Nie wszyscy potrzebują wiary w Boga. Można żyć bez.

Dlaczego warto?

Bo jeśli wierzyć w to co jest napisane w Biblii, istnieją dla nas tylko dwie możliwości. Bardzo dobra i bardzo zła. Sam ten powód powinien być wystarczający aby się wiarą zainteresować. Nic nie tracisz wierząc natomiast zyskać możesz wszystko

Jak to mawiał Jezus
"7. Proście, a będzie wam dane, szukajcie, a znajdziecie; kołaczcie, a otworzą wam.
8. Każdy bowiem, kto prosi, otrzymuję, a kto szuka, znajduje, a kto kołacze, temu otworzą."

"I będziecie tam szukać Pana, swego Boga. Znajdziesz go, jeżeli będziesz go szukał całym swoim sercem i całą swoją duszą."


Ostatnio pisałem na temat tego, czy mamy jakiekolwiek dowody na to, że Bóg istnieje. Wkleję tu swojego posta. Może tam znajdziesz coś dla siebie bezbazy, co by cię przekonało.



Kilka ciekawostek.

Jonasz 2:6 "Wody objęły mnie zewsząd, aż po gardło, ocean mnie otoczył, sitowie okoliło mi głowę. (7) Do posad gór zstąpiłem".

O górach pod wodą zdaje się, że dowiedzieliśmy się dopiero w XX wieku.

Hioba 26:7 "a ziemię zawiesił na niczem"
O tym też wiemy od niedawna zdaję się. Inne religie głosiły, że ziemia podtrzymywana jest przez Atlasa albo słonia przykładowo.

List do hebrajczyków 11:3 "iż rzeczy, które widzimy stały się z rzeczy niewidomych"
Czyżby mowa tu o atomach?

Izajasza 43:16 "Tak mówi Pan, który sposobił na morzu drogę, i ścieszkę na bystrych wodach." psalmy 8:9 "i cokolwiek chodzi po ścieszkach morskich"
O prądach morskich ?

Izajasz 40:22 "Ten, który siedzi nad okręgiem ziemi,"
Przecież wtedy wierzono, że Ziemia to placek. Skąd więc okrąg ziemi?

Coś nie mogę wersetu znaleźć ale Biblia też stwierdza, że gwiazdy na niebie są niezliczone. O tym dowiedzieliśmy się dopiero od Galileusza. Ówczesna nauka głosiła, że liczba gwiazd na niebie wynosi około 6 tysięcy. To wszystko informacje o których nie miał prawa wiedzieć ówczesny człowiek, a jednak Biblia wie. To jeszcze nic... Wystarczy zainteresować się trochę proroctwami biblijnymi, żeby zobaczyć jak wypełniały się wieki po tym jak były przepowiedziane. To są namacalne dowody.


Wybrane prorocze wersety dotyczące dziejów Izraela.

"I rozproszy cię PAN pomiędzy wszystkie ludy od krańca po kraniec ziemi..."
"Nie zaznasz pokoju u tych narodów ani stopa twej nogi tam nie odpocznie."
"Wywołasz grozę, wejdziesz do przysłowia i w pośmiewisko u wszystkich narodów, do których zaprowadzi cię Pan. "
"Wzbudzi Pan przeciw tobie lud z daleka, z krańców ziemi,.. Będzie cię oblegał we wszystkich twoich grodach, aż padną w całym kraju twe mury najwyższe i najmocniejsze, na których polegałeś. Będzie cię oblegał we wszystkich grodach w całym kraju, który ci dał Pan, Bóg twój."
"Gdy tedy przyjdzie na cię to wszystko, błogosławieństwo i przekleństwo ... i będziesz słuchał jego głosu, zgodnie z tym wszystkim co ja ci dziś nakazuję, ty i twoi synowie ... wtedy przywróci PAN, Bóg twój, twoich jeńców ... i zgromadzi cię z powrotem ze wszystkich ludów ... I sprowadzi cię PAN, Bóg twój, do ziemi, którą posiadali twoi ojcowie..." Pwt. 30:1-5
"I odbudują starodawne ruiny, podźwigną opustoszałe osiedla przodków, odnowią zburzone miasta, osiedla opustoszałe od wielu pokoleń." IZAJASZA 61:4
"Wtedy uznają przestępstwo swoje i przestępstwo swoich przodków, to jest zdradę, którą popełnili względem Mnie, i to, że Mnie postępowali na przekór, 41 wskutek czego Ja postępowałem na przekór im i zaprowadziłem ich do kraju nieprzyjacielskiego, ażeby upokorzyło się ich nieobrzezane serce i ażeby zapłacili za swoje przestępstwo. 42 Wtedy przypomnę sobie moje przymierze z Jakubem, przymierze z Izaakiem i przymierze z Abrahamem. Przypomnę sobie o tym i przypomnę o kraju Jednakże nawet wtedy, kiedy będę w kraju nieprzyjacielskim, nie odrzucę ich i nie będę się brzydził nimi do tego stopnia, żeby ich całkowicie zniszczyć i zerwać moje przymierze z nimi, bo Ja jestem Pan, ich Bóg. 45 Przypomnę sobie na ich korzyść o przymierzu z ich przodkami, kiedy wyprowadziłem ich z ziemi egipskiej na oczach narodów, abym był ich Bogiem. Ja jestem Pan!" 46 To są ustawy, wyroki i prawa, które Pan ustanowił między sobą a Izraelitami na górze Synaj za pośrednictwem Mojżesza

