Nigdy nie odrzucałem w pełni Boga/Wiary.
Jestem obecnie od dłuższego czasu sceptykiem
i moje myślenie jest bliskie czemuś co nazywają
agnostycyzmem.

Postanowiłem, że chcę iść razem z Bogiem,
ale jak każdy człowiek nie robię tego tylko
dlatego, że inni, oczywiście mam swój cel
tak jak i reszta wiernych - zbawienie, odpuszczenie
grzechów, wsparcie duchowe.

ale czy ta wiara nie jest czymś w rodzaju
ludzkiego pocieszenia, oczywiście był Jezus Chrystus,
pewnie dokonał cudów - nie wiem, tylko wierzę.

ale czy w dzisiejszym materialnym świecie jest miejsce
na coś takiego jak wiara, bo cuda się obecnie nie zdarzają,
nauka wyprzedziła religię...

czy wierząc w Boga mam prawo wierzyć też w to,
że to może być w ogóle nieprawdą ? przecież
ludzkie jest szukanie prawdy, mi się Bóg nie objawił,
nie zaznałem w swoim zyciu zadnych cudów,
jedynie smutek, cierpienia, niepowodzenia...

ale dziękuje Bogu za to minimum ktore mam,
mam 2 rece, 2 nogi, jestem obecnie w miare
zdrowy (mimo ze to medycyna mi pomogła).
ale moja dusza jest mocno chora, jedynie
Bóg może mi pomóc, ale czy będzie chciał ?
przecież nic dla niego nie zrobiłem.

staram sie nawrocic, 2 dni temu po 12
latach bylem u spowiedzi, zrobilem rachunek sumienia,
zawsze zalowalem za swoje grzechy i zawsze
staralem sie dopelnic pokuty.

jestem w dzisiejszym swiecie skazany na grzech,
zaburzenia psychiczne wywoluja złośc, bezsilnosc,
wrogosc i wkur*

obraziłem Boga wieloma grzechami,
po spowiedzi podobno mi wybaczył ?
ale czy pomoże mi ?

wierzę bo się boję ? chyba tak, kazdy sie boi
potępienia, w moim zyciu praktycznie nie ma Boga,
jest tylko cierpienie, choroby i ciagle modlitwy
o uzdrowienie, bede sie modlił do oporu i starał
się zyc jak najlepiej wg. zasad Boga ?

a jeśli nic nie będzie lepiej, to chyba logiczne
że moja wiara upadnie ...

jestem mocno zabladzony w tym temacie,
w Biblii widze wiele niespojnosci...

komu z Was Bóg pomógł, na serio (cud) ?
a nie wmawianie sobie ze to Bóg a tak
naprawde organizm sam wygral z choroba
przy pomocy lekow, to akurat jest "pozytywne oszustwo"

co robic
mysle tylko o samobojstwie, wyspowiadac sie,
wypokucic i pojsc do Boga, zeby chociaz dał
mi jakiś najmniejszy znak, w Biblii cuda były
aż za realne, ja nie wymagam wiele, naprawde
chce mało, tylko zdrowie, wyrzekam sie pieniedzy,
nie jestem bogaty.

nie chce popelniac grzechow a wiem ze
jestem na nie skazany i bezsilny, nie wygram
z wlasna psychika ktora sama siebie kaleczy,
pomoc moze chociazby Bóg.

