Szansą dla niejednego małżeństwa do powiększenia własnej rodziny jest na pewno adopcja.
Nie tylko daje możliwość powiększenia rodziny ale i daje ogromną szansę opuszconemu przez własnych rodziców, pokrzywdzonemu przez los dziecku
Szkoda tylko, że jest to bardzo uciążliwy i długotrwały proces.
Wiele par obawia się też adoptowania "cudzego" dziecka z obawy przed tym, że niejedna wyrodna matka upomni się "o swoje" dziecko w momencie, gdy dziecko jest już wychowane ...
Znam takie przypadki.
Znam również osobę, która w moencie, gdy pojawiła się jej biologiczna matka (miała ta osoba wtedy ok. 17 lat) odpowiedziała jej - "Nie ta matka, która urodziła, lecz matką i ojcem są dla mnie ci, którzy mnie wychowali" ...

Jakie zatem - jeszcze inne zagrożenia, radości i problemy - występują w rodzinach z adoptowanym dzieckiem ?
Jak wygląda sam proces adopcjny ?
Co zrobić, by przyspieszyć, ułatwić proces adopcyjny ?


Prosiłbym o wszelkie uwagi na ten temat.

Pozdrawiam

ddv

Adoptowane mogą być tylko dzieci osób, które nie żyją, którym władzę rodzicielską odebrano lub też, tych, którzy wyrazili zgodę na adopcję swojego dziecka. Tak więc sytuacja "upominania" się o dziecko przez rodzica bilogicznego na mocy prawa nie ma racji bytu i nie przyniesie żadnych efektow.

Sam proces adopcyjny trwa długo - to fakt. Jest to jednak spowodowane dobrem dziecka. Osoba, która pragnie adoptować dziecko musi zostać bardzo dokładnie "sprawdzona" czy rzeczywiście jest zdolna podołać obowiązkom wychowywania i utrzymania go.

Prawnie istnieją 3 rodzaje adopcji: niepełne, pełne i całkowite. Różnią się między sobą skutkami. Po krótce:

W adopcji niepełnej powstaje stosunek prawny tylko między przysposabiającym a przysposabianym ( osoba adoptująca a dziecko ). Nie ma tu stosunku prawnego między krewnymi przysposabiającego.

W adopcji pełnej, w sensie prawnym dziecko staje się też wnukiem rodziców przysposabiającego. Dziecko przysposabiane ma rownież prawo do dziedziczenia, takie same uprawnienia i obowiązki alimentacyjne równe z ewentulanymi dziećmi przysposabiającego.

Adopcja całkowita jest zupełnie nierozerwalna i jest tutaj obowiązek sporządzenia dla dziecka nowego aktu urodzenia, w którym przysposabiający są uznani za rodziców. Wyrażając zgodę na taką adopcję, rodzice biologiczni zrzekają się wszelkich kontaktów z dzieckiem, przystają na to, że nie będą znali nazwiska dziecka, ani jego przyszłego miejsca zamieszkania.

Mam nadzieję, że nie jest to zbyt zagmatwane.

Rozalko
Nie, nie jest to zagmatwane.
Dziękuję Ci serdecznie za dobre, zwięzłe przedstawienie tego problemu ...
Niemniej - cieszyłbym się bardzo z każdej kolejnej wypowiedzi

Pozdrawiam

Fakt, przed podjęciem decyzji o adopcji potencjalni przyszli rodzice mają wiele wątpliwości, jak to przyjmie rodzina, co powiedzą znajominie brakuje życliwych, ktorzy w najmniej odpowiednim momencie powiedzą dziecku, ze jest adoptowane..
niemniej popieram tych wszystkich, ktorzy podjeli decyzje, ze adoptuja i udalo im sie stworzyc dziecku prawdziwy dom

Nie, ddv. To dla dobra dziecka! Niestety zdarzają się przypadki, że dziecko "wędruje" z rak do rąk, rodzice adopcyjni oddają je jak pieska do schroniska "bo niespodziewanie i cudownie narodziło się ich własne", bądź dzieciak był "trudny" i nie mogli sobie z nim poradzić.

Wanda ma racje, czasem niestety zdarza sie, ze ludzie którzy starają się o adopcje niestety nie sa gotowi do posiadania dziecka i... traktuja je jak zabawke, kiedy przestaje być takie idealne i wymarzone... poprostu oddają....

Brak odpowiedzialności ...

