Dawniej podejście Kościoła do seksualności było ZNACZNIE OSTRZEJSZE niż dzisiaj. Przyjemność seksualna jest związana z zaistnieniem grzechu pierworodnego. Bez niego nie byłoby pożądliwości, ludzie nie dziedziczyliby złych skłonności. Wierzę, że bez grzechu pierworodnego prokreacja odbywałaby się bez jakiegokolwiek delectatio carnis sprzecznego z wolą Stwórcy. Wierzę, że czegoś takiego jak orgazm czy przyjemność libidalna po prostu by nie było. Libido "nie myśli" o rzeczach nadprzyrodzonych, to fizyczne uczucie "krzyczące bezrozumnie": "chcę mieć dzieci!" na widok atrakcyjnej seksualnie osoby. Libido dąży do czegoś innego, niż duch, nie dąży ono do świętości siebie, współmałżonka czy potomstwa. Bez grzechu Adama i Ewy byłby porządek seksualny, teraz niestety go nie ma. Grzechów nieczystych jest PEŁNO na świecie.

Mam kontakt z pewnym (jak twierdzi) charyzmatykiem, który usilnie przekonuje mnie, że grzech pierworodny polegał na współżyciu seksualnym i że pierwsi rodzice nie powinni byli współżyć, bo Bóg przygotował kobietę do macierzyństwa, ale nie do współczycia. Jego zdaniem ludzie mieli się rozmnażać poprzez niepokalane poczęcie z Ducha Świętego tak jak Pan Jezus. Twierdzi, że ludzka anatomia zmieniła się po grzechu pierworodnym (ale jak spytałem się jak mogli więc w ogóle zgrzeszyć to nie nie odpowiedział na to pytanie...). Ta osoba twierdzi, że zna osobiście wielu polskich charyzmatyków oraz uważa, że ta wiedza jest wśród nich powszechna oraz powszechna w zakonach (powołuje się m.in, na o. Witko i o. Knabita). Ile jest w tym prawdy?

Nie chcę być heretykiem.

Poza tym i tak raczej nie będę nadawać się do małżeństwa.

Czytałem strony, z których wynika bardzo ostra nauka w kwestiach płciowości, ale miały one coś, czego nie akceptuję. Korzystałem ze źródeł, które odrzucają wiele... Z drugiej strony cnota czystości jest mi wyraźnie potrzebna.

Nie chcę być heretykiem. Mogę się obawiać, że jeżeli nie będę głosił, że przyjemność seksualna jest grzechem sama w sobie, to będę mieć grzech. Strony, które czytałem, uważały siebie za katolickie. Chcę żyć w czystości, do małżeństwa się nie nadaję, a ze strachu przed karą za grzechy mam "obłąkanie".

Nie chcę być heretykiem.

Mogę się obawiać, że jeżeli nie będę głosił, że przyjemność seksualna jest grzechem sama w sobie, to będę mieć grzech.

Strony, które czytałem, uważały siebie za katolickie.

Chcę żyć w czystości, do małżeństwa się nie nadaję

a ze strachu przed karą za grzechy mam "obłąkanie".

nie byłoby np. miesiączki czy polucji, defekacji

(żona) może być faktycznie zmęczona i po masarzu uśnie