Zgoda. Powiem więcej: zasadniczo nikogo nie da się zmienić. Wiele dramatów rodzinnych zaczyna się właśnie wtedy, kiedy jedna strona chce zmienić drugą. Czasem - obie strony na raz.

Co więc można?

Można zmienić tylko siebie. Można zmienić swoje zachowanie względem drugich osób.

Na przykład - odciąć się.
Albo - reagować zdecydowanie przy próbach włażenia na głowę.
Albo - odrzucać propozycje pomocy, jeżeli jest to "pomoc zatruta".

Druga strona się nie zmieni. Twoi rodzice pozostaną dokładnie tymi samymi rodzicami, z tymi samymi wadami i przywarami. Ale jeżeli będziesz konsekwentny, jeżeli nie będziesz się bał, od czasu rozbić parę talerzy (w przenośni), to może się zdarzyć, że ci sami rodzice zmienią swoje zachowanie względem Ciebie.



Post Piotrra świadczy o tym, że jest to możliwe. Nie, że jego "metoda" jest jedyna dobra, ale sama zasada jest słuszna i potwierdzona przez życie. Traktuj swoich rodziców według tego, jakimi są. A nie według tego, jakimi chciałbyś ich mieć. Od tego zacznij i tego się trzymaj. Reszta się wyjaśni w praniu.



PS: Twoje posty wspominają też o jakiejś dodatkowej formie zależności, czy to przez pracę czy nie wiem... nie wdając się w szczegóły, powinieneś dążyć na tym i na innych polach do niezależności, tylko tak stosunki rodzinne mają szansę na uzdrowienie.

Nie ma we mnie nienawiści do siostry i matki. Za bardzo chciałem być może poprawiać i ignorowałem co nie było poprawne. Tak się gromadziło do pewnych granic aż co jakiś czas wybuchło. A jak wybuchło to się wszystko przypominało i żal, że mimo chęci nie układa się tak jak ja bym chciał to sobie zaplanować i wyobrazić, że mimo szczerych chęci jesteśmy z żoną traktowani jak jacyś wrogowie, intruzi. Miałem chęci i plany, ale nie poświęcę rodziny tylko dlatego, że mama jest wiecznie niezadowolona i nie ma dla niej prawidłowych rozwiązań. Faktycznie może jedyna rada to kontakty służbowe ograniczane do minimum.

Też uważam, że różnie może być ze zmianą Twojej Mamy. Bo nawet jeśli dostosuje się mniej więcej do sytuacji "odciętej pępowiny" tak ją nazwę, to wewnątrz może wciąż nosić niechęć.
Ty jednak nie patrz na to, ale jak też przyznał Bert, Ty sam możesz zmienić podejście do tej relacji.
Dobrze, że nie ma w Tobie nienawiści, jednak nawet żal czy urazy, zranienia należy z siebie wyrzucić.
Na razie dobrze chyba Ci zrobi, "odpoczynek" od Mamy, i tego całego środowiska. Bo widać, że kontakty z nimi tylko Cię negatywnie nakręcają. Z Bogiem.