Quantcast
Wątki bez odpowiedzi | Aktywne wątki Teraz jest Cz mar 28, 2024 13:27



Odpowiedz w wątku  [ Posty: 24 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2
 Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit? 
Autor Wiadomość
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
Literatura przedmiotu powiada, że nie da się niczego wyrzucić z głowy. Nie da się więc uniknąć porówniań. Dobrze, jeśli one wychodzą na korzyść męża. Dobrze, jeśli drugą stronę/obie strony charakteryzuje wysoka kultura osobista i w największej kłótni nie wrócą do spraw dotyczących wcześniejszych związków. Czy mamy pewność takich zachowań? Bardzo rzadko. Lepiej więc dmuchać na zimne. Mnie uczono na zajęciach z zakonnikiem - seksuologiem, starszym wówczas i doświadczonym w damsko - męskich sprawach, że zamyka się nie tylko drzwi obecnej sypialni, ale zamyka się drzwi spraw zaszłych. To może zostać wykorzystane przeciwko nawet wówczas, gdy ktoś został porzucony, skrzywdzony. Żadnych szczegółów. One do niczego dobrego nie prowadzą prócz zaspokojenia ciekawości.

Przeżywanie to sprawa osobniczej wrażliwości. Tak samo jak kolejne decyzje po nieudanych związkach. W sytuacjach skrajnych mogą prowadzić do traktowania seksu jako metody karania drugiej płci a więc porzucania w momencie zauważenia, że ktoś się zaczyna angażować. To też sprawa wychowania. Nie widzę reguły. Dziewictwo też nie może być traktowane instrumentalnie. To dar podany razem z całą osobą. Nie oklamujmy się - mamy większe zaufanie do kogoś kto potrafił przed ślubem utrzymać ten dar mimo wielu pokus. Porównywac możemy jedynie analogiczne sytuacje - piękna i mądra kobieta... dar z dziewictwem lub bez niego. Mając wybór co tak naprawdę wybierzemy? Chodzi o hymen, czy o więcej? Czy to, że ktoś postąpił wcześniej tak jak uważał, że powinien, ma ciągnąć się za nim jak wyrok?

Coś zlego dzieje się obecnie - na salonach wypada opowiadać o swych aborcjach i kolejnych kochankach eufemicznie nazywanych partnerami, gimnazjalistki sądzą, że dziewictwo ich deprecjonuje jako kobiety, więc tracą je byle gdzie i z byle kim. To czas, gdy lewe płaty przedczołowe nie osiągnęły dojrzałości, myślenie o konsekwencjach jest niepełne. To czas kształtowania swej tożsamości, więc rady rodziców mogą być ignorowane (różni są jednak rodzice, są tacy co posuwają tabletki anty-). Część mózgu z układem nagrody jest lepiej wykształcona, więc myślą, by być trendy w oczach rówieśników. Jak się pojawi rozum, może być za późno. Konsekwencje jak w życiu - sto możliwości do kwadratu.


Pn sty 30, 2017 13:58

Dołączył(a): Pn sty 16, 2017 20:57
Posty: 462
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
Dziękuję za odpowiedź. Jest bardzo interesująca. Muszę się nad nią dłużej pozastanawiać. Sądzę koleżanko Lizo, że ten wątek bez Twojej wypowiedzi byłby znacznie uboższy. Męskie rozważania słabo dotykają istoty problemu. Kobiece myślenie w tych tematach jest mi jakoś obce i nieznane. Nad czym ubolewam.
Do swojej wypowiedzi dotyczącej kobiet, które miały już wielu kochanków chciałem dodać sprostowanie. Ja nie oskarżam ich ani nie wypominam niczego, sam już nie mam 20 lat i wiem, że grzechy młodości bywają straszne. Mówiłem jedynie, że kiedy byłem młodszy i jeszcze przed ślubem, takie kobiety były z miejsca poza moim zainteresowaniem. A powrotu na właściwą ścieżkę im nie odmawiam. Niech będzie Pan Bóg uwielbiony teraz i na wieki. Amen.