Tak jak było zapowiedziane Żydzi utracili kraj, zostali rozproszenie po całym świecie, stali się pośmiewiskiem i przedmiotem żartów, chyba najbardziej nielubianą i prześladowaną nacją. Mimo wszystkiego nie stracili tożsamości narodowej i przetrwali do dnia dzisiejszego. Odzyskali i odbudowali państwo(w 1947r), wszystko zgodnie z tym jak to zapowiedziała Biblia.

Jeszcze ze 2 filmiki wrzucę chętnie:

http://www.youtube.com/watch?v=MyhkXkWf7D4 - kilka proroctw
http://www.youtube.com/watch?v=OSl31lTNAOk - Miażdżący filmik


Miłego oglądania/czytania. Wybrałem tylko kilka, a tego jest cała masa.

Otóż, dla mnie wizja bezbożnego świata nie jest wcale czymś przerażającym, może nawet życie bez wiary(religii) byłoby prostsze. Człowiek żyje tu i teraz, pozniej umrze i koniec. Dla mnie to byłoby ok.
Ale jest inaczej, i od dzieciaka straszą ciebie szatanami, piekłem i wieczną męką, w którą jako stary heretyk nie wierzę !
Kiedyś miałem się za ateistę, ale tak jak napisałem, przyszadł czas(nie myśl, że jestem jakimś dziadkiem, mam 30lat) i spotkałem kilka osób, które z wielkim entuzjazmem opowiadały mi o Bogu, i zaczałem się sam zastanawiać. No i uświadomiłem sobie, że mam wiarę w to, że śmierć nie jest końcem. Może i wolałbym w to nie wierzyć, ale to nie jest kwestia mody czy mojego widzimisię. To jest kwestia refleksji i szczerej odpowiedzi samemu sobie.

No i jeżeli Bóg istnieje, a więc i życie po śmierci, to zbawienie duszy powinno być najważniejszą sprawą dla każdego człowieka. Dlatego każdy powinien zaiteresować sie tym tematem, żeby nie okazało się, że jest za pozno bośmy pomari i jakimiś duchami jesteśmy nie wiadomo gdzie.

I bardzo dobrze, że nie wierzysz bo nic takiego nie ma.
viewtopic.php?f=46&t=27011&start=15

Mylisz się, jest.
Wydaje mi się, że każdy człowiek wierzy. Jedni wierzą, że Bóg jest -ja też- inni że Go nie ma.
Kiedyś czytałam książkę, której bohater szukał Boga. Dużo czytał, zadawał pytania aż trafił na wers: "nie szukałbyś mnie gdybyś mnie już nie znalazł". Wiara pochodzi od Boga, to On wszczepia nam ją w momencie chrztu. Na to co z nią zrobimy wpływa wiele czynników ale my też jesteśmy za nią odpowiedzialni. Na pytanie czy warto wierzyć odpowiadam: Tak warto. Dlaczego, nie potrafię na to odpowiedzieć, tak czuję. W końcu wiara, to przyjęcie za prawdę coś czego nie mogę dotknąć, zbadać...

Czyli dziecko w momencie chrztu zaczyna wierzyć w Boga ? Wiara jest zależna od rytuału? Nie wydaje mi się...

