Witam,chciałabym zapytać czy uczestniczenie w ''weselu'' rozwodnika z kobietą z unieważnionym kościelnie ślubem jest grzechem.Mają być tańce,pyszne jedzenie ,sztuczne ognie i tak dalej...jak tu udać radość z tego wydarzenia.Z owego związku na świecie już biega troje dzieci jak sie do tego ustosunkować??

Moim zdaniem nie. Ci ludzie mają widocznie inny pogląd na świat. Możesz cieszyć się z nimi ich radością, bo być może to właśnie ta decyzja będzie ich najlepszą. Nawet ludzie wierzący powinni mieć świadomość jak ciężko nieraz płaci się za błędy i jak ciężko uznać że droga do szczęśćia jest już zamknięta, bo wcześniej podjęło się złą decyzje. Nie oznacza to akceptacji. Ale może oznaczać że wspieramy tych ludzi i mamy nadzieje że ułożą sobie życie. Wszelkie formy ostracyzmu nic nie pomogą.

A mówiąc nawiasem, nie ma czegoś takiego unieważnienie ślubu kościelnego. Można tylko stwierdzić że jakiś związek z danych przyczyn nigdy nie był ważnie zawarty. Stwierdzić, a nie dokonać unieważnienia.

dziekuje za odpowiedz....własciwie to chciałam zapytac ksiedza w konfesjonale ale jakoś sie nie wyszło...a co mam rozumieć że nie ma uniewżniennia ślubu kościelnego??Ta Pani właśnie takie COŚ ma i swego partnera równiez na to namawia.Poznała go jak był mężem i ojcem ale podobno wg,niej nie kochał już swojej zony-jakie to wszystko okropne i zagmatwane.Nie chcę o tym myśleć ani ich osądzac ale jesteśmy blisko spokrewnieni więc często się widzimy i uczestniczymy w ich zyciu

To oznacza, że ważnie zawartego małżeństwa, o ile jest dopełnione, nie da się rozwiązać (czyli unieważnić). Można jedynie stwierdzić, że jakieś małżeństwo nie zostało ważnie zawarte, czyli nigdy nie zaistniało.


Ta pani ma co najwyżej stwierdzenie nieważności.

Byli narzeczeni ,byli piękni Państwo młodzi,był piękny ślub,było pożycie ,jest dziecko i nagle okazuje się ,że to jednak nie Ten ,że to jednak nie Ta...i koniec.Co bardziej rozgarniety dojdzie do wniosku ,że mozna z tego mądrze wybrnąć i zacząć wszystko od nowa...

Skoro tak Cię to gorszy, nie idź na ten ślub i tyle.

Po kolei. Małżeństwo sakramentalne ważnie zawarte i dopełnione nie może być rozwiązane ani unieważnione. Ta pani - jak mówisz - otrzymała zapewne stwierdzenie nieważności małżeństwa od samego początku. I jeśli taka jest opinia Kościoła, należy do niej podejść z zaufaniem.

Każdy katolik - jeśli ma wątpliwości - ma prawo do oceny swojego małżeństwa pod względem kanonicznym. Innymi słowy: nie ma nic złego w tym, że ów mężczyzna o to zapyta, jeśli widzi przesłanki. Zło mogłoby się pojawić tylko w przypadku kłamstwa. Które zresztą jest bezcelowe, bo jedyne co daje to możliwość odbycia kościelnej ceremonii. Nie będzie natomiast sakramentu...

Jeśli do tej pory nie wyraziłeś braku akceptacji dla tego związku (z którego jest już troje dzieci, jak rozumiem?) to nieobecność na ślubie jako jej wyraz to chyba już nieco zbyt późno. A i wtedy raczej trzeba było rozmawiać delikatnie z - jak rozumiem - bliżej znanym ci mężczyzną. Jedyne co osiągniesz, to naruszenie /zerwanie relacji. Może lepiej się za nich modlić i być obok? Twój wybór.

Jeśli nie chcesz, nie idź. Ale nie zniechęcaj tego człowieka do zadania pytania w sądzie kościelnym. Możesz mu tylko powiedzieć, że kłamstwo niczego nie zmieni, bo Kościół nie ma władzy unieważniania czy rozwiązywania. Kłamstwo tylko dołoży grzech krzywoprzysięstwa. Ale jeśli szczerze ktoś przedstawił sprawę i taki jest wyrok, trzeba go przyjąć i nie kombinować. Jeśli chce się tego małżeństwa, można je uważnić. Jeśli ktoś już jest w innym związku, może zawrzeć małżeństwo sakramentalne, bo wcześniej go nie było.

Najlepiej odetnij się całkowicie - to przecież grzesznicy, a Ty z pewnością chcesz być święty.
Btw, przecież Jezus popełnił błąd ratując Marię Magdalenę od ukamienowania, goszcząc w domu Nikodema i chcąc pić wodę od Samarytanki. Od tak jawnie żyjących w grzechach ludzi trzeba przecież uciekać.

Ludwinia, Pan Jezus jadał z grzesznikami i celnikami, aby ich uratować. Głosił im Dobrą Nowinę o Królestwie.

Mówiąc nawiasem, trochę jesteś przewrazliwiony. Rozumiem, jeśli denerwuje cię wyrażenie "rozwód kościelny", bo to rzeczywiście mylenie pojęć. Ale UNIEWAZNIENIE oznacza właśnie STWIERDZENIE NIEWAŻNOŚCI - to wyrażenia synonimiczne. Uniewaznienie wyborów oznacza, że były one nieważne wtedy właśnie, gdy się odbywały, a nie, ze stały się takie w momencie unieważnienia. Uniewaznienie meczu oznacza, że kiedy się odbywał, nie był zgodny z przepisami - czyli nie był w gruncie rzeczy meczem. Uniewaznienie małżeństwa oznacza właśnie stwierdzenie, że nie zostało ważnie zawarte. Można wiec unieważnić ślub kościelny i nie ma co się oburzać na to zupełnie prawidłowe określenie - a czy ktoś je prawidłowo rozumie, to już inny problem.

Niestety, ale nie są to synonimy. Słownik języka polskiego podaje taką definicję unieważnienia małżeństwa:
unieważnienie małżeństwa «orzeczenie sądu stwierdzające ustanie związku małżeńskiego»
Stwierdzenie nieważności nie powoduje ustania związku małżeńskiego, ale potwierdzenie, że małżeństwo nigdy nie zaczęło istnieć. Nie można więc stosować tych określeń zamiennie, bo ich sens jest odmienny.

Wybacz proszę, ale to jest poważny temat i odpowiedzi powinny też być poważne.

Wybacz proszę, ale to jest Internet...

Hmm, słownik PWN naucza: unieważnić - stwierdzić nieważność, uczynic nieważnym. Czyli wyrazjenie to jest dwuznaczne. To rzeczywiscie dwie rozne rzeczy, tak jak jest różnica miedzy stwierdzeniem czyjejś niepełnosprawności a uczynieniem kogoś niepełnosprawnym... wiec masz rację ze to nie synonimy, niemniej jednak dwuznaczne wyrażenie 'unieważnienie' zawiera w sobie znaczenie 'stwierdzenie nieważności' - totez twierdze zatwardziale, ze używanie go w tym kontekście nie jest błędem, aczkolwiek ze względu na jego niejednoznacznosc lepiej jednak pisac jednoznacznie o 'stwierdzeniu nieważności'.