Doktryna ex opere operato arogancko wyklucza z tego Chrystusa. Chrystus rzekomo musi działać w określony sposób, bo ludzki szafarz chrztu, dokonał czynności chrztu we właściwy sposób.

Nie można (nie jest to możliwe) wyeliminować działania Boga w procesie inicjowania chrześcijańskiego życia. A skoro tak, to stanie się dzieckiem Bożym, otrzymanie Ducha Świętego, czy włączenie do Kościoła może odbyć się tylko na Jego zasadach, a nie na zasadach ustanowionych przez ludzi.

Ale szafarz chrztu tak jak Jan Chrzciciel, chrzci jedynie wodą.

Wiemy, że o chrzest dzieci wcale nie chodziło.

Głosisz herezję!

Absolutnie to nie wyklucza działania Chrystusa poniewaz szafarz dokonuje tego w imieniu Chrystusa, na jego polecenie.

bramin napisał:
No ale kto eliminuje działanie Boga? Skąd Ty to wytrzasnąłes?

Stefan Kard. Wyszyński, Prymas Polski - Ku kapłaństwu:
https://1.bp.blogspot.com/-34AwjQqMESc/ ... 584ski.jpg
"Kapłan to drugi Chrystus
Otrzymaliście w tej chwili straszliwą władzę. To jest władza nie tylko nad szatanami, nie tylko nad znakami sakramentalnymi, ale przede wszystkim - nad samym Bogiem. Jesteście przecież "spirytuales imperatores", a jako tacy macie władzę rozkazywać nawet samemu Bogu. On tego zapragnął, On tego od Was chciał!
Będziecie Mu rozkazywać, gdy na wasze słowa, zstępować będzie na ołtarze - Bóg żywy, choć zakryty, lecz prawdziwy; gdy życie Boże wracać będzie do dusz, pobitych grzechem, Będziecie mówić do tych, którzy w skrusze zginać będą kolana przed Bogiem: "Idź w pokoju, ja ciebie rozgrzeszam". (...)

List Benedykta XVI na rozpoczęcie roku kapłańskiego
https://www.vatican.va/content/benedict ... otale.html
[Jana Maria Vianney] Wyjaśniając swym wiernym znaczenie sakramentów mówił: „Gdyby zniesiono sakrament święceń, nie mielibyśmy Pana. Któż Go złożył tam, w tabernakulum? Kapłan. Kto przyjął waszą duszę, gdy po raz pierwszy wkroczyła w życie? Kapłan. Kto ją karmi, by dać siłę na wypełnienie jej pielgrzymki? Kapłan. Któż ją przygotuje, by pojawiła się przed Bogiem, obmywając ją po raz ostatni we Krwi Jezusa Chrystusa? Kapłan, zawsze kapłan. A jeśli ta dusza umiera ze względu na grzech, kto ją wskrzesi, kto da jej ciszę i pokój? Znów kapłan... Po Bogu, kapłan jest wszystkim!... On sam pojmie się w pełni dopiero w niebie.” (...)
„Gdybyśmy dobrze zrozumieli czym jest ksiądz na ziemi, umarlibyśmy: nie z przerażenia, lecz z miłości... Bez księdza śmierć i męka Naszego Pana nie służyłaby do niczego. To ksiądz kontynuuje na ziemi dzieło zbawienia... Na co zdałby się dom pełen złota, gdyby w nim nie było nikogo, kto otworzyłby nam doń drzwi? Ksiądz ma klucze do skarbów niebieskich: to on otwiera bramę: on jest ekonomem dobrego Boga; zarządcą Jego dobór... (...)"

Kolejna herezja. Mylisz chrzest Jana, jako znak pokuty, z chrztem w imię Jezusa.

Termin "oikos" w ST i NT odnosi się do całej rodziny.
Skoro Tertulian zna chrzest dzieci, podobnie Cyprian i Orygenes to cos jest tu na rzeczy. Orygenes w Komentarzu Listu do Rzymian V,9 potwierdza, ze zwyczaj chrztu dzieci jest pochodzenia apostolskiego.

i trzeba od razu zmazać z nich grzech pierworodny.

