Czytałem o podejściu świętych Kościoła, którzy żyli w dawnych latach, do przyjemności seksualnej. Mi się te zdania nie podobały za bardzo... Dawniej to dopiero źle pisano o kobiecości, a czy wam się wydaje, że mój sprzeciw wobec przyjemności seksualnej to herezja?

Niektóre komentarze na temat kobiet z wątku http://forum.wiara.pl/viewtopic.php?f=26&t=2701 (dla mnie są one przesadne i widzą w kobiecości "nie piękno, a to, co skaziło ją po grzechu pierworodnym"):

To jest najlepsze

Skąd sie biorą takie wynaturzenia?
Przecież większość ludzi widzi pozytywnie ten seks, i za razem to całe rozmnażanie.
Widać ty masz jakoś inaczej.

Cattusa problem tkwi nie we własnych przekonaniach, ale w konflikcie jakiego doświadcza. Autorzy przytaczanych cytatów (nie wiem na ile dosłownych) też taki konflikt wewnętrzny odczuwali (również ze względu na obowiązujące ich zasady religijne) i po prostu znaleźli sobie sposób na względne radzenie sobie z nim. W ten sposób można sobie np. obrzydzać obiekt swojego pożądania i przy dobrych wiatrach przetłumaczyć sobie pożądanie na pogardę. Ludzie sobie różnie radzą, ale powyższego raczej żaden psychoterapeuta nie zaleci


_______________

A może pomogłoby Cattusowi w tym wewnętrznym konflikcie poczytanie trochę o ludzkiej seksualności? Nie mówię tu o publikacjach rozważających moralność bądź jej brak podczas aktywności seksualnej (czy jakiejkolwiek cielesnej), ale takich stricte seksuologicznych. Imprimatur może to nie ma, ale za to publikacje naukowe są podwójnie recenzowane Może i Imieliński byłby dobry na początek.

Pewien krótki fragment ze strony http://www.catechism.cc/articles/QA.htm#14 (z końca dość długiego artykułu)





Zgadzam się z tym, że uczucie przyjemności seksualnej jest skutkiem grzechu pierworodnego i że nie byłoby go, gdyby nie było grzechu. Lust jest czymś "biologicznym", zupełnie nie oglądającym się na duchowość i wieczność. To "zwierzęca żądza" "krzycząca" o płodzenie potomstwa. Uczucia seksualne mają skłonić ciało do rozmnażania, ale lustowi nie chodzi o prokreację dla Nieba, ale dla świata. Lust należy do pożądliwością tego świata, pożądliwości ciała.

Nadal polecam lekturę fachowej literatury dot. seksuologii i psychologii seksualnej. Raz, że może Ci to pomoże, dwa doedukujesz się o ludzkiej seksualności (nie bez powodu mówi się, że najbardziej seksualnym organem w człowieku jest mózg) i różnorodności jej objawiania się (lub nie).

Trzeba korzystać z tych zwierzęcych żądz, puki jeszcze jest okazja.

Cattus

Wpływ religijnej indoktrynacji, na osobę uległą, na którą łatwo wpłynąć, która wszystko przyjmuje bezkrytycznie-jak rozkaz. Jakiś ksiądz gdzieś kiedyś powiedział, że złe, obrzydliwe-i tak zostało. Znam takich ludzi, że co ksiądz powie to "święte". Kiedyś w okresie dojrzewania też trafiłem na takiego "spowiednika". Ryje banię na bardzo długo. Czemu ja jestem zły, jako Boże stworzenie? Jeżeli mnie takim stworzył Bóg, to jakim prawem Jego "urzędnik" mówi że jestem zły takim, jakim On mnie stworzył? Czemu mam być winny tylko dlatego, że jestem w pełni człowiekiem? Religia oprócz swej pozytywnej roli jest również używana do sprawowania władzy nad ludźmi-niezwykle silna władza, bo władza nad ludzkimi sumieniami. Różnie ludzie religię wykorzystują, nawet dzięki duchownym wygrywają wybory państwowe, bo duchowni często widzą, że dzięki niektórym politykom osiągną również własne cele. A co szkodzi durnej owieczce powiedzieć, że jak zagłosujesz na tego to się w piekle usmażysz? Dużo owieczek posłucha i w ogóle nie podda dyskusji.

Cattus - nie do spowiedzi, tylko do psychologa, psychiatry, a może najpierw nawet do seksuologa. Bo to chyba dzięki udziałowi w życiu religijnym masz teraz rozwaloną psychikę. Znam kilka dziewczyn zaangażowanych w przykościelnych organizacjach-rzuciły organizacje, chłopa nie znalazły, w wiek weszły i teraz u nich średnio z przyzwoitością. Mają duży żal, że coś straciły. Życia szkoda na rozważania o piekle. Jeżeli nie uczynisz nikomu tego, co nie chcesz żeby Tobie czyniono, to nie ma mowy o żadnym piekle. Wystarczy być dobrym dla ludzi.

To jeszcze jak ktoś z natury ma spokojny charakter, ma żone, nie lubi mięsa, to wtedy nie jest aż takim problemem słuchać księdza, i być dobrym katolikiem.
Gorzej jak ktoś nie ma żony i raczej nie będzie jej mieć, to wtedy jako katolik, to trzeba by żyć jaj jakiś zakonnik, i tu nie wszyscy dają rade

Moja mentalność "nie może znieść" groźby potępienia, okrutnych kar itp. Dla niej srogie kary są czymś bardzo złym. Nie chcę być potępiony na wieki, nie chciałbym nawet pójść do czyśćca. Boję się mąk. Tyle jest we mnie skłonności do grzechu (np. nieczystego przez myśli, spojrzenia, dotknięcia itp.)

Popęd seksualny nie ogląda się na dobra duchowe. Biologia patrzy na prokreację zwierzęco, ładna kobieta dla upadłego ciała jest potencjalną matką potomstwa. Nędzny popęd seksualny kusi przyjemnością seksualną do grzechu nieczystego.

Bycie w małżeństwie wygląda mojej mentalności na coś, co bardziej naraża na grzech nieczysty niż celibat (np. naraża na zmysłowe czy lubieżne myśli o żonie, zmysłowe dotknięcia jej, zmysłowe pocałunki). W celibacie NIE MA tak bliskiej kobiety, jak żona w małżeństwie. To nie ciało kobiece jako takie jest złe, ale zmysłowa żądza, pożądliwość, nieczyste przyjemności są złe.

Skąd sie w ludziach bierze, przewaga wiary nad światem rzeczywistym?
Ja rozumiem że wielu ludzi boi sie śmierci ze starości, w końcu każdy w swojej rodzinie czy też w śród znajomych, ma kogoś kto umarł ze starości, i strach przed czymś takim, jest w oczywisty sposób zrozumiały, w kończy taka śmierć, jest czymś co w realny sposób udało nam sie osobiście zaobserwować, natomiast nie rozumiem z jakiego powodu, można sie bać tego co sie stanie po śmierci? w końcu nie ma na takie coś, żadnych dowodów, w tej sytuacji skąd sie bierze ta przewaga wiary nad realnością?

Cattusie, wizyta u psychologa i spowiednika jest ci niezbędnie konieczna.

Z przykrością, ale muszę zamknąć chwilowo ten temat.