Ja wiem że Bóg jest. Doszłam drogą myślenia do tego, że jest Absolutem. Że znajduje się wszędzie, i jest materią / istnieniem świadomym. To trochę śmieszne, że tutaj to piszę, bo to teoretycznie jest wiadome. Ale czym innym jest wiedzieć o tym, a czym innym samodzielnie do takiego wniosku dojść.

Przez całe życie Bóg był starszym panem, widniejącym na sklepieniu kościoła. Pomyślcie, jaki szok wywołuje nagłe oderwanie od antropomorfizacji i przejście na wiarę w Niewidzialne i Nieodczuwalne Wszystko.

Nie wiem natomiast, czy ma z nami jakikolwiek kontakt. Jeśli ma, to pewnie tylko poprzez w jakiś sposób wyczulonych, pojedynczych ludzi... Wiadomo o kim mowa.

Przez dłuuugi czas nie było mnie w kościele. Duchem. Wydawało mi się że nie ma potrzeby sławić Absolutu w taki sposób. Nie dlatego, że nie ma kontaktu z Nim (bo to tylko przypuszczenie), tylko nie widziałam sensu w takim rodzaju wielbienia Go. Równie dobrze mogłabym być muzułmanką albo kalwinistką, na jedno wychodzi. Poprzez nieodwiedzanie świątyni w ogóle moje myślenie o transcendencji ograniczyło się do niepogłębianego stwierdzenia: Bóg to Absolut. Nie pójdę do kościoła, bo tam jest uczłowieczony.

Nie wiem, nie wiem, nie wiem. Powiedzcie mi, dlaczego warto być katolikiem.

Czy bóg Nieodczuwalny może być tak bliski nam jak Bóg, który stał się jednym z nas? A jeżeli Bóg nie jest ci bliski, to jak świadomość Jego istnienia przekłada się na twoje życie? A jeżeli świadomość Jego istnienia nie przekłada się na twoje życie, to twoja wiara jest martwa.

PS Temat raczej do "Wierzyć, nie wierzyć?"

Och dzięki. Czyli skomplikowanym tokiem myślenia, wnioskowania i filozofowania doszłam do wykluczenia się z Kościoła. Wspaniale.

Dziękuję za podpieranie.

PS. wiedziałam że ktoś się przyczepi do nieodpowiedniego umieszczenia mojego tematu.

Niektórzy by chcieli, żeby bóg był martwy, miał 3 garby i chodził wspak, co za naród.

Ale ja na prawdę nie mam pretensji do Boga o nic. Ja się pytam o wartość katolicyzmu.

Ja tylko wiem, jaką ma wartość życie ludzie.

Tak z ciekawości: jaką?

Z ciekawości to można spróbować przykleić język na mrozie i sprawdzić, czy nie odpadnie.

a moze lepiej pytanie powinno brzmiec : dlaczego warto wierzyć ?

bo tak samo mozna zapytac: dlaczego warto byc protestantem? dlaczego warto byc prawoslawnym?

albo również dobrze dlaczego warto być muzułmaninem bo przeciez oni tez wierzą w Boga. Sama przynależność do jakiegokolwiek kościoła nic Ci nie da. Samo to że bede sobie np w Krk czy w Cerkwi nic nie da. Mamy prawo miłości i kluczem do Nieba jest miłosc do Boga i Człowieka.

Hmm. M4578 jeśli rzucasz na szale wagi katolicyzm i wartościujesz go, tooo... tak, warto, bo jest on wartościowy pod wieloma względami.
Dla mnie szczególnie ważna jest w nim zawarta wartość etyki którą stosować należy codziennie i zawsze, i do wszystkiego, a nie wybiórczo "gdzie mi się podoba". Podoba mi się taka walka o byt materialny,intelektualny,duchowy bo nie jest łatwa, ale ekstremalna. Podoba mi się wytężanie rozumu ze względu na etykę.
Omijać można przeszkody w naszym życiu codziennym na wszelaki sposób. Jednak zrobić coś tak by zawierało w sobie Miłość i nie niszczyło a budowało wbrew nawet osądom ludzi [i czyichś bogów ] jest trudno. Trzeba być mądrym i przewyższyć innych nierzadko, by nikogo nie uszkodzić . I jednocześnie pojawia się potrzeba wnikania w czyjeś plany i umiejętność rozeznania się w nich.

To fajnie brzmi [dla niektórych]... to są idee. I trudno im dotrzymać "towarzystwa". Lecz świat byłby lepszy gdyby każda z osób równała w górę a nie w dół...

Jeśli chodzi o pytanie: "dlaczego warto być katolikiem" to dla mnie osobiście odpowiedź kształtuje się w okolicach:
1. "nie jestem sam" - szczególnie w aspekcie rozumienia, zrozumienia i innych przypadłości umysłowych (intelektu)...
2. "ktoś mnie kocha" - co pozwala na empatyczną odpowiedź...
3. "...kocha za darmo" - co wykazuje wiele braków w mojej empatycznej odpowiedzi...
4. "dał Kościół, którego bramy piekielne nie przemogą" - tak zwane "tylne wyjście" z każdej sytuacji...
5. zasadniczo w Kościele Katolickim (KK) odnalazłem (ja):
- najgłębszą duchowość;
- najmniej sprzeczności (jeszcze nie zauważyłem - naukowo to ujmując dąży do zera);
- Mądrość (nie mylić z inteligencją);
- oraz sporo innych (itp, itd)...

... więcej "grzechów" nie pamiętam (na teraz i tu)...

Serdecznie pozdrawiam

Bóg jest zbawcą - ale Bóg też jest przyjacielem. Najlepszym.

Prawdziwa wiara to jednocześnie przyjmowanie otwartym sercem tego, co Bóg mówi - w Kościele, w Biblii, w liturgii - a jednocześnie życie tym nie tylko od mszy do mszy, przypominanie sobie o Bogu na okoliczność nabożeństwa.

Być katolikiem - to żyć z Bogiem. Tak po prostu, codziennie. Niekoniecznie spędzać dnie całe w kościele, leżąc krzyżem - ale starać się, aby Twoje życie stało się modlitwą, uwielbieniem Boga: nie tylko słowami, ale przede wszystkim czynami.

Być katolikiem - to świadczyć o Miłości która nie zna granic. O tej Miłości, którą zostaliśmy obdarowani - za darmo - i którą mamy się dzielić. To jest właśnie sztuka życia wiarą - dzielić się tym, co od Boga dostajemy, dzielić sie i właśnie w ten sposób... pomnażac te dary

Wreszcie, być katolikiem to być człowiekiem nadziei. Nie takiej prostej nadziei na to, że może jutro świat się nie skończy, może odstanę podwyżkę albo wygram w totka. Być katolikiem to wierzyć, że nawet w najtrudniejszych momentach, gdy życie daje ci kopa, On, Bóg, jest przy Tobie, i chce wyprowadzić z tego dla Ciebie dobro. Chce Ci coś pokazać, czego może wcześniej nie dostrzegałaś, bo zajmowałaś się czymś mniej ważnym, może nawet zbędnym. Tą nadzieją żyjemy, zawierzając siebie Bogu i prosząc o to, aby nas prowadził tak aby nasze życie nie skończyło się tutaj, na ziemi.

Warto być katolikiem

Katolicyzm nie reprezentuje sobą niczego wartościowego oprócz nic nieznaczących sloganów "Kochaj drugiego człowieka" (jak to się ma do niszczenia innych ludzi i całych kultur przez krk), "Bóg jest miłością" (choroby, zbrodnie, wojny) itp. banery reklamowe.

Katolicyzm to bardzo niebezpieczna ideologia której emisariusze z bożej łaski działają w wyraźnej hierachicznej strukturze której jedynym celem jest trwanie (tak jak biurokracja u M. Webera).

Ponadto jest to ideologia represyjna w stosunku do wszystkich ludzi którzy są jej przeciwni, lub próbują naruszać hierarchiczną strukturę władz kościelnych.