Zdarza się też niestety, że przyszli "rodzice" idą do Domu Dziecka z zamiarem "wybrania" sobie dziecka - tak jak się wybiera laleczkę w sklepie...

Jednak - mimo wszystko - sądzę, że sa możliwości uproszczenia procedur adopcyjnych oraz takiego przygotowania Rodziców adoptujących by przypadków takich, jak opisywanych przez Wandę, Julię oraz Rumiankową_Pannę było coraz mniej ?

pewnie tak, opewnie sa takie sposoby, z tym, ze dla szeroko rozumianego dobra dziecka, by nie musialo za dlugo przebywac w domu dziecka i by wiecej dzieci znalazlo rodziny... nie zostaly zasosowane

A my przygotowujemy się własnie do adopcji. Dla wszystkich małżeństw z naszego OAO szkolenie jest czymś normalnym, a czekanie jest pełne radości. Być może jeszcze w tym roku zostaniemy adoptowanymi rodzicami

Co do procesu-nie wydaje mi się,żeby był on za długi. Same szkolenie to 8-10 spotkań. Poza tym testy i rozmowy z psychologiem, wizyta pracownic z OAO w domu, spotkanie z rodzinami adopcyjnymi, kwalifikacja i... czekanie na Dziecko.

Żadne z małżeństw w naszym ośrodku nie określiło płci dziecka. Co do innych wymagań-trzeba zrozumieć,że nie wszyscy spełniają warunki wymagane do opieki nad dzieckiem chorym. Wielu z nas pragnie stworzyć dom maleństwom, ale nie brakuje tych,którzy czekają na starsze dzieci lub rodzeństwo.

Nasze rodziny przyjęły naszą decyzję spokojnie, a teraz właściwie nie mogą się doczekać, kiedy zostaną dziadkami,babciami,ciociami,wujkami...

mam do Was jeszcze takie pytanie:
czy jest możliwe, aby samotna osoba uzyskała zgodę na adopcję?

Tak,Szuba,jest to możliwe,choć trudne.

Ośrodki Adopcyjne kierują się przede wszystkim dobrem dziecka (przynajmniej tak powinno być),dlatego też:

-starają się dziecku znaleźć pełną rodzinę
-na niemowlęta jest długa kolejka oczekujących małżeństw
-osobie samotnej powierzyć można dziecko,gdy jest raczej dobrze sytuowana,powinna też mieć kogoś,kto w razie potrzeby zajmie się dzieckiem (Adoptusie często sprawiają nieprzewidywalne niespodzianki wymagające różnych interwencji)
-najczęściej osobie samotnej proponuje się, aby stanowiła rodzinę zastępczą
-najczęściej samotnym proponuje się dziecko starsze, często takie, które na adopcję ma nikłe szanse

Więcej znajdziesz na wątkach adopcyjnych Naszego Bociana np.

TU
TU
I TU

Pozdrawiam

tak... ale... ja tez na przyklad chcialabym móc wybrac dziecko,takie jakie pokocham od pierwszego wejrzenia niewazne jakie by było. a nie dostac pierwsze lepsze tak na odczepkę.

Pozdrawiam;*

moonisia,kiedyś myślałam podobnie:sami wybierzemy sobie dziecko,które nam będzie odpowiadało...
Teraz wiemy,że to my mamy być przede wszystkim dla dziecka a nie odwrotnie. Poza tym pracownicy OAO bacznie nam sie przyglądają podczas szkoleń, rozmawiają z nami, robią testy psychologiczne i naprawdę starają się, żeby rodziców dopasować do dzieci. Nie słyszałam,żeby komuś zaproponowano dziecko na odczepkę. I co to znaczy "pierwsze lepsze dziecko"
I jeszcze jedno:nikt nikomu dziecka na siłę nie wciska. Zapoznajecie się z historią i wywiadem środowiskowym dziecka i dopiero decydujecie, czy chcecie poznać samo dziecko. Moge Ci podesłać linki do stron adopcyjnych-rodzice zakochują się w swoim dziecku, ale czasem wcale nie od pierwszego wejrzenia.
I na koniec: nie spodziewaj się,że do adopcji oddawane są dzieci studentów czy sierotki, którym rodzice zginęli nieszczęśliwie w wypadku. Czasem może się tak zdarza. Jednak większość tych dzieci pochodzi ze zdemoralizowanych i patologicznych środowisk.
My się na adopcję takich dzieci decydujemy z radością, choć przecież nie bez obaw.

Pozdrawiam