Pierwszym i najważniejszym miejscem troski o powołanych jest rodzina. To właśnie od rodziny w największym stopniu zależy postawa dzieci i młodzieży wobec Boga i ludzi, wobec życia i samego siebie. Podstawowym zadaniem rodziny jest wprowadzanie dzieci i młodzieży w więzi tej miłości, której uczy nas Bóg. Nie jest to miłość jedynie emocjonalna czy szukająca dobrego nastroju. Jest to miłość realistyczna, oparta na jasnej prawdzie o człowieku, o jego naturze, ograniczeniach, aspiracjach i powołaniu. W swym realizmie jest to miłość ofiarna i wymagająca, dzięki której młodzi mają szansę, by przezwyciężyć egoizm oraz nauczyć się kochać Boga nade wszystko a człowieka aż tak bardzo, jak Chrystus nas pierwszy ukochał. Zadaniem rodziny jest więc wprowadzanie młodych w świat prawdy i miłości, czyli w świat prawdziwej miłości. Poprzez wprowadzanie w świat miłości rodzice umożliwiają młodym odkrycie, że miłość do Boga i do człowieka jest nierozerwalna oraz że uczciwe, dojrzałe pokochanie innych jest najpewniejszym potwierdzeniem pokochania samego siebie. To właśnie w rodzinie młodzi powinni odkryć, że KAŻDY z nich jest powołany do miłości wiernej i nieodwołalnej, niezależnie od tego czy będzie to powołanie do jakiejś formy życia świeckiego czy też duchownego. Rodziny, w których młodzi doświadczają, że są kochani Bożą miłością i w których uczą się takiej miłości, stają się urodzajną glebą powołań do miłości wiernej i nieodwołalnej, niezależnie od tego, czy będą ją wypełniać w małżeństwie, kapłaństwie czy życiu zakonnym. Jakże znaczące są w tym względzie słowa, które Ojciec Święty Jan XXIII wypowiedział do ludzi świeckich w czasie jednej z audiencji: "dajcie mi święte rodziny a ja wam dam świętych kapłanów."
Jakie więc cechy powinna posiadać rodzina, która w odpowiedni sposób będze potrafiła ukształtować powołanie młodego człowieka?

Czy tekst "ioculatora" jest fragmentem jakiejś pracy naukowej? Autor musi być niezwykle wykształconym i mądrym człowiekiem, bo jo ze tego, co łón napisoł nic niy spokopiół.

Tekst ten jest konsolidacją moich przemyśleń i referatów pisanych przeze mnie wcześniej na tematy pokrewne.

czy zawęziłeś ioculatorze sprawę kształtowania powołania młodego człowieka tylko do powołania kapłańskiego, zakonnego...? bo tutaj Wzywającym jest Bóg
i co to znaczy - odpowiedni sposob? na czym polega kształtowanie młodego człowieka na sposob odpowiedni? czy chodzi tu o to, by otworzył sie na wezwanie Boga do słuzby, czy by mial z czego czerpac potem, by "odpowiednio kształtował" swoje późniejsze zycie pod kątem wypełniania powołania?

jedna odpowiedź nasuwa mi sie mocno: by młody człowiek był otwarty na miłość Boga, musi być miłość miedzy mężem i zona - czyli ojcem i matką

miłość przez małe "m" - ktora sprawia, ze mąż pocałuje żone w podziekowaniu za obiad, pomoze jej w pracach domowych, żona bedzie chciała isc z mężem na spacer, zamiast wybrania prasowania czy serialu w tv... mlody czlowiek musi namacalnie dotknąć, naocznie zobaczyć tę miłosc... wtedy łatwiej mu uwierzyc, ze Bóg kocha...