Pn sty 30, 2017 15:26
Zobacz profil
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
Zadałeś bardzo ogólne pytanie i odpowiedziałam jeszcze bardziej ogólnie. Każda sytuacja ludzka jest inna, więc należy spróbować pochylić się nad konkretami, by znaleźć sensowny model dalszego życia. Był błąd i wybór nie tej osoby, z którą by się chciało być. Co dalej?

Są ludzie twórczy, którzy wyciągają wnioski z błędów, które popełnili. Kolejne związki są bardziej dojrzałe, lepiej wybierają. Osoby, które czują się dobrze na tym świecie, potrafią zaspokajać swe potrzeby wchodzą też łatwiej w korzystne relacje społeczne, również tworząc związki. Rozpoczynają relacje intymne we właściwym czasie.
Są też ludzie pasywni, roszczeniowi, którzy zwierzają się innym, czasem w internecie, by ci rozwiązali za nich problemy. Jeśli jednak nie widać szybkiego efektu 'dobrych rad', wówczas pasywna i wyczekująca osoba, która dotąd była zauroczona drugim człowiekiem próbującym pomóc zamienia sympatię we wrogość do pogardzania włącznie. Taka osoba raczej nie wyciągnie wlaściwych wniosków z dotychczasowych niepowodzeń, winę ulokuje w kimś innym: dawnym ukochanym, mężu, przyjaciółce etc. Tu szanse na dobre małżeństwa są marne. Dzieli te osoby bariera komunikacji i dojrzałości. Mylą miłość z poczuciem bezpieczeństwa.


Pn sty 30, 2017 17:38

Dołączył(a): Pn sty 16, 2017 20:57
Posty: 462
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
Wiem, że zadałem ogólne pytanie. Ale nawet ogólna odpowiedź mnie satysfakcjonuje, bo zupełnie nie znam zdania kobiet w tej kwestii, prawdziwego zdania, a nie tego, które przedstawiają media. Myśmy z żoną nigdy w takiej sytuacji nie byli i nawet nie wpadło mi do głowy zapytać ją, co ona na ten temat myśli :)


Pn sty 30, 2017 19:49
Zobacz profil
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
Ja też nie pisałam o swych doświadczeniach. Człowiek milczy jak problem go nie dotyczy, więc małżonkowie, którzy byli dla siebie pierwszymi nie rozmawiają na ten temat. Jaki to ma sens?


Pn sty 30, 2017 19:55

Dołączył(a): Cz maja 12, 2011 15:12
Posty: 322
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
Cytuj:
Szczerze mówiąc, nie zauważyłem czegoś takiego. Być może nie interesowałem się tym aż tak bardzo. Mógłbyś wskazać jakieś źródła? Bo szukam teraz po necie i owszem, można bardzo łatwo znaleźć teksty o tym, jak z katolickiego punktu widzenia stworzyć szczęśliwe małżeństwo itp. ale one wszystkie odnoszą się do sytuacji już po ślubie. Jedyną kościelną radą, jaką sobie teraz potrafię przywołać odnośnie samego procesu WYBORU przyszłego małżonka, to "żeby był/była wierzący/a praktykujący/a". Co jest z jednej strony dość banalne - niby co ma Kościół radzić - a z drugiej zazwyczaj dość łatwe do stwierdzenia. Osobiście, na tzw. kursie przedmałżeńskim słyszałem jeszcze, że przed ślubem dobrze jest się dogadać co do oczekiwań nt. ilości przyszłego potomstwa. I to wszystko. Jak mówię, może jestem ignorantem, dlatego pytam. Nigdy nie zauważyłem w Kościele jakiegoś wielkiego nacisku na świadomy dobór współmałżonka.


