Od dłuższego czasu nurtuje mnie pytanie, które ostatnio padło przy okazji innego tematu:



No właśnie jak to jest z tym złem? Ponieważ zło jest brakiem dobra, to może należy raczej zadać pytanie "co to jest dobro". Większość ludzi pojmuje te dwie kategorie jako przeciwstawności. Dwa bieguny rozdzielone całą gamą różnych szarości.

Ja traktuję zło i dobro jako terminy wprowadzone przez ludzi, umowne nazwy na pewne zjawiska przyjmowane intuicyjnie dzięki empatii jaką obdarzony jest człowiek (w każdym razie większość). Utożsamiam zło z cierpieniem niezależnie od tego, czy cierpi człowiek, czy zwierze. Moje rozumienie zła rozciąga się oczywiście szerzej na czyny oraz okoliczności, w których powstaje cierpienie, dzieląc te zjawiska na umyślne, nieumyślne i przypadkowe.

Jednak Katolik musi te terminy rozumieć inaczej. Absolutnie. Ponieważ Bóg nie jest czymś umownym. Stąd moje pytanie. Często mam wrażenie, że Katolicy sami nie rozumieją i nie rozróżniają tych dwóch rzeczy (dobra i zła). Czasem wymigują się fortelem utożsamiając dobro z Bogiem, a Boga z dobrem. Nadając jednak inną nazwę nic nie wyjaśniają, a jedynie wprowadzają dodatkowy termin. Pytanie więc kieruję do Katolików, a także do innych osób, które dobro i zło uważają za kategorie absolutne.

Co to jest dobro i zło?
Czy zło związane jest z cierpieniem?
Czy cierpienie może być dobre?
Czy wszystko jest albo dobre albo złe?

Po pierwsze: uważam, że ludzie to też zwierzęta, tyle, że wyjątkowo zaawansowane.



Nie zawsze.



Może być, jeżeli służy czynieniu dobra innym(np jeśli może uratować komuś życie).

Podajesz pewne sytuacje. Ja bym prosiła o odpowiedzi obejmujące cały problem, a nie skupiające się na jednostkowych przypadkach. Każdy jest w stanie powiedzieć co jest dobre a co złe na podstawie intuicji, ale ja chciałabym uzyskać odpowiedź na pytanie nie "kiedy coś jest dobre/złe" a "czym jest dobro/zło"

Gdybym to wiedział, to byłbym Bogiem.

Sweetchild, gdyby ludzie nie znali dobra i zła, nie mogliby być odpowiedzialni za czynienie jednego czy drugiego.

Jest biegun światła lub biegun cienia, tyle, to zależy od Ciebie którą drogą idziesz, zważywszy na prawo karmy lepiej jest być po stronie światła niż cienia.

W pewnym stopniu znają i powinni dążyć do jego poznania. I mam nadzieję, że ta ograniczona wiedza zostanie uwzględniona na Sądzie Ostatecznym jako okoliczność łagodząca.

Wszystko zależy od punktu widzenia. Niektórzy uważają, iż to intencje rozstrzygają jakie są nasze czyny. Inni natomiast twierdzo, iż uczynki należy oceniać po efektach... Dlatego też dużo łatwiej jest rozpatrywać konkretne przypadki, kiedy możemy poznać kontekst.

"Wszystko więc co byście chcieli, aby wam ludzie czynili, i wy im czyńcie" (Mt 7,12)....jeśli czynimy drugiemu coś czego prgniemy aby nas nie spotkało - to jest zło.

A skąd Bóg to wie ?

To miałoby sens tylko gdyby wszyscy ludzie byli tacy sami.

Ja nie chcę by np. podrywał mnie jakiś gej. A on może by chciał by zalecał się do niego jakiś facet

Bóg nie jest ograniczony naszym światem, ani przestrzenią ani materia ani czasem...
Bóg jest ponad czasem więc jest jednocześnie teraz, w przyszłości i przeszłości, więc wie co się stanie.



No nie wiem... a teraz nie ma sensu?
Może jakiś przykład?

Taaak... jak zwykle bibilijine cytaty nie wyczerpują opisu rzeczywistości. Wczoraj polska reprezentacja strzelila gola i goraco pragnęła, żeby Austriacy nie zrewanżowali sie tym samym. W imieniu polskich kibiców protestuję przeciwko nazywaniu tego złem!!!

Powiem więcej - Bóg ni jest nawet 'jednocześnie' albowiem, nie jest ograniczony jednoczesnością i przechodniością...w zasadzie Bóg nie 'wie' także niczego, bo jako niepodzielny nie musi rozdzielać swoich władz poznawczych i woli. W zasadzie nawet nic nie robi, nie zmienia niczego,bo w Jego wszechwiedzącym Oku wszystko jest takie jak On chce i jest aktualne. W zasadzie to jest tak, jakby Go nie było.