Wyobraźmy sobie zatem, że płyniemy łodzią po wzburzonym morzu w zatoce i oto widzimy, że przed nami znajdują się dwa uwięzione pontony. W jednym znajduje się człowiek, lat 66, świętujące swoje 66. urodziny. W drugim spoczywa słój z 666 zamrożonymi, zapłodnionymi komórkami. Obydwa pontony zniszczy uderzenie silnej, nadchodzącej fali. Na naszym pontonie mamy jedną racę, której użycie może wyswobodzić jeden z uwięzionych pontonów, co spowoduje, że uniknie on zderzenia.
Dla dobra sprawy wolno przyjąć, że uwolnienie pontonu ze słojem umożliwi w kolejnym ruchu zabranie słoja na naszą łódź.

Mamy jednakowoż jedną jedyną racę. Jaką decyzję powinien zrobić katolik ?

Wg mnie katolik powinien wybrać słój, a to czy jest to 666 (czemu akurat tyle?;>) zapłodnionych komórek czy 666 ludzi w różnym wieku jest obojętne gdyż - z tego co ja wiem - nie ma dla katolików rozróżnienia jakościowego między życiem rozwiniętym a nie rozwiniętym.
W Twoim przykładzie po prostu na jednym pontonie jest jedno życie a na drugim 666 żyć (gramatycznie?) do ocalenia. Zatem należy poświęcić jedno życie dla ocalenia ogółu tak jak to zrobił Jezus czy Bruce Willis w Armagedonie:) (chociaż oni zdecydowali o tym sami).
pozdrawiam.

Gdyby katolicy popierali aborcję, powiedziałbym, że powinni uratować staruszka,
ale że jest odwrotnie, to z pewnością uratują ten słój z jajami.
Ja uratowałbym staruszka.

Powinien ratować sześćdziesięciosześciolatka(-ę):

 — czy mamy pewność, że tamten nie będzie mógł zabrać słoika?
 — czy (chyba termos?), jeśli wypadnie do morza, nie będzie mógł zostać odnaleziony, gdy pogoda się poprawi?
 — jeśli są to pojedyncze komórki, z których mogą ukształtować się bliźnięta albo hybrydy, to można mieć wątpliwości, czy są to odrębne osoby, natomiast sześćdziesięciosześciolatek jest z pewnością odrębną osobą: a więc kosztem przezorności powstrzymalibyśmy się od uratowania ludzkiego życia.

A czemu zakładasz, że mężczyzna na pontonie będzie tak szalony by się rzucać na ratowanie słoja? Gdzie ja pisałem, że to katolik? To zapewne całkiem rozsądny człowiek.

Czyli zakładasz, że katolik to człowiek nierozsądny?

Zależy jak na to spojrzeć.
Z jednej strony przeciwintuicyjny, trynitarny system ontologiczny katolicyzmu stoi w opozycji z tym co ogół nazywa zdrowym rozsądkiem i do czego umysł sam, kierując się zdrowym rozsądkiem bez łaski światła z wysoka dojść by zdołał. Z drugiej zaś strony katolicyzm bazując b. często na realizmie epistemologicznym stoi w opozycji do irracjonalnych idealizmów, immanentyzmów i solipsyzmów. Jest więc zbieżny ze zdrowo rozsądkowymi poglądami teoriopoznawczymi. Widzimy przeto, katolicyzm na mocy swej teologii pewne koncepty zdrowo rozsądkowe odrzuca by równocześnie akceptować inne (teoriopoznawcze właśnie) koncepty zdrowego rozsądku. Widzimy, można zarzucać katolicyzmowi odbicie od słonecznych wybrzeży zdrowego rozsądku tam, gdzie wiernych prowadzi głos z nieba, czyli objawienie. Zaś tam, gdzie katolicyzm koncentruje się nad poznaniem rzeczy słusznie jest przyjąć, że ma tam (on) wielce podobne podejście do poznania co współczesna nauka.
W zależności od kontekstu są więc dobre powody by pisać o braku rozsądku katolików - Grecy polemizujący z Pawłem na Aeropagu byli rozsądni, co jeszcze nie oznacza przecie że słuszność była po ich stronie. Zaś w innych przypadkach, teoriopoznawcznych nie podobna katolicyzmowi odmówić postulowania czegoś innego niż uważa to ogół.

Co myślisz szumi? Uszedłbym płomieniom inkwizycji czterysta lat temu?

Nie miałby problemu ateista...ocaliłby staruszka i słój, a sam poszedł na dno

Zgodnie z nauka (wola boska, cuda, wieczne szczescie po smierci itp.) katolik winien, co najwyzej, zaczac sie modlic i czekac.

Uszedłbyś. Wbrew pozorom większość ludzi uchodziła tym płomieniom a nakładane na nie kary przypominały tą nałożoną na Galileusza (czyli areszt domowy).

Czy mógłbyś pisać zbyt poetycko? Ludzie cenią proste sformułowania.

Kogo bym uratował? Staruszka.

P.S. popatrz na podpis pod moim wpisem.

CO ja bym ratował? Z jednej strony, pewnie to do czego miałbym bliżej a nie zastanawiałbym się co jest bardziej "wartościowe" po uratowaniu jednego starałbym się ratować dalej.
Z drugiej zaś strony to co najmniej głupia sytuacja, kto umieszcza kupę embrionów w słoiku i daje je na ponton...

Mamy się kierować statystyką? I rzucić się na embriony?

Bez sensu, ja po zastanowieniu się powiedziałbym, że jeżeli jakaś część musi przeżyć a jakaś część musi zginąć to ratowałbym tą która jeszcze nie ma zapewnionego zbawienia aby dać mu taką szansę, czyli staruszka bym ratował w pierwszej kolejności.

A co ratowałby ateista, 10 kobiet w wieku 50 lat czy 3 młode kobiety w ciąży z bliźniakami (9 osób)?

A co? 50 lat to już stare? No no no...

Prawda jest taka, że katolik powinien ratować słój, bo jest tam 666u ludzi.
A gdyby ów 66o latek jakoś zawadzał, powinno się go zepchnąć z pontonu po to by jak najszybciej ratować słój.

Jest sama prawda, prawda i g*** prawda.....

oraz systemy moralne prowadzące do ewidentnych sprzeczności z naturą ludzką