Musiałbym poświęcić trochę czasu na przeszukiwanie for, w tym tego ale hmm..
Ja zetknąłem się z tym np. osobiście na kursie przedmałżeńskim, taką przestrogą, żeby nie być ze sobą 'na siłę' pod wieloma względami, nie tylko dot. liczności potomstwa. O ile również pamiętam dobrze, bodajże we Wrocławiu (nie pamiętam jaka parafia) organizuje kursy przedmałżeńskie reklamowane jako 'anty'-małżeńskie, mające na celu dogłębne zastanowienie się, czy to jest właśnie 'ta', osoba.
Mam także wrażenie wynikające z lektur wątków na przestrzeni czasu czy to tutaj, czy np na dyskusje.katolik.pl, że dopóki jest przed ślubem to do wielu wątpliwości współbracia/siostry forumowi radzili podchodzić sceptycznie.
Jak następny raz natknę się na coś takiego to postaram się zaprezentować link.

Cytuj:
Ja wiem, że język polski jest językiem nowożytnym, a więc podlega ciągłej ewolucji. Ale mimo wszystko powinniśmy trzymać jakiś poziom. Dlatego powinieneś użyć słowa kochanek/kochanka lub konkubent/konkubina. Słowo partner w tym kontekście brzmi tak samo jak samica do określenia kobiety, a nawet wg. słownika języka polskiego jest niepoprawne.


No dobra, wiadomo że to był skrót myślowy od 'partner seksualny' - jeśli to jest nie po polsku to jestem zdziwiony, zwrot jest w obiegu od wielu wielu lat.

Cytuj:
Przede wszystkim ludzie dobierają się na zasadzie komplementarności. Podoba się nam zwykle dopełnienie, to czego sami nie mamy. To intuicyjne dążenie do stworzenia całości. Takie też powinno być malżeństwo. Dobiera się flegmatyk z żywym sangwinikiem, bo obu imponują. Flegmatyk ceni sobie szybko podjmowane decyzje i spontaniczność sangwinika a sangwinowi podoba się to, że decyzje flegmatyka są przemyślane.


Już schodząc nawet z seksu, to dość ryzykowna teza, obserwacje raczej pokazują, że hasło 'przeciwieństwa się przyciągają' jest prawdziwe w kwestii przyciągania, ale niekoniecznie w kwestii udanego wspólnego życia. Kiedyś też tak sądziłem jak Ty, ale z czasem i obserwacjami doszedłem do wniosku, że owszem związki ludzi mocno różnych są fascynujące z początku ale potem gdy żar przygasa, to borykają się oni z mocną wzajemną frustracją.
Ta komplementarność o któej mowisz za to często pokazuje swoje drugie, złe oblicze - że zaburzenia mniejsze, większe osobowości bardzo często dobierają się komplementarnie, typowy problem rozpatrywany w gabinetach na terapiach małżeńskich.. ;)
Cytuj:
Ktoś kto chce sprawdzać albo dowodów milości potrzebuje rozladowania swego napięcia seksualnego. Tak się dzieje, że przyjemniej to czynić z kimś niż samemu. Mamy więc przedmiotowe traktowanie drugiej osoby i marne szanse na dojrzałość. Ma się przedmiot użycia.


Wielu rzeczy które piszesz są z jednej strony logiczne, ale z drugiej strony bardzo łatwo je przenieść na wiele innych dziedzin relacji z drugim człowiekiem, więc takie argumenty mnie nie przekonują. To powyżej można np. sparafrazować na :

Dziewczyna, która chce się dużo przytulać może potrzebować po prostu rozładowania swojego napięcia emocjonalnego i potrezby bliskości. Może wcale nie być głęboko zaangażowana w relację z chłopakiem. Tak to już jest, że przyjemniej przytulić się do ciepłego człowieka, niż poduszki. Tak samo może to być przykład przedmiotowego traktowania drugiej osoby, jako przytulanki, z którą się uspokajamy.