A dlaczego dzieci wejdą do Królestwa Bożego a dorośli nie , dlatego że dzieci są czyste pozbawione grzechu

Podziel się ze mną i ze wszystkimi czytelnikami, w którym momencie Chrystus wydał polecenie chrztu niemowląt?

Jeżeli Żydzi przyjmowali do swej wspólnoty niemowlęta, to dlaczego nie mieli by tego robić Żydzi Chrześcijanie?

Czy znajdziesz jakiś fragment który by podawał że dzieci nie wierzą w Boga, albo nie wyrażają chęci wstąpienia do Kościoła?

Pamiętaj że Kościół funkcjonował na długo przed tym jak spisano Nowy Testament, na długo przed tym jak zbudowano Biblię.

Owszem, kiedy nie było chrześcijan to chrzczono wszystkich również i dorosłych, ale dzisiaj wśród chrześcijan nie ma takiej potrzeby i przyjmuje się do Kościoła od razu, to konieczne bo niemowlęta też umierają, i trzeba od razu zmazać z nich grzech pierworodny.

Protestanci nie przyjmują dzieci do wspólnoty...

wiele Kościołów protestanckich chrzci dzieci. Są też takie, które chrzczą wyłącznie osoby świadome: nawrócone i wierzące.

Proszę, podziel się z nami w którym miejscu Jezus nakazał chrzcić tylko dorosłych.

Wyżej akurat zacytowałem wypowiedź Jezusa, że do dzieci należy Królestwo Niebios .

(15) I rzekł do nich: Idźcie na cały świat i głoście Ewangelię wszelkiemu stworzeniu! (16) Kto uwierzy i przyjmie chrzest, będzie zbawiony; a kto nie uwierzy, będzie potępiony. (Mk. 16,15-16)
Co mają zrobić uczniowie? Iść na cały świat i głosić Ewangelię wszystkim. (Ktoś, kto jedynie chrzci, nie głosząc wcześniej Ewangelii, nie wypełnia polecenia Jezusa)
Kto będzie zbawiony? Ten kto uwierzy i przyjmie chrzest. (bez uwierzenia chrzest niczego nie daje)
Kto będzie potępiony? Ten, kto nie uwierzy.

Inny przykład:
Czas się wypełnił i bliskie jest królestwo Boże. Nawracajcie się i wierzcie w Ewangelię. (Mk. 1,15)
Czego Jezus oczekuje od ludzi? Nawrócenia i wiary. (To pierwsze słowa Jezusa, zanotowane w tej ewangelii. Czy niemowlę jest w stanie spełnić to oczekiwanie? Nie)

Kościół wie, że zagadnienia moralne nurtują każdego człowieka i angażują wszystkich, także tych, którzy nie znają Chrystusa i Jego Ewangelii, a nawet nie znają samego Boga. Wie, że właśnie poprzez życie moralne otwiera się przed wszystkimi droga zbawienia, o czym jasno przypomina Sobór Watykański II, gdy pisze: „Ci (…) którzy bez własnej winy, nie znając Ewangelii Chrystusowej i Kościoła Chrystusowego, szczerym sercem jednak szukają Boga i wolę Jego przez nakaz sumienia poznaną starają się pod wpływem łaski pełnić czynem, mogą osiągnąć wieczne zbawienie”. I dodaje Sobór: „Nie odmawia też Opatrzność Boża koniecznej do zbawienia pomocy takim, którzy bez własnej winy w ogóle nie doszli jeszcze do wyraźnego poznania Boga, a usiłują, nie bez łaski Bożej, wieść uczciwe życie. Cokolwiek bowiem znajduje się w nich z dobra i prawdy, Kościół traktuje jako przygotowanie do Ewangelii i jako dane im przez Tego, który każdego człowieka oświeca, aby ostatecznie posiadł życie”

Czy jest zasadnym szukać sensu chrztu niemowląt (tytuł tematu, w jakim piszemy) z uwagi właśnie na ten lęk: co z nimi będzie, jeśli umrą bez chrztu?...