AMEN

pozdrawiam

Dziwie się że koledzy katolicy nie przyszli jeszcze z odsieczą,żeby naprowadzić cie na "właściwy tor" czyli żebyś pogłębił swoją wiarę i ja w tym przypadku przyznał bym im rację,bo widzę że jesteś człowiekiem o słabej psychice,a takim właśnie ludziom wiara jest bardzo potrzebna.Jeśli chodzi o cuda to jak sam napisałeś że masz 2 ręce i 2 nogi,to uznaj to za cud,bo przecież mogłeś urodzić się bez ręki,jeśli wyjdziesz z domu i przejdziesz przez ulice to masz kolejny cud że nie przejechało cię auto,katolicy potrafią wyszukiwać takie cuda że ja jestem pod sporym wrażeniem co tutaj wyczytuje na forum.Ja osobiście zacytuje fragment piosenki kultu z którym się zgadzam w 100% "Nadzieja jest matką głupich i swoich dzieci nie lubi"

A ja bym wyciągnął taki wniosek, że ludzie o słabej psychice mają właśnie największe problemy z wiarą. A tak naprawdę nie widzę tu większej zależności - choć dla ateistów to, oczywiście, dobrze brzmi, a naiwni im wierzą.



I bardzo dobrze. Zawsze lepiej wynajdywać cuda, niż z masochistycznym zapałem wynajdywać wszędzie dowód na to, że wszystko jest bez sensu i równie dobrze mogłoby tego nie być.



Trudno, ja akurat mam silną psychikę i daję sobie bez problemu radę z tym, że ktoś mnie nazywa głupim ( zwłaszcza gdy widzę jak na dłoni, że mądrzejszy ode mnie raczej nie jest ). A ateiści uwielbiają uważać się za mądrzejszych. To pewnie taki ich narkotyk, którym pocieszają się w swojej beznadziei.

"zwłaszcza gdy widzę jak na dłoni, że mądrzejszy ode mnie raczej nie jest"

To jakaś aluzja do mnie?

Powiem tak, tępię wszystkich którzy wciskają mi herezję i swoimi mądrościami powołują się na Boga, ja szukam prawdy i chce miec to czarne na białym, bo nie uwierze w cos tylko dlatego ze 80% społeczeństwa wierzy, nie poddam się owej psychozie i lękowi doszukując się sił nadprzyrodzonych,
a ja nie chce sie doszukiwac i slepo wierzyc - bo to głupota.

jak narazie w zyciu spotyka mnie bardzo wiele zlych rzeczy, wiec nawracajac sie ma byc lepiej, jak nie bedzie to koncze ta bajeczke w pizd** bo na co mam sie nastepne 50 lat modlic, Bóg przeciez ma nam coś dawać tak jak Jezus obiecywał i serio dawał, nie ma nic za darmo, a nawet po smierci nie mam pewnosci czy serio czeka mnie piekło czy zbawienie, a wtedy bede miec czarno na białym
czy Bóg mi coś dał czy nie, bo nie bede sie oszukiwac jak inni ktorzy kazdy glupi plus zawdzieczaja Bogu, a jak sie stanie cos złego to już nie Bóg tylko oni sami, czyli usprawiedliwianie się i oszukiwanie samego siebie, a tak ma nie być, przecież wiara ma być prawdą a nie oszukiwaniem się, jeśli Bóg istnieje to musi się śmiać do rozpuku widząc tych ciemnych ludzi.

[Poprawione - WIST]

Samo postanowienie już wiele znaczy. Wiadomo, każdy upada, i nie wystarczy raz postanowić, by iść drogą wiary, trzeba tą decyzję ciągle ponawiać, i konsekwentnie przy niej trwać...




Ooo... uważaj, bo jeszcze się zdziwisz Cuda się dzieją, jest to najprawdziwsza rzeczywistość, a to, że jeszcze się z nimi nie zetknąłeś znaczy, że wszystko przed Tobą!




I to jest piękne, nie przestawaj dziękować Mu za takie proste rzeczy, za to, co od Niego otrzymałeś. Bóg bardzo pragnie dla Ciebie dobra i szczęścia, możesz mi wierzyć... On tylko czeka na właściwy moment, kiedy będziesz gotowy i zechcesz otworzyć się na życie razem z Nim. On najbardziej pragnie zdrowia Twojej duszy....