Cytuj:
Kolejna sprawa: różnica temperamentów. Też marne narzędzie poznania przed ślubem. Kobieta, której zależy na związku może zgadzać się na seks, by nie stracić mężczyzny. Mężczyzna jest prosty w myśleniu jak cep, więc myśli, że jest wszystko OK. Nie musi grać i zgadzać się po ślubie, bo osiągnęła co chciała i zaczyna się problem 'z niedopasowaniem'. Jest obciążona obowiązkami i złymi humorami męża i odmawia. Przed ślubem nie było dodatkowych problemów i przynajmniej jednej stronie zależało na ślubie. Dla niego to niezrozumiałe, bo sądzi, że kobieta myśli jak on; seks oddziela od życia, seks traktuje jako sposób na rozładowanie stresu a żona to tylko narzędzie.


Kolejna sprawa, w której seks nie jest żaden taki wyjątkowy. Mało to przykładów na to, że jedno bądź drugie 'zmienia się po ślubie'? Przestaje się starać być tak miłym, dbać o makijaż, wspólny czas, wysportowanie, gdy już jedna strona osiągnie 'to co chce' (ślub)? To jest ogólna wada wielu ludzi podczas 'okresu zalotów', że potem przestają się starać, lub pewne rzeczy udawać gdy już 'upolują'.

Cytuj:
Liza, podoba mi się Twoje wyjaśnienie. Czy byłabyś uprzejma odnieść się jakoś - może na podstawie rozmów z koleżankami itp. - do utraty dziewictwa z "nieodpowiednim tzw. partnerem seksualnym" jak to mówi dzisiejsza młodzież? Nie gadasz od rzeczy i chętnie bym poznał Twoje zdanie na ten temat. Albo w ogóle co dzieje się w duszy kobiety, która sypiała z facetem, a potem się rozchodzą. Była na tym forum jedna koleżanka, która mówiła, że nie potrafi wyrazić tego, jak bardzo żałuje pójścia do łóżka z kimś tam, nie pamiętam, która to forumowiczka.


Odpowiedź jest dość prosta, ale niektórym nie mieści się w głowie : nie każdy jest taki sam. To zależy od konkretnej kobiety (i często tego w jakich okolicznościach się wychowała)

Tak samo jak Tobie akurat przeszkadza że kobieta mogłaby z kimś wcześniej współżyć, a wielu innym mężczyznom nie. To zależy.

Cytuj:
Literatura przedmiotu powiada, że nie da się niczego wyrzucić z głowy. Nie da się więc uniknąć porówniań. Dobrze, jeśli one wychodzą na korzyść męża. Dobrze, jeśli drugą stronę/obie strony charakteryzuje wysoka kultura osobista i w największej kłótni nie wrócą do spraw dotyczących wcześniejszych związków. Czy mamy pewność takich zachowań? Bardzo rzadko. Lepiej więc dmuchać na zimne


Znowu nic wyjątkowego dot. seksu w porównaniu z innym dziedzinami. A innych rzeczy to się nie porównuje? 'Ah ten poprzedni był taki oczytany', 'Ah ta poprzednia tak bardzo lubiła chodzić po górach, a tą aktualną ciężko gdzieś wyciągnąć', 'mój poprzedni chłopak był bardziej troskliwy..' . I czy to jest powód, żeby być przywiązanym tylko do jednego chłopaka/dziewczyny/narzeczonego/narzeczonej na całe życie?
To znowu ogólnoludzka natura dotycząca bardzo wielu spraw - porównywanie się. Jeśli ciągle się porównujesz to masz coś ogólnego do przepracowania w sobie, w związku.

Cytuj:
To dar podany razem z całą osobą. Nie oklamujmy się - mamy większe zaufanie do kogoś kto potrafił przed ślubem utrzymać ten dar mimo wielu pokus. Porównywac możemy jedynie analogiczne sytuacje - piękna i mądra kobieta... dar z dziewictwem lub bez niego. Mając wybór co tak naprawdę wybierzemy?


