No właśnie - zamiast łykać błędy Lutra i Kalwina zainteresuj się zdrową nauką Kościoła Rzymskokatolickiego.
Wyobraź sobie Kościół jako statek gdzie kapitan siedzi na mostku i kręci kołem sterowym (czy jak to się nazywa) uważając by nie najechać na rafy, raz w prawo, raz w lewo a nie cały czas w jedną stronę.
Najpierw był Augustyn, potem dzięki św. Tomaszowi nie odrzucamy rozumu odwrotnie niż Luter. A dzięki św. Franciszkowi jest miłość do całego stworzenia, całego świata, nie jest on jakiś gorszy.

Właśnie celem Janseniusza było pokazanie autentycznej, katolickiej nauki Augustyna. Chciał pokazać, że protestanci niesłusznie sobie jego naukę zawłaszczyli i ją zniekształcili. Niestety jak pokazała historia, raczej mu się to nie udało. Warto pamiętać, że nauka Augustyna, choć miejscami radykalna w swoim czasie odegrała bardzo pozytywną rolę, gdyż sprzeciwiała się ona mocno rozpowszechnionemu pelagianizmowi.

Problemem w naukach Augustyna jest wizja zbawienia na nich oparta. "Oburza" moją naturę stwierdzenie, według którego dzieci nienarodzone naprawdę miałyby pozostać nieochrzczone. Chodzi nie tylko o dzieci nienarodzone, ale i o np. tych, którzy w zwyczajny sposób nie poznali prawdziwej wiary.

Moją schizoautystyczną naturę może bardziej "obrzydzać" sprawiedliwa kara od Stwórcy dla grzesznika niż każdy grzech dokonany przez jakiekolwiek stworzenie (zwłaszcza, jeśli tym stworzeniem jest ktoś z potomstwa Adama i Ewy). Natura chciałaby, aby ostatecznie Miłosierdzie odnosiło triumf nad sądem zawsze, bez wyjątków, bez żadnych "ale" czy "jeśli". Jestem słabym grzesznikiem i potrzebuję łaski i przebaczenia. Nie chcę, aby jakikolwiek grzesznik cierpiał, lecz dla każdego chciałbym nawrócenia i życia wiecznego w Niebie.

Nie wierzę w śmiertelność duszy czy reinkarnację. Wydaje mi się, że osoba, która nie wierzy w nieśmiertelność duszy czy "jedyność" istnienia człowieka (to, że ma tylko jedno życie, w to, że nikt nie jest "kolejną inkarnacją") łatwiej może nie uznawać rozpusty, cudzołóstwa, nierządu za coś złego. Z "niepowtarzalnością" człowieka wiąże się szczególna godność dla małżeństwa, prokreacji, rodziny, płciowości. Jeśli ktoś uważa, że po śmierci nie ma nic lub że po śmierci będzie po prostu jakimś innym człowiekiem czy zwierzęciem, to teoretycznie łatwiej może uznać, że można bawić się pożądliwością, a nie ją odrzucać, zwalczać.

Dla mentalności poglądy takie jak jansenizm, kalwinizm, supralapsarianizm, infralapsarianizm to coś wyjątkowo szatańskiego, "wyjątkowo faryzejskiego", gorsze od pogaństwa i ateizmu wręcz, bo obraz Stwórcy, jaki się z nich wyłania, "zachęca moją naturę do bluźnienia i nienawidzenia Stwórcy". A Stwórca w tych doktrynach jawi się mojej mentalności jako Ktoś nieskończenie gorszy od Szatana.

Ale macie przeliczenia, statystyki... nie wierzę

Obłuda jakoś mojej mentalności nie oburza, za to "oburza" ją karanie w srogi sposób biednych grzeszników. Torturowanie jawi się jej jako coś SZCZEGÓLNIE obrzydliwego, a tortury z wyroku Stwórcy dla mentalności jawią się "wybitnie obrzydliwie", więc nie chce ona wierzyć w żadne męki piekielne czy nawet czyśćcowe.

Moja mentalność ma zupełnie inne podejście na religię, niż wynika to z dogmatów, tradycji czy świętych ksiąg. Ona "żyje w swoim świecie", inaczej odczuwa niż "standardowy" człowiek. Dla niej karanie torturami jawi się jako coś wyjątkowo złego. Nawet, jeśli grzesznik jest najgorszy. Ona chce zbawienia, nawrócenia, nauczenia, uleczenia biednych grzeszników, a nie ich mąk czy potępienia.

Kalwinizm jawi mi się jako coś, co "zawdzięcza" swoje istnienie rzekomym "kardynalnym błędom" z dzieł św. Augustyna z Hippony. Pewne teksty Augustyna (a może tylko ich interpretację - sam Augustyn nie jest nieomylny) wywołują bardzo złe wrażenie na mojej mentalności - "głoszą" one bardzo pesymistyczną wizję losu ludzkości, coś, co mentalność nazywa "brakiem bezinteresownej miłości" i "skąpością łaski". Chodzi tu o "rygorystyczny", "ekskluzywistyczny" pogląd na zbawienie wieczne. Pewne bardzo niepodobające się mojej naturze poglądy obecne wśród katolików (zwłaszcza w dawniejszych czasach) zdają się mieć związek z poglądami Augustyna czy przynajmniej czemuś, co się z nim wiąże lub z czymś, co może bazować na jego tekstach. Przerażające może być np. twierdzenie o dzieciach nienarodzonych umierających bez łaski chrztu (mentalność uważa, że każde dziecko nienarodzone powinno otrzymać wszystkie łaski niezbędne do zbawienia wiecznego).