Wiesz, mi Bóg bardzo pomógł... Choć nie było to cudowne uzdrowienie z jakiejś choroby. Ale było to coś znacznie wg mnie ważniejszego. Czuję się o wiele zdrowsza duchowo teraz. Od kilku lat żyję ze świadomością obecności Boga w moim życiu. On przemawia do mnie w konkretnych sytuacjach mojego życia, przez ludzi, przez modlitwę... Wiele się dzieje i nie zawsze jest łatwo, ale jestem razem z Nim szczęśliwsza, bardziej otwarta na kontakt z ludźmi, udało mi się też bardziej pokochać siebie samą...

No właśnie, czasami zachowujemy się względem Boga jak rozpieszczone dziecko. Dostajemy pod choinkę parę prezentów. Przeglądamy je kolejno. Bardzo fajne rzeczy, ale nie ma resoraka, którego upatrzyliśmy sobie w telewizyjnej reklamie. Dostajemy życie, zdrowie, rodzinę, przyjaciół, ale ciągle nie ma naszego resoraka. Bóg pyta się: czy podobają Ci się prezenty? My na to przez łzy:tak, ale chcieliśmy resoraka.


Oczywiście - wiara to nie dziedzina, która szuka empirycznych dowodów swej słuszności. Możemy stwierdzić, że Jezus to postać historyczna, która została skazana na śmierć przez Piłata, ale Zmartwychwstanie w samej swej naturze nie może zostać udowodnione.


Ja osobiście mam zdanie podobne do stwierdzenia Hioba: "Dał Pan i zabrał Pan". Myślę iż zdrowie, jak i choroba są nam dane pod przyzwoleniem Boga.


Jeszcze nie raz katolicy Cię pozytywnie zaskoczą.


Twój tato jest górnikiem. Okazuje się, że była eksplozja i ocalał tylko jeden górnik z tysiąca. Jego tożsamość poznamy dopiero za godzinę. Masz nadzieję, że Twój tato przeżył? Jeśli masz, ja nie nazywam cię głupim.

w takim razie za jakie grzechy cierpie ? grzechy ktore popelnilem w wiekszosci byly efektem frustracji i bezsilnosci wobec choroby, ktora nie jest stanem naturalnym, oczywiscie starałem sie zadoscuczynic dobrem, wyspowiadac sie, zrobic rachunek sumienia i starac sie zyc mimo wszystko lepiej, ale sa rzeczy ode mnie niezalezne, czyli stany psychoz gdzie nie panuje nad soba i zaczynam obsesyjnie przeklinac i dostaje wrecz piany na usta, wtedy jedynie tabletki pomagaja ...

cierpie od wielu lat - od dziecka, nie mozna wymagac od źle wychowanego dziecka pokory do Boga -
bo ono nie rozumie tego, mysle ze Bog mnie nie ukarał tylko takie poprostu zrzadzenie losu, wielu wierzacych jest chorych i miliard modlitw i klekanie przed Bogiem nie daje im absolutnie nic, poza urojoną nadzieją ktora z kazdym dniem upada, jestesmy tylko ludzmi i prosze Boga by sie zlitował nade mna i nad moja rodzina bo z kazdym dniem nasze dusze umieraja, Matka chodzi od jakiegos czasu do kosciola mimo iz dalej popelnia bledy ale costam widac drgnelo, ja sam tez jakos proboje sie przelamac ale jest bardzo trudno, brakuje mi kogos naprawde MADREGO, kogoś kto mi przedstawi wiarę w taki logiczny sposób że naprawdę uwierzę a nie będę mieć nadzieję że uwierzę albo i nie...

wiem czego chce od Boga i domyslam sie czego on chce ode mnie, ty mi Boże daj zdrowie tak bym mógł dalej zyc a nie myslec o samobojstwie w wyniku szeregu bóli i cierpień... a ja ci postaram
się dać w zamian to czego chcesz od całej ludzkości, czyli dobra, wiary i respektowania twoich praw/przykazan...

