaniem to nie jest to. Jeśli masz się zmuszać, przekonywać... czy jest to sensowne? Jak w takim razie wyobrażałbyś sobie małżeństwo z tą osobą? Starać się przekonywać na każdy dzień że tak ma być? W imię czego? Jeśli czujesz tak jak czujesz to raczej powiedz o tym otwarcie, szczerze i nie należy zwodzić dziewczyny bo jeśli wiedziałaby jak to jest z Tobą to nie byłoby to dla niej przyjemne.
Dziewczyna może z każdym dniem angażować się coraz bardziej w Ciebie i w tą znajomość i potem może być to dla niej coraz bardziej bolesne. Ty oddalałbyś się a ona chciałaby większej bliskości.
A potem załóżmy poznałbyś kogoś kto wzbudziłby w Tobie to wszystko czego teraz brakuje i wtedy chciałbyś zakończyć ten związek który nie daje Ci tego.

Nie chciałbym podawać wieku, ale ćwierć już jest na pewno:) A załóżmy taką sytuację-trochę oszukując siebie bardzo się staram, uczucie po drugiej stronie też rośnie, dzięki temu ta osoba robi coś takiego czym przekonuje mnie do siebie i się zakochuje. Czy takie zachowanie jest dopuszczalne, czy to oszukaństwo, wyrachowanie i zimna kalkulacja?

Traktujesz to jak by to że od razu na Ciebie nie uderzył piorun i się nie zakochałeś było jakimś złem, i bez tego kogoś oszukujesz, to nie jest obowiązek, poznajecie sie relacje rokuje albo nie można podjąć taką decyzję potem i nikt nikogo nie będzie oszukiwał. Cały czas można sie wycofać dopóki nie ma małżeństwa.