Witam.
Czy istnieją demony? Jesli tak to czym są? Wierze w Boga i nigdy nie wierzylem w satana czy demony. Ale duzo czytalem i ogladalem o tym i chyba wierze w istnienie tych zlych. Ogladalem film o demonie i pare nocy szedlem spac przestraszony a jeszcze bardziej kiedy mi cos zaczelo w nocy stukac itp
Jakie sa wasze opinie?

Czyli nie wierzysz w to, co księża wypędzają podczas egzorcyzmów?

nigdy nie wierzylem, ale ogladalem nawet film z egzorcyzmow i mysle ze istnieja te zle, moze chcialem siebie sam oszukac wczesniej... należy się tego bać?

ktos odpowie?

To nie jest kwestia opinii tylko wiary. Jeśli wierzę w Boga, w to że Jezus jest Mesjaszem to jest oczywiste że wierze w cały świat duchowy, również w Szatana. I to wszystko. Jeśli w Twojej wierze nie ma Szatana to trudno dyskutować o tym, bo to sa Twoje przekonania, Twoja wiara. Nasze opinie nie mają mocy sprawczej, możemy się jedynie oprzeć na jakimś autorytecie, dla jednego będzie to Biblia i nauka Kościoła, a dla drugiego coś innego. Napewno dziwnym jest wiara w Jezusa z samowolnym odrzucaniem tego