Mądrość jest córką doświadczenia (Leonardo da Vinci) - czyli mądrość opiera się na doświadczeniu własnym lub innych, czyli wiedzy.

Właśnie w tym problem, że to przypomina jakąś mało poważną grę w podchody.


Skąd ten wniosek?


Widocznie dla Tomasza nie dość porządnie. Więc Bóg dokonał autokorekty, zrobił to porządniej i Tomasz uwierzył.

Co smutno podsumował uwierzyłeś bo ujrzałeś, a błogosławieni będą co nie widzieli, a uwierzyli.....bo jeśli się zobaczy i dotknie nie ma miejsca na wiarę,

Nawet najwierniejsi z wiernych wątplili...





To ma być porządne Objawienie?

Bo dopóki nie jesteśmy pewni - jesteśmy żyjący, zdarzająca się niepewność i zwątpienia, opuszczą nas, gdy staniemy twarzą w twarz z Bogiem.

Myślę, że jeśli poruszałabyś się miedzy mądrymi, była z nimi np. z Leonardem da Vinci, mogła byś się zainfekować mądrością, coś zaczęło by się poruszać w tobie (siebie również nie wykluczam). Samo przytoczenie słów wypowiedzianych przez kogoś, można nazwać pewnego rodzaju kradzieżą( nie ma tu znaczenia cudzysłów).

Ale przecież nawet gdyby każdemu Bóg objawił się twarzą w twarz jak np. Faustynie- to ona i tak grzeszyła - i tak mielibyśmy wyzwania związane z codziennym życiem, cierpienie, grzech, wolną wolę...

Czemu tego nie zrobi skoro konsekwencje grzechu pierworodnego i tak by były takie same?

Jak mówi Faustyna "tam ( w piekle) jest najwięcej dusz, które nie dowierzały, że jest piekło."

Nie szkoda tych dusz?

Przypominałoby, gdyby istotnie drogowskazy były widoczne na pierwszy rzut oka i od razu weryfikowalne. Bo gdyby tak było, to po co w ogóle je rozstawiać, zamiast po prostu, że tak powiem, się pokazać? Wtedy właśnie mielibyśmy do czynienia z jakąś mało poważną grą, w której rezultat i tak jest od razu oczywisty. Zupełnie nie trafia do mnie wiązanie cech skomplikowania i nieoczywistości z brakiem powagi. Moje poczucie jest raczej dokładnie przeciwne. To trochę jak uznawać fizykę Newtona za "poważną", zaś fizykę kwantową za "jakąś mało poważną grę w podchody" - zresztą, nawiasem mówiąc, tak zdaje się początkowo było.



Stąd, że większość ludzi była i nadal jest wierząca.

Dobre pytanie. Może to byłoby porządne Objawienie?


Obawiam się, czy większość tej większości nie kierowała się i nadal nie kieruje fałszywymi drogowskazami, bo szła i nadal idzie w najróżniejszych kierunkach.

Ostatecznie więc kwestia sprowadza się do pytania, czy Bóg powinien się objawić w sposób "nieodparty". Jest to oczywiście jedno z wielkich pytań teologii (ale także i filozofii). Nieprzypadkowo jednak Jahwe oznajmia w Biblii, że nie można go zobaczyć i pozostać przy życiu. Osobiście intuicyjnie czuję, że coś trzeba zrobić z nierównowagą między Bogiem a stworzeniem.



A może różnymi drogami?

Teresse - mała podpowiedź - olej na trochę sprawy detali opowieści, dogmatów, absurdów jakie widzisz, bo na tym poziomie ich nie rozwiążesz... Zajmij się bezpośrednim doświadczaniem, po prostu zrób miejsce na doświadczenie tego Kim jesteś i Kim jest Bóg, nie powiem że po czymś takim jest łatwiej, raczej wręcz przeciwnie ,ale zyskasz nową perspektywę. Po prostu z tego co wnioskuję z Twoich postów czas najwyższy, bo już etap ateizmu masz za sobą, może czas na duchowość kolejnego stopnia ? Może nie bez powodu interesują Cię mistycy...

Więc wracamy do drogowskazów.


Może. W tym problem, że to może jest szerokie i głębokie, bo praktycznie nic nie wiadomo.

Mógłbyś uzasadnić?


W jaki sposób Twoim zdaniem Bóg powinien się objawić i dlaczego?


To opowieść dydaktyczna. Bogacz otrzymał od Boga wiele łask, miał wystarczająco dużo, aby uszczęśliwiać nie tylko siebie, ale i innych ludzi. Jednak skupił się na sobie i zaspokajaniu przyjemności, nie żal mu było porzucić Łazarza. Psy liżące wrzody żebraka miały więcej współczucia niż bogacz, który uczynił swe serce skamieniałym, nieczułym na los człowieka, który dzień w dzień pod jego pałacem żywił się odpadkami. Trafił do piekła, ponieważ do końca swych dni nie potrafił dzielić się swym szczęściem z potrzebującymi. Bramy Bożego królestwa nie są odległymi miejscami, które człowiek dopiero musi odkryć, one są w naszym życiu, w relacjach z innymi ludźmi, to tam Bóg deponuje swe skarby, człowiek który pragnie doświadczyć Boga, musi być uważny, by nie przejść jak bogacz przez drzwi swego domu, tak skupionym na sobie, na swoich rozterkach i problemach, że staje się obojętny na to, co dzieje się wokół.

Ale i tak żal, przecież przykazanie miłości bliźniego to dopiero Jezus nadał "przykazanie nowe daje wam"...

Pomyślcie, że on czy ktokolwiek inny płonie na wieki a (to powiedział Bill Wiese nie ja wymyśliłam to porównanie) ludzie z World Trade Center skakali ze strasznych wysokości, żeby tylko uniknąć kilkusekundowego płomienia...

Inna sprawa, która mnie męczy np. historia Jonasza...Czy trzeba literalnie wierzyć w to, że on był 3 dni w brzuchu ryby a potem nawrócił całe miasto i nawet zwierzęta ubrano w wory pokutne przecież to brzmi jak jakieś mity

Bzdura - Kpł 19,11-18
Nowe przykazanie takiej miłości, jaką Chrystus nas umiłował, czyli aż po śmierć i rozszerzył na miłość nieprzyjaciół.