Mówię o piekle tym, które nas czeka ?
Czy jest dziełem Boga czy Szatana ?

Boga oczywiście, Szatan został tylko tam wysłany jako zarządca.

@User
miejmy nadzieje, że nas nie czeka

i taki mały OT, grzmocie, musisz mnie swoim podpisem tak przy kolacji...?

Możliwość istnienia Piekła jest najbardziej heroicznym darem szacunku Boga do człowieka.

Jeśli przez piekło rozumiemy stan wiecznego istnienia, ale w oderwaniu od Boga wedle własnego wyboru, to jest to stan który "tworzy" każdy kto Boga świadomie odrzuca. Piekło bowiem to nie miejsce, ale raczej pewien stan.

A co z tymi, którzy nie chcą istnieć, a mimo tego są do tego istnienia zmuszani? No chyba, że wasza religia mówi o tym, jak doprowadzić do swojego nie istnienia?

To brzmi jak szyderstwo wojującego ateisty

I to jest właśnie wolna wola i wybory człowieka...

Dlaczego ?

Heroicznym darem szacunku od Boga dla człowieka byłaby możliwość dokonania wyboru w oparciu o rzetelne, pewne informacje. Wiara z definicji tego nie daje.

Bo jeśli cierpienie ma być darem szacunku kogoś nieskończenie miłosiernego, to brzmi to komicznie po prostu.

Mikołaju, jeśli ktoś nie chce istnieć to ja mogę jedynie wskazać takiej osobie najbliższy gabinet psychologiczny. Nie jest to ani złośliwość, ani obraza, gdyż bardzo poważnie traktuje psychologie, oraz ludzi którzy powinni skorzystąc z jej pomocy. A zatem przykład uznaje za absurdalny.

To sobie uznawaj, ja w międzyczasie czekam na poważną odpowiedź.

W życiu każdego człowieka (może przesadziłem - prawie każdego w sędziwym wieku) przychodzi taki okres, gdy czuje, że już w życiu osiągnął wszystko, doświadczył wszystkiego czego chciał - i nie ma tutaj nic nienormalnego, wieczna egzystencja mogłaby być torturą.

Wydaje mi się, że za ostro i nietolerancyjnie odpowiadasz. Z kontekstu chodziło tu raczej o wieczne istnienie po śmierci, a nie istnienie w ogóle.

Po pierwsze, człowiek ponoć ma wolną wolę i prawo wyboru (więc życie powinno należeć do człowieka, nie do Boga).
Po drugie, w Biblii chyba padają stwierdzenia o śmierci bez wiecznego potępienia.
Po trzecie, mi też perspektywa wyboru między wiecznym zadowoleniem-odmóżdżeniem a wiecznym potępieniem nie odpowiada - no ale te wizje są tak absurdalne, że nie ma co się obawiać ich prawdziwości.