W tym temacie można wpisywać gdy ktoś wierzy/ma przekonanie/jest tego pewien że po śmierci istnieje życie.
Proszę też podać dlaczego i na jakiej podstawie opiera swoją wiarę/pewność/przekonanie że po śmierci nie tracimy całkiem świadomości, ale istniejemy/żyjemy nadal.

Proszę wypowiadać się zgodnie z tematem i by temat nie był kolejną polemiką niewierzących w życie po śmierci.

wierzę.
jestem tego pewna ,ponieważ Bóg daje mi tę pewność.
chyba nic więcej dodać, ani ująć hm..?

Dla mnie śmierć jest kresem życia.
Czym to uzasadniam?
Miałam do czynienia z chorobą i śmiercią w mojej rodzinie.
To, że po śmierci nie ma już nic- to najprostsza i najbardziej oczywista odpowiedź.

po śmierci nie ma nic. wizja wiecznego życia po śmierci jest dla mnie mocno nieprzekonująca.

A mnie zastanawia czy istnienie po śmierci w jakiejś niesprecyzowanej, niefizycznej formie można nazwać "życiem" skoro nasz organizm pozostaje martwy a to czym jesteśmy nie je ani nie wydala nie ma organów ani nawet ciała więc w pewnym sensie jest czymś mniej żywym niż np. samochód nie wiadomo nawet czy się jakoś przemieszcza ani czy odbiera jakieś bodźce z otoczenia bo to czy tam jest jakieś otoczenie to kwestia mocno dyskusyjna...

@No nie zgodzę się, że jak coś nie ma ciała to zaraz musi byś nieżywe. Ot takie anioły; niby bez ciała, a mają się dobrze. Powiedziałbym raczej, że to brak owego pierwiastka duchowego czyni człowieka martwym. Niemniej Chrześcijanie wierzą w zmartwychwstanie ciała i to lepszego niż mają teraz .
Nie muszę chyba mówić, że jestem pewien zmartwychwstania?!
pozdrawiam

To że anioły "mają się dobrze" nie musi automatycznie oznaczać, że żyją.

http://pl.wikipedia.org/wiki/Życie


Wikipedia może nie jest idealnym źródłem ale pokazuje problem. Życie po śmierci może być "życiem" tylko w cudzysłowiu.

To dość logiczne, biorąc pod uwagę, że śmierć jest zdefiniowana jako koniec życia :

Oto dowód na istnienie życia po śmierci -relacje osób zmarłych,oto co mówią dusze o śmierci i o Niebie ;


Matka;

...-Nie czułam śmierci. To tak jak otwarcie oczu. Czułam radość ze spotkania z bliskimi. Byli przy mnie, cały tłum. Była radość...

— Czy widziałaś mnie?

—Widziałam i martwiłam się, że nie mogę dać ci znać, jak mi dobrze.

Nie myśl o tym, co przeszło (okoliczności choroby, śmierci, pogrzebu). Wszystko jest tak, jak miało być. A teraz jesteś na nowej drodze życia. Cały czas czuwam nad tobą, nie opuszczę cię. (...)

Córeczko, żebyś ty wiedziała, jak bardzo Tam (w niebie) się kocha!

Córeczko, tak bardzo chcę, żebyś mi uwierzyła. Ja ci pomagam, jak mogę, nawet nie wiesz ile razy. Jestem szczęśliwa tak bezgranicznie, jak to nie mogło być na ziemi.....

Siostra:

...Zapytałam jeszcze: - Powiedz mi, jak się czułaś w swej ostatniej godzinie?

Odpowiedziała mi:

Siostra : Tyle razy już ci to mówiłam. Był obok mnie Anioł Stróż i Najświętsza Maryja Panna , która ocierała moje łzy i mówiła : „Odwagi córko! Jeszcze trochę, a potem szczęście wieczne”- Zaprowadziła mnie potem do Jezusa. Widzialnymi Aniołami byli obok mnie.....{wymieniła tu osoby przyjazne}. Mam piękne miejsce w niebie. {Powtarzała mi to wiele razy} Radości są tu rozsiane pod naszymi stopami.

Ja: Obudziłam się nagle, jakby pod dotknięciem niewidzialnej ręki i liczyłam uderzenia zegara. Była północ.

Siostra : To ja. Powiedziałam ci i jeszcze raz powtarzam – jestem w niebie!

Ja: {z troską} A inni?

Siostra : Oni również są w niebie. Widzę kolumnę złożoną z mnóstwa dusz eterycznych i z Aniołów. W świetle jasnego poranka unosi się ona ku niebu. Wszystko coś napisała jest prawdą. Prosiłam wczoraj N. M. P. by ci dała poznać Prawdę. To Maryja czyni ci tę łaskę, by cię upewnić.

Ja : Jeśli to ty jesteś siostro, dlaczego nie pokażesz się mi?

Siostra : Nie mogę ci się pokazać, bo byś umarła!

Ja : Dlaczego?

Siostra : Bo nie zniosłabyś mego blasku. Jezus liczy wszystko, nasze trudności, nasze boleści, nasze łzy i pokusy zniesione z uległością i ufnością w Panu. Temu wszystkiemu Bóg wyznacza wielką nagrodę chwały. Łzy moje są drogimi kamieniami na mojej sukni. Tak, w niebie każda chwila jest początkiem nowej radości i naszego zachwytu. Niebo? Już sam uśmiech naszej Królowej, to niebo! Gdy Ona się uśmiecha, jasne promienie emanują od Niej i oświecają ziemię.

Nie ma przykrości, nie ma łzy, którą by N. M. P. nie zebrała swoją litosną ręką, by ofiarować to Jezusowi.