Dla mnie to brzmi jak jakaś fetyszyzacja dziewictwa, jako czegoś wręcz nad-normalnego. Mogę odpowiedzieć tylko za siebie : dla mnie to czy ktoś wcześniej współżył czy nie nie ma nic wspólnego z poziomem zaufania.
Co więcej - istnieje też druga strona tego medalu - bywa, że po latach ludzi dotykają pokusy, bardzo poważne, aby zdradzić bo nie mieli żadnych cielesnych doświadczeń z innymi osobami w swoim życiu.
Spotykałem się z wypowiedziami, że jedna strona związku jest zaniepokojona zupełnym brakiem doświadczeń tej drugiej osoby w przeszłości właśnie ze względu podanego powyżej.


N lut 05, 2017 14:56
Zobacz profil

Dołączył(a): Pn sty 16, 2017 20:57
Posty: 462
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
mr_fuchs napisał(a):
No dobra, wiadomo że to był skrót myślowy od 'partner seksualny' - jeśli to jest nie po polsku to jestem zdziwiony, zwrot jest w obiegu od wielu wielu lat.


Nie szkodzi, że jest w obiegu. Określenie "partner seksualny" ma zabarwienie pozytywne lub najwyżej neutralne. Tymczasem określenie kochanek/kochanka lub konkubent/konkubina ma zabarwienie pejoratywne i tylko dlatego ludzie się wycofują z tych terminów. Uważają, że bycie kochankiem/kochanką lub konkubentem/konkubiną to coś normalnego lub pozytywnego. Należy rzeczy nazywać po imieniu. "niech wasza mowa będzie tak - tak, nie - nie".


N lut 05, 2017 16:23
Zobacz profil
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
mr_fuchs napisał(a):
Już schodząc nawet z seksu, to dość ryzykowna teza, obserwacje raczej pokazują, że hasło 'przeciwieństwa się przyciągają' jest prawdziwe w kwestii przyciągania, ale niekoniecznie w kwestii udanego wspólnego życia.

Mamy badania na temat szcześliwych małżeństw. Decydującym czynnikiem ich trwałości jest umiejętność rozmawiania ze sobą. To wierzchołek, poniżej mamy to wszystko co składa się na te umiejętności. Nisko uplasuje się dopasowanie seksualne, wyjaśnialam wcześniej. Życie seksualne wymaga pielęgnowania, pozostawione jako priorytet stanie się przyczyną odejścia od siebie ludzi, nawet w małżeństwie.
Komplemetarność nie oznacza dobierania się przeciwieństw podanych przez Ciebie jako enigmatyczne pojęcie. To zupełnie coś innego. Do ukladanki, która ma stanowić całość dobierasz inne, ale pasujące do siebie puzzle. Z jedynie innych nic nie ułożysz. Człowiek jest plastyczny, więc da się wiele spraw dopasować.
Ten wątek poświęcono innej kwestii, więc wszystkie elementy relacyjne bedą siłą spraw podawane ogólnikowo i niewłaściwym jest skupiać się na nich traktując jako element polemiczny. Nie mogę szerzej pisać w tym akurat wątku, w zasadzie wyszłam już z watku. :)

Cytuj:
Wielu rzeczy które piszesz są z jednej strony logiczne, ale z drugiej strony bardzo łatwo je przenieść na wiele innych dziedzin relacji z drugim człowiekiem, więc takie argumenty mnie nie przekonują. To powyżej można np. sparafrazować na