nie chce Boga traktowac jako przedmiot do spelniania zyczen i robienia wspolnego interesu, wiec staram sie poki co zachowac pokorę, czekać w spokoju na jego łaskę, na którą w sumie mam małe szansę ale staram się nad tym nie zastanawiać.

zobaczymy jak będzie. jeśli wszystko pójdzie w piach i dalej będzie ze mną beznadzieja to tak jak zaplanowałem 7 lat temu walnę se samobója (postanowilem ze jak nie wyzdrowieje do 2010r. to koniec ze mna, koniec moich sił, ja juz nie wyrabiam).

Zlituj się Boże nade mną, wiem że nie jestem najbardziej potrzebujacy na swiecie ale kazdy ma do ciebie prawo.

AMEN

[Poprawione - WIST]

Mi bardzo pomogły różne świadectwa dotyczące nawrócenia, więc polecam poczytać trochę o tym jak ludzie odnajdywali sens życia będąc w różnych sytuacjach życiowych - np na tej stronie http://adonai.pl/swiadectwa/ , bardzo ważna też jest modlitwa i czytanie Biblii ale takie uważne, żeby jak najwięcej zrozumieć z niej, a nie żeby jak najszybciej przeczytać. I najlepiej chyba zacząć od Ewangelii... Dobrze też poznać osobiście wierzących chrześcijan - to też duużo daje

Czasem doświadczamy cudu, ale dorabiamy sobie do niego "logiczne" wytłumaczenie. Czasami trudno uwierzyć, że doświadczyło się czegoś wyjątkowego.



W zasadzie każdy cud można próbować wyjaśniać sobie "logicznie". Pytanie tylko co jest "oszukiwaniem samego siebie": wiara, że zdarzył się cud, czy też może wiara, że np. organizm sam sobie poradził? Miałem w rodzinie sytuację, w której pewne dziecko potrącone przez samochód, w stanie krytycznym i przy GSC-9 ocenionym na 5 (odkorowanie) nie tylko przeżyło, ale w pełni powróciło do zdrowia. Czy to cud czy może organizm sam sobie poradził? Ja wątpliwości nie mam - szczególnie, że wiem co wtedy działo się we wsi rodzinnej tego dziecka (modlitwy w szkole, msze, modlitwy indywidualne) i wiem jakie były opinie lekarzy w tej sprawie.

a właśnie że nie, wcale nie wyjasnilbym sobie logicznie mojego uzdrowienia! sa takie rzeczy ktore mozna uznac za cud, np. moje uzdrowienie z wieloletniej choroby psychicznej (dziesiatki terapii, setki leków), tutaj takie nagłe polepszenie to tylko i wyłącznie cud!

bez przesady, sa rzeczy ktore da sie wytlumaczyc jak np. to ze wpadniemy gdzies w centrum Warszawy na starego przyjaciela z ktorym przypadkowo stracilismy kontakt - bo nie raz to sie zdarza i to logiczne, ale niektore rzeczy sa poprostu niemozliwe, tak jak by amputowac komus noge i na jej miejsce by zaczela wyrastac nowa, jesli szansa na uzdrowienie przy wspolczesnej medycynie wynosi 1-3% to mozna jeszcze mozna to wywazyc tak miedzy cudem a dobrym ukladem immunologicznym, ale gdy ktos jest przez cale zycie slepy czy głuchy i nagle odzyskuje wzrok to oczywiste ze to jest cud, tak jak w Biblii i nie porownujmy zbiegów okolicznosci do cudow bo to jest ZUPEŁNIE kur** co innego, strasznie mnie irytuja niektore wypowiedzi ktore wrecz smierdza ironia i paskudnym cynizmem!

cud to cud i nie ma gadania, jesli co jest czarne to jest czarne, jesli białe to białe, nie ma małych cudów, cud to rzecz niemal niewytłumaczalna i wielka w swojej skali, do tego stopnia ze zaden naukowiec nie jest w stanie tego wytłumaczyc.