Ja : [21.8.1967] Dziś jestem pełna radości, ale dlaczego?

Siostra : Radują się kości poniżone! Są to odbłyski nieba. Zasiądziesz z nami na wiecznej uczcie w radościach bez końca.

Siostra : [23.8.1967] Miłości! Miłości! Miłości!

Ja : Miłość ? – Czym jest miłość ? A czym jest ogień ? Co czyni ogień ? Pali , spopiela , niszczy, pożera. Oto Miłość!

Siostra : O, powiedz wszystkim, by nie marnowali darów Bożych! Czy wiecie czym jest Królestwo Boże ? Co się traci , tracąc Je? Czyż nie mówi Ewangelia, że powinno się sprzedać wszystko , by kupić takie pole?

Siostra :[29.8.1967] Jesteśmy wszyscy sługami Bożymi. Każdy otrzymuje własną miarę pełną, napełnioną , przepełnioną. Każdy jest szczęśliwy i nikt nie zazdrości drugiego.

Siostra : [5.9.1967] gdyby wszyscy ludzie na ziemi mogli ujrzeć szczęście tego Królestwa Niebieskiego, cała ludzkość , dobrzy i źli ,zapragnęliby umrzeć w jednej chwili, aby je posiąść.....


Cytaty z objawień ,zapisane w książkach pod tytułami;

"Świadkowie Bożego Miłosierdzia " - www.annaboza.republika.pl

"Pójdź że Mną " - www.jezusblog.republika.pl

@akacja

W tym temacie można wpisywać gdy ktoś wierzy/ma przekonanie/jest tego pewien że po śmierci istnieje życie.

Mam przez to rozumieć, że ilość wpisów ma Cię utwierdzić w przekonaniu, że jest życie po śmierci?

Proszę wypowiadać się zgodnie z tematem i by temat nie był kolejną polemiką niewierzących w życie po śmierci.

Spójrz na to tak: poza przesłankami religijnymi nie ma żadnych innych świadczących o życiu po śmierci. Żadnych. Absolutnie żadnych. Wierzącym to wystarcza.

Spójrz jeszcze na to tak: przytoczyłem w innym wątku link do badań genetyków amerykańskich. Z tych badań wynika, że jeśli chodzi kodujące fragmenty genomu to zgodność ludzi szympansów wynosi powyżej 99%. Mało tego. Naukowcy z Uniwersytetu w Portsmouth badając dziewięciomiesięczne szympansy stwierdzili, że na tym etapie małpy te są bardziej inteligentne niż dziewięciomiesięczne dzieci.

Religie twierdzą, że tylko człowiek ma nieśmiertelną duszę i żyje po śmierci. Czy twierdzenia te są uprawnione wobec faktu, że tak niewiele nas dzieli od świata przyrody, której jesteśmy częścią?

Ale jeśli ktoś chce wierzyć... Droga wolna...


ERRATA:

Spójrz jeszcze na to tak: przytoczyłem w innym wątku link do badań genetyków amerykańskich. Z tych badań wynika, że jeśli chodzi kodujące fragmenty genomu, to zgodność ludzi oraz szympansów wynosi powyżej 99%. Mało tego. Naukowcy z Uniwersytetu w Portsmouth badając dziewięciomiesięczne szympansy stwierdzili, że na tym etapie małpy te są bardziej inteligentne niż dziewięciomiesięczne dzieci.

------------

A skoro już mój błąd zmusił mnie do napisania posta to pod rozwagę poddaję branie na poważnie fantazji z bloga internetowego (nie ma to jak poważne źródło naukowe ). Choć rozumiem, że są one krzepiące.

To ciekawe skąd wiara w życie po śmierci u ludzi niereligijnych.. no ale jest jasne, że po prostu stosujesz taki chwycik retoryczny. Zresztą dla ateistów-scjentystów istnieją tylko dwa rodzaje przesłanek: religijne i empiryczno-doświadczalne. Jeżeli na coś nie ma przesłanek empiryczno-doświadczalnych, to są tylko religijne - i absolutnie żadne inne. A gdyby nawet były inne, to one i tak są religijne. Taki prosty, czarno-biały obraz świata.

Wierzę, że po śmierci istnieje życie, na podstawie Bożego Objawienia. Nie wiem jak ono wygląda - nie wiem, czy wygląda w sposób, który można byłoby określić jako " żyjemy nadal ". W końcu wiara chrześcijańska zakłada realność śmierci - gdyby jej nie zakładała, nie byłoby potrzebne zmartwychwstanie. Nie ma też mowy o żadnym " drugim życiu " czy " drugiej szansie ". Nie wierzymy w reinkarnację, nie ma żadnego drugiego życia. Jest tylko to życie, które mamy, a które Bóg przemienia w uwielbione życie wieczne ( jak pisał św. Paweł: " powstaje ciało duchowe " ).

Ja mam jakieś przekonanie, że po śmierci dusza ulatnia się z ciała - ciało wszak umiera, ale dusza żyje nadal.

W czasie modlitwy odczuwam w sobie pierwiastek duchowy, moja dusza łączy się, nawiązuję kontakt z Bogiem.
I na tej podstawie mam pewność że po śmierci moja dusza będzie żyła w Bogu.

Może nie opierają swojej wiary na przesłankach?

A może jednak istnieją niereligijne przesłanki ? Hmm ? A może macie taki dogmat, że nie istnieją ?

Różne "duchowe" uczucia towarzyszą też medytacji, rockowym koncertom czy zażywaniu narkotyków, seksualnym przyjemnościom i panicznym lękom ale czy jakieś dziwne uczucia oznaczają autoamtycznie, że mamy w sobie jakiegoś ducha czy, że istnieje cała niematerialna rzeczywistość?