Możesz parafrazować. Wynika to jednak z niezrozumienia tego o czym pisałam, aż do końca dostrzegam to niezrozumienie.
Przykro mi, ale w takich sytuacjach tracę zainteresowanie, by dalej pisać. Jeśli piszę, że jest doświadczenie jednoczynnikowe i proszę o odpowiedź, odpowiadasz mi: ale ja tak nie myślę i myślisz zupełnie o czymś innym i jeszcze mi przypisujesz to co zrozumiałeś, musiałabym tłumaczyc zdanie po zdaniu. Mnie to po prostu nudzi. Proszę wybaczyć i czytać uważniej chwytając całą myśl z całości wypowiedzi, czasem kilku postów lub mnie nie czytać. :)

Poniższe zdanie jest wlasnie z grupy takich wyborażeń, które są Twoje, ale mi je przypisujesz.
Dziewczyna, która chce się dużo przytulać może potrzebować po prostu rozładowania swojego napięcia emocjonalnego i potrezby bliskości.
Jeśli ma wyjść sensowna analiza, powyższe zdanie o niczym nie świadczy, jeśli nie ma dodatkowych informacji.


Pn lut 06, 2017 9:13
Avatar użytkownika

Dołączył(a): Cz wrz 25, 2008 21:42
Posty: 16060
Post Re: Dlaczego mit niedopasowania seksualnego to mit?
mr_fuchs napisał(a):
Musiałbym poświęcić trochę czasu na przeszukiwanie for, w tym tego ale hmm..
Ja zetknąłem się z tym np. osobiście na kursie przedmałżeńskim, taką przestrogą, żeby nie być ze sobą 'na siłę' pod wieloma względami, nie tylko dot. liczności potomstwa. O ile również pamiętam dobrze, bodajże we Wrocławiu (nie pamiętam jaka parafia) organizuje kursy przedmałżeńskie reklamowane jako 'anty'-małżeńskie, mające na celu dogłębne zastanowienie się, czy to jest właśnie 'ta', osoba.
Mam także wrażenie wynikające z lektur wątków na przestrzeni czasu czy to tutaj, czy np na dyskusje.katolik.pl, że dopóki jest przed ślubem to do wielu wątpliwości współbracia/siostry forumowi radzili podchodzić sceptycznie.
Jak następny raz natknę się na coś takiego to postaram się zaprezentować link.


Trudno mi się wypowiadać na temat praktyki w innych miejscach. Mam jednak wrażenie, że rzeczy w rodzaju "kursów antymałżeńskich" to raczej odpowiedź na zapotrzebowanie z zewnątrz (w związku właśnie z modą na "dopasowywanie się" - część katolików poczuła, że też musi nad tym pomyśleć), niż coś, co wychodzi z samego Kościoła. Również więc i ta sprzeczność, o której piszesz, przychodzi z zewnątrz, Kościół działa tu reaktywnie: "no dobra, jak już musicie, to się dopasowujcie, spróbujemy to jakoś po katolicku przemyśleć, ale są granice i taką jest np. obowiązek zachowania czystości przedmałżeńskiej".

_________________
I rzekłem: «Ach, Panie Boże, przecież nie umiem mówić, bo jestem młodzieńcem!» Pan zaś odpowiedział mi: «Nie mów: "Jestem młodzieńcem", gdyż pójdziesz, do kogokolwiek cię poślę, i będziesz mówił, cokolwiek tobie polecę. (Jr 1, 6-8)


Pn lut 06, 2017 9:47
Zobacz profil
Wyświetl posty nie starsze niż:  Sortuj wg  
Odpowiedz w wątku   [ Posty: 24 ]  Przejdź na stronę Poprzednia strona  1, 2

Nie możesz rozpoczynać nowych wątków
Nie możesz odpowiadać w wątkach
Nie możesz edytować swoich postów
Nie możesz usuwać swoich postów
Nie możesz dodawać załączników

Szukaj:
Skocz do:  
Powered by phpBB © 2000, 2002, 2005, 2007 phpBB Group.
Designed by Vjacheslav Trushkin for Free Forums/DivisionCore.
Przyjazne użytkownikom polskie wsparcie phpBB3 - phpBB3.PL