[Poprawione - WIST]

A czy ja pisałem coś o "małym cudzie"? Trudno mi jest wyobrazić sobie większy cud niż ten, który oglądam na własne oczy kiedy odwiedzam tę część rodziny w której zdarzył się wspomniany wypadek.



Czego Ty właściwie oczekujesz? Że morze się znowu rozstąpi żebyś mógł uwierzyć w cud? A może od razu ocean? Piszesz o tym co potraktowałbyś jako cud - ale mało to współczesnych doniesień o takich niewytłumaczalnych naukowo uzdrowieniach? Komuś nagle zniknął nowotwór (który nie poddawał się leczeniu), komuś nagle ustąpiły objawy choroby Parkinsona (któa jest wszak nieuleczalna), ktoś inny nagle odzyskał wzrok (choć cierpiał na zwyrodnienie plamki żółtej - też nieuleczalne).

Tak jak pisałem wcześniej -takie rzeczy dzieją się ciągle. Gorzej z przyjmowaniem ich do wiadomości.

a na co mi takie spektakularne cuda, na kiego wała ?

przyjmuje je do wiadomości (te uzdrowienia i cieszą mnie) dlatego chce kontynuować swoje pogłębianie wiary cały czas, tylko to nie bedzie łatwe i tez potrzebuje kogos kto mnie odpowiednio w tej wierze
pokieruje... sam jestem osobą zbyt słabą i musi tez wydarzyc sie taki mały cud - bym na serio uwierzył - całym sercem a nie rozumem jak teraz, jestem prostym zwierzęciem z gatunku homo-sapiens, ale ciesze sie ze nie jestem Szympansem tylko gat. tzw. "człowiek".

ale ja o cudach słysze rzadko, szkoda ze nie sa nagłasniane, czemu ? mimo ze budza wiele kontrowersji, to ja akurat w nie wierzę i chce sie dowiadywac o kolejnych cudownych uzdrowieniach tylko nie wiem
gdzie takich informacji szukac.

[Poprawione - WIST]

A wiesz, dlaczego cuda nie są nagłaśniane? Bo współczesny świat woli słuchać o zabójstwach, aferach, gwałtach, przekrętach...- można jeszcze długo wymieniać. Zerknij do pierwszej z brzegu gazety, włącz wiadomości, zajrzyj do internetu - nie znajdziesz tam więcej, niż kroplę wiedzy o dobru i cudach na całe morze informacji o złu.

Chcesz zobaczyć cud? Popatrz, jak rodzice cieszą się z nowonarodzonego dziecka, jak małe dziecko z uporem i uśmiechem poznaje świat, jak śmieją się ci, którzy jeszcze dzień wcześniej płakali. Cuda się zdarzają, ale trzeba je umieć dostrzec. I nie licz na to, że nagle Ci się rozstąpi morze albo że Bóg przyśle Ci anioła na złotej chmurze.

Jeśli szukasz kierownika duchowego, to wejdź do pierwszego z brzegu kościoła, podejdź do konfesjonału i poproś kapłana o rozmowę. Jeśli nie będzie mógł teraz, to się z Tobą umówi na inny termin.

Masz niestety racje, cos w tym jest glupiego :/ Dla mnie akurat narodziny dziecka to największa tragedia w moim pojęciu, bo ja dzieci mieć nie chce z wielu powodow, oczywiscie wierze ze tym normalnym daje to wiele i staram sie cieszyc ich szczesciem. Problem jest w tym, ze wstyd mi kogokolwiek prosic o rozmowe, w sumie ksieza sa dosyc zajeci, maja prawo byc zmeczeni i moze ich irytowac gadka jakiegos drobnego niedowiarka, bo na co im to ? - Jeszcze niechcacy powiem cos nie tak i zrobie se wstyd lub osmiesze sie.