Dla wierzącego, to nie jest tylko rytuał, to przede wszystkim SAKRAMENT. Nie chodzi mi też oto, że dziecko zaczyna wierzyć w momencie chrztu, ale chrzest uzdalnia nas do przyjęcia wiary. Wiem za tym może iść pytanie: Czy ludzie, którzy nie są ochrzczeni nie mogą uwierzyć Boga? Oczywiście, że mogą. Ja miałam to ułatwione, bo byłam otoczona ludźmi, którzy w dzieciństwie pokazali mi Boga ale teraz to ja w Niego uwierzyłam, to ja Go przyjęłam. Wiem, że On mnie kocha a ja kocham Go.

To twoje przemyślenia? Skąd takie wnioski? Bo ja na podstawie Biblii stwierdzam, że chrzest jest manifestacją tego, że się uwierzyło. Tam najpierw trzeba było uwierzyć, a później chrzest.



Dla wierzących w co?

A Ty w co wierzysz?

W to co jest napisane w Biblii.

Czy wiara po to, by zostać zbawionym, nie jest - nie obraźcie się - interesowna? Takie stwierdzenie to przecież prawie żywcem przytoczony zakład Pascala, a chyba nie był on przez nikogo uważany za argument do przyjęcia wiary.

Bo z wiarą jest chyba trochę tak jak z zakochaniem - nie ma się na to wpływu. Hop! Zakochujesz się, nie chcesz tego, 'ojeeej, czemu akurat on/ona???' ale to się stało. (oczywiście to ojeeej się nie aplikuje do Boga. Ale chodzi mi o kontrast między uczuciami wcześniejszymi a późniejszymi).
Może z apostazją też jest jak z zerwaniem: Bóg robi ci świństwo, którego nie spodziewasz się od kogoś, kto cię kocha. Więc może cię nie kocha? A Bóg niekochający to nie Bóg - o, może go nie ma?
No i korzyści też są podobne jak z zakochania: widzisz świat jako dobry, wspaniały, wiesz, że zawsze masz na kogo liczyć, i to naprawdę na ZAWSZE.

I tak jak zakochanie, jest totalnie subiektywne.

Ludzie szukają Boga, praktykują wiarę, tworzą od tysiącleci różnorodne teorie na temat tego czy jest i jaki jest, ponieważ tego potrzebują, jest to wrodzony rodzajowi ludzkiemu instynkt, potrzeba sacrum. Potrzeba ta charakterystyczna jest dla każdego człowieka niezależnie od szerokości geograficznej, poziomu cywilizacji, czy etapu historii świata. Była i będzie zawsze. Ma kilka składowych. Potrzebujemy wiary w "Coś jeszcze".
Polecam sięgnięcie po prace Rudolfa Otto, np. "Świętość" (Dla zachęty proponuję zajrzeć na wikipedię i przeczytać notkę o autorze)

Smutna Ateistka

Dokładnie tak. To wynika z konstrukcji człowieka i zgodnie z myślą Św. Augustyna można zostać nagrodzonym za Tą Wiarę jeszcze tu na ziemi.

Est autem fides credere quod nondum vides; cuius fidei merces est videre quod credis.
Wierzyć znaczy ufać w to czego nie widzisz; nagrodą wiary jest zobaczyć to, w co ufasz.

myśl Św. Augustyna

Wystarczy Ufać BOGU jak małe dziecko i Poszukiwać, a ON ukazuje nam Cuda BOŻE i zmienia nasze życie w Mistykę. Ważne jest też dążenie do Świętości i rozwój w Miłości do BOGA i Bliźnich.

Wtedy już nie musimy Wierzyć bo wiemy, że tamten Świat istnieje.

a dla opornych jest 100% Dowód (nie do obalenia) na Istnienie BOGA TRÓJJEDYNEGO w temacie;

"Cuda dla ludzi, czyli powątpiewanie Św. Tomasza"

viewtopic.php?f=27&t=21361

Za co nagroda, skoro to wynika z konstrukcji czlowieka? To nie wiara chrześcijańska jest wpisana w człowieka, lecz potrzeba przeżycia sakralnego.

Po co nam jest wiara?
Po to by połączyć się ze Źródłem, z własnym Pra-Ojcem, poznać własne korzenie i pokłonić się im.



Tak właśnie stało się z małym kwiatkiem.

Człowiek musi w coś wierzyć, jeśli by nie wierzył zwariowałby.
Więc jak już w coś wierzyć niech to będzie mądre i doskonałe, a nade wszystko prawdziwe.
Są ludzie co wierzą w pieniądz i są nieszczęśliwi (ilość depresji, nałogów i samobójstw zadziwia), a są ludzi nie majętni ale bogaci w sobie i są szczęśliwi.
Zdumiewające, czyż nie ?