Fragment z https://pl.wikipedia.org/wiki/Teologia_Augustyna_z_Hippony (z własnymi wyróżnieniami):



Fragment z https://pl.wikipedia.org/wiki/Augustyn_z_Hippony (z własnym wyróżnieniem):

Fragmenty z http://www.milosierdzie.info.pl/milosierdzie-boga-w-dzielach-jego/82-tom-3/364-14-czym-jest-odrzucenie.html:

Spotkałem się z takimi zdaniami przypisywanymi Augustynowi: "Przez przewinienie Adama wolność ludzkiej woli została całkowicie stracona" czy "Przez wielkość pierwszego grzechu, straciliśmy wolną wolę do kochania Boga" (czytałem te zdania w innym języku niż polski, to tylko własne tłumaczenia). Czy Augustyn naprawdę napisał takie słowa? Może były one z okresu, kiedy św. Augustyn był początkującym adeptem manicheizmu? Przez ok. dziewięć lat był on początkującym adeptem manicheizmu (któremu potem zdecydowanie się sprzeciwiał).

Moją mentalność bardziej nawet odpychać może "rygorystyczny ekskluzywizm" głoszący trudność i niewielką dostępność zbawienia niż wiara w reinkarnację czy ateizm. Może ją zastanawiać, skąd wzięła się "tak pesymistyczna teologia" w Kościele, która głosiła, że nawet nienarodzone dzieciątka nie otrzymują łask niezbędnych do wiecznego zbawienia, tylko cierpią cieleśnie w ogniu piekielnym. Mentalność bardzo źle ocenia pewne teksty kojarzone ze św. Augustynem, nie chce się jej nawet za bardzo wierzyć, że to święty napisał te teksty (które zdały się odegrać rolę w formowaniu doktryn Lutra czy Kalwina), tylko przypuszcza, że mógł to być jakiś "Pseudo-Augustine", który napisał te teksty.

Kartagina, w której Augustyn uczył się retoryki, bardzo źle się kojarzy - z paleniem dzieci żywcem dla semickiego bałwana Baala. Czytałem gdzieś, że przed nawróceniem Augustyn bywał w domach publicznych w Kartaginie (czy tylko miał nieślubne dziecko, czy też może dopuszczał się większej ilości nieczystych uczynków przed nawróceniem, np. kontaktów seksualnych z nierządnicami w Kartaginie)?

Augustynowi z Hippony przypisano zdanie broniące nierządu, w tłumaczeniu brzmiące mniej więcej tak: "Jeżeli usuniesz prostytucję ze społeczeństwa, zachwiejesz wszystkim z racji pożądliwości". Mi to zdanie wygląda na jakiś antykatolicki podstęp - czy święty, który tak bardzo krytykował pożądliwość, mógłby tak powiedzieć o NIERZĄDZIE?

Fragment z https://en.wikipedia.org/wiki/History_of_prostitution (dla mentalności nielogiczne jest też uznawanie prostytucji za mniejsze zło niż masturbacja):

Prostytucja jest dużo potworniejsza niż masturbacja

Jedna i druga rzecz, istnieje z ludźmi od zawsze, więc jest czymś naturalnym.

morderstwa też istnieją

W prostytucji dochodzi do współżycia seksualnego z inną osobą, wskutek czego może dojść do poczęcia (lepiej, aby nikt nie został poczęty w takich okolicznościach). W przypadku masturbacji uczynek nieczysty zostaje popełniony samemu ze sobą, bez kogoś innego, więc taki grzech nieczysty jawi się jako mniej potworny niż współżycie z prostytutką.

Klasyfikacja grzechów nieczystych w Summie teologicznej dla mnie jawi się jako błędna. Św. Tomasz z Akwinu nie jest nieomylny. Według niej grzechy przeciwko naturze (zoofilia, homoseksualizm, nieodpowiednie współżycie, masturbacja) są gorsze niż inne grzechy nieczyste (nierząd, cudzołóstwo, kazirodztwo, uwiedzenie, gwałt). Mentalność inaczej by uszeregowała okropność grzechów nieczystych, uwzględniając przede wszystkim ich nieodpowiedzialność w wymiarze prokreacyjnym. Grzechy przeciwko porządkowi prokreacji, mogące prowadzić do poczęcia, w związku z tym miałyby szczególny rodzaj obrzydliwości, którego nie mają te grzechy nieczyste, które nie grożą możliwością prokreacji w wyniku grzechu nieczystego. W związku z tym współżycie waginalne czy analne (które też stwarza pewne, choć niewielkie, prawdopodobieństwo zajścia w ciążę, a do tego upokarza bardzo godność człowieka) z prostytutką jest gorsze od masturbacji (nieodpowiedzialne współżycie waginalne jawi się mentalności jako coś gorszego od współżycia analnego właśnie ze względu na oczywisty związek współżycia waginalnego z prokreacją!).