Hej!
Proponuje nowy temat
Chodzi mi o Wasze zwiazki - jedni mieli ich duzo, inni malo. I byly z pewnoscia rozne, tego sie nie da zanegowac W kazdym razie chodzi mi o to, jaki byl stosunek do Boga i wiary wsrod waszych partnerow. Opiszcie historie swoich związków - czy związki oparte na wierze i miłości do Boga były / są trwalsze?
Myslę, że wielu z nas z chęcią by poczytało o ciekawych, miłosnych 'story' Nie mowie tu o harlequinach
Historie zwiazkow, wasz stosunek do Boga w nich - i co z tego wyniknelo
Zachecam do podzielenia sie spostrzezeniami!

Najtrwalsze sa zwiazki oparte na milosci wzajemnej ludzi. Fanatyczna milosc do Jahwe mojej bylej doprowadzila do rozpadu związku. Dane mi jednak bylo spotkac osobe, z ktora obecnie jestem we wspanialym zwiazku. Pozdrawiam

Moja dziewczyna jest mniej religijna ode mnie, a biorąc pod uwagę fakt że ja sam już parę lat do kościoła nie chodzę, to wszystko jest ok i nie przeszkadzają nam jakieś dziwne, wydumane zakazy

Sadzę że dobrze jest się dobrać pod tym względem na zasadzie podobieństwa, dlatego też już na początku znajomości spytałem jakie jest jej podejście do takich spraw, nie sądzę żebym mógł być z kimś kto słucha wszystkich nakazów i zakazów KK kiedy dla mnie nie mają niektore z nich sensu. Podobnie nie sądze zeby osoba wierząca czuła się dobrze w związku z kimś kto niektorych zasad KK nie potrafi przyjąć. To może być czynnik powodujący rozpad związku jak już zaznaczył przedmówca.

i jeszcze tylko dodam że to mój pierwszy i jedyny związek - trwa od trzech i pół roku i ma się dobrze

Hmm... A nie probowaliscie moze sciagnac bardziej na strone Kosciola swoja dziewczyne? Pokazac jej dobra droge, nie zmuszajac do niczego? Mysle, ze kompromis da sie przeciez osiagnac

ja nie, za to sam się ściągnąłem na "ciemną stronę mocy", po prostu kiedy zobaczyłem że sa rzeczy które KK uważa za grzech a ja ich ani nie żałuję ani nie obiecam poprawy bo nie widze w nich żadnego zła - uznałem że ten kościół mi nie odpowiada, bo zebyw nim pozostać musiałbym oszukiwać samego siebie. A rola Boga... w zasadzie to chyba znikoma... Niestety rozsądek podpowiada mi że go nie ma i chociaż wolalbym się mylić, to nie mam przekonania by zwracać się do kogoś kto prawdopodobnie nie istnieje

Hmmm....
Planujecie zatem cos? Slub, mieszkanie razem, dzieci?

oczywiście, slub, mieszkanie razem i dzieci

Można nakłonić do Boga, ale znam rodzinę, w której wielkie nieszczęście doprowadziło jednego z członków w kierunku Boga.
Kiedy urodziło im się dziecko chore (2 punkty) ojciec dziecka tak gorliwie się modllił, że teścia sprowadził na drogę bożą. Ale, czy trzeba aż takich nieszczęść? Bóg jest na wyciągnięcie ręki, na jeden nasz odruch, na jedno nasze słowo, na jedno skinienie.

Kwestia Boga, wiary jest bardzo ważna w naszej rodzinie. Nie wyobrażam sobie aby mój mąż nie chodził razem z nami do kościoła, aby nie modlił się wieczorem z dziećmi.
Tak jak większość mamy czasem chwile zwątpienia , ale dużo nam daje wspólna modlitwa. Wyszłam młodo za mąż ale bardzo poważnie podeszłam do małżeństwa, wybierając człowieka, którego kochałam a jednoczesnie zbliżonego światopoglądem do mojej wizji życia opartej na wierze katolickiej.

Mlodo... to znaczy ile mialas lat, jesli mozna wiedziec? I dlaczego zdecydowalas sie na slub tak szybko? Jesli nie chcesz, nie musisz odpowiadac

Miałam 20 lat.
Po kilku spotkaniach wiedziałam , że chcę przeżyć życie z tym człowiekiem i chcę aby był ojcem moich dzieci. Poza tym przeszedł pozytywnie mój test kosciołowy, który polegał na tym, że obserwowałam jak chłopak zachowywał się w kościele. Moze to śmieszne ale dla mnie było ważne w jaki sposób i czy w ogóle potrafi się przeżegnać, jak klęka, czy się modli , czy tez bez zainteresowania rozgląda się po kościele . Dużo rozmawialiśmy też o naszej wizji małżeństwa , rodziny.A teraz? Bywało różnie, tak jak w każdej rodzinie . Jesteśmy już ze sobą prawie 10 lat i bardzo dbamy o tą naszą miłość.Kocham mojego męża ,dla niego mogłabym urodzić wiele dzieci- na razie mamy dwoje