No to mamy piekne swiadectwo wiary JPII. Czy JPII poddajac sie operacji po zamachu, zapomnial o Hiobie? Tym bardziej, ze jak podaja dobrze poinformowane zrodla katolickie, to Matka Boska, jedna kule zatrzymala, druga "przepuszcila". Czyzby wyszedl z zalozenia, ze pocierpiec mozna w wolnych chwilach, trzeba ratowac rzecz wazniejsza, zycie?
A jesli juz wspominamy Biblie, czemu nie oparl sie calkowicie na wierze? Czy w calym Kosciele nie bylo jednego jedynego osobnika z wiara prawdziwie silna, ta leczaca tredowatych, ta przenoszaca gory? Tu juz nie Hiob, ale sam Jezus mowi, to co mowi!
Musial do chirurga mimo wszystko?

Co innego leczyć chorobę, co innego znosić cierpienie.

I owszem słusznie wspominasz przykład hiobowego znoszenia cierpienia u Jana Pawła II, który w ostatnich dniach swojego życia odmówił przyjmowania leków przeciwbólowych, by dzięki temu pozostać świadomym tego, co się z nim dzieje do końca.
To jest przykład.

Czy wiara pomaże nam wyleczyć raka? Wiara może tylko nas wzmocnić. Wejdź już dzisiaj na stronę http://tojefura.com i zapoznaj się z objawami raka ....ZANIM STRACISZ WIARĘ W BOGA I SIEBIE SAMEGO.

Jestem przekonany ze wiara pomoze nam wyleczyc nawet i raka jest wiele swiadectw uleczonych ludzi poprzez wiare w Boga i modlitwe rowniez Bog w swoim slowem kieruje do odpowiedniego lekarza ktory w tym momencie ma dla nas czas i zajmuje sie tylko leczeniem naszej choroby czy przezyliscie cos takiego

A ja trochę od innej strony.
Ale zgodnie z tematem.

czy grzechem jest modlić się o śmierć?

czy grzechem jest przyjąć z ulgą wiadomość o chorobie
która może być śmiertelna?

czy grzechem jest nie piodjąć leczenia uważanego w tej chorobie za standard
(np. nie poddać się chemioterapii w wypadku nowotworu)

jak to wygląda z moralnego punktu widzenia?

To zależy od choroby i sytuacji. Czasem leczenie jest gorsze w skutkach niż spokojne odejście. Wyobraź sobie taką sytuację:
Rodzi się dziecko - ciężko chore. Od najmłodszych lat poddane ciężkiej wyczerpującej i pełnej cierpienia terapii, która przynosi znikomy skutek.
Co zrobić:
a) kontynuować leczenie mimo okropnego cierpienia, które spada na to dziecko.
b) przerwać terapię i pozwolić dziecku umrzeć.
Życie dostaliśmy od Boga my i do człowieka należy decyzja. Moim zdaniem rozumowanie w kategoriach grzechu obciąża tym grzechem obie decyzję. Zatem to matka i ojciec kierujący się miłością do owego dziecka mają prawo podjąć decyzję o dalszym losie dziecka. I kategorię myślenia o grzechu w tym kontekście należy odrzucić - ulżyć w cierpieniu ale pozwolić umrzeć, czy też podtrzymać życie, ale i skazać na cierpienie.
Myślenie o miłości i uldze w cierpieniu jest myśleniem Bożym, myślenie o grzechu i obowiązku bycia w porządku z doktryną jakże płytkie i miałkie.

Prymas Wyszyński zrezygnował z uporczywej terapii, która nie prowadziła do zdrowia. Decyzję dotyczącą zaprzestania leczenia należy podjąć indywidualnie. Jeśli ktoś zrezygnuje z kosztownej terapii onkologicznej, bo uzna, że wychował już dzieci i są samodzielne na rzecz młodego ojca, któremu uratuje ona życie to nie przekroczy nakazu: nie zabijaj, a wykaże się miłością bliźniego. W wielu kosztownych procedurach medycznych takie wybory muszą być dokonywane. Nie można wszystkim umożliwić dostępu do najnowocześniejszych metod leczenia.
Osobiście wolałabym, żeby pieniądze na ochronę mojego zdrowia gromadzono na osobistym koncie. Może wówczas ludzie bardziej ceniliby profilaktykę zdrowotną...