„Bardzo długo obowiązywała zasada, że dzieci poronione i nieochrzczone (urodzone w terminie ale zmarłe po porodzie przed chrztem) nie są członkami Kościoła i nie przysługują im prawa  chrześcijanina, w tym prawo do godnego pochówku. Obowiązywał zakaz chowania takich dzieci na terenie cmentarza. Pochowanie dziecka nieochrzczonego czy poronionego na terenie cmentarza a zatem w ziemi poświęconej, powodowało konieczność ponownego poświęcenia cmentarza, po wyrzuceniu poza jego teren wykopanych zwłok dziecka. Zatem z punktu widzenia doktryny dziecko poronione czy nieochrzczone nie było chrześcijaninem i pochowane mogło być tylko w polu czy w chlewie – jak stanowi jeden z znanych statutów. Tolerowane było, i nie wzbudzało oburzenia, wyrzucenie ciałka takiego dziecka na śmietnik czy do szamba.
 (…) Jednak sprawa nie była taka prosta dla rodziców tych dzieci. Oni przecież je już w jakiś sposób kochali. Buntowali się przeciwko takiemu potraktowaniu ciał swoich dzieci. I znajdowali różne wyjścia z sytuacji.

Niektóre parafie wytyczały w kącie cmentarza miejsce na pochówek tych dzieci – traktując ten teren jednak jako teren niepoświęcony.
Inni rodzice dawali sobie radę samodzielnie.
Dzieci chowane były na granicy cmentarza i pola. Spotyka się nawet wykute w fundamencie  muru cmentarnego wgłębienia w których lokowano ciałka tych dzieci. Wierzono, ze tam jeszcze promieniuje sacrum poświęconej ziemi.
Chowano dzieci pod krzyżami czy kapliczkami przydrożnymi.
Osobna kategoria miejsc są miejsca związane z pragnieniem zapewnienia tym dzieciom jakieś minimalnej opieki czy ochrony. Chowano je pod okapem domu rodzinnego, pod podłogą domu, pod progiem domu czy inne tego typu miejsca.
 Wzruszający sposób znaleziono w Szwajcarii. Tam chowano dzieci pod okapem kościoła. Wierzono po prostu, ze woda deszczowa spadająca na dach kościoła ulega poświęceniu i spada na ziemię już  jako poświęcona. Dziecko polewane taka wodą jest chronione przed złem i chrzczone tą deszczówką.

Na terenie południowych Niemiec i w Szwajcarii znaleziono tez inny sposób. Został on archeologicznie udokumentowany wykopaliskami w Oberburen, a wiemy też o takich praktykach w Bawarii- Ursberg. Tam w kościołach dokonywano tzw. „cudownego chrztu”. Matki czy ojcowie przynosili mianowicie swoje zmarłe dzieci do tych miejsc kultu. Tam składano je przed obrazem Marki Boskiej (Oberburen) czy Chrystusa Ukrzyżowanego (Ursberg) i kładziono im na usta piórka. Jakiekolwiek drgnienie piórka (zawsze coś było przy gęsto rozstawionych zapalonych świecach) traktowano jako chwilowe ożywienie dziecka co pozwalało je szybko ochrzcić. Czynili to dyżurujący księża.

Dzieci po takim chrzcie chowano koło kościoła (znaleziono te pochówki) lub zabierano do rodzinnych miejscowości gdzie dokonywano pochówku – już w poświeconej ziemi.
Fenomenem jest też- nie do końca wyjaśnione - zjawisko pochówków dzieci w glinianych codziennych garnkach. Nawet używanych – czego dowodzi częste zakopcenie tych garnków. Występowało to zjawisko na terenie Niemiec Polski i Słowacji. Może też Węgier – ale tamte odkrycia nie są w pełni zweryfikowane. Nikt nie wie skąd ten zwyczaj i co miał oznaczać. A stwierdzono  takie pochówki jeszcze z XVIII i XIX  wieku. Nie znane jest nam jakikolwiek ustny czy pisany przekaz o tym zwyczaju. Jest znany tylko z wykopalisk. Ten powyższy skrót informacji o działaniach ludzi w przypadku gdy dotknęło ich nieszczęście straty dziecka pokazuje jak buntowano się przed przekonaniem o potępieniu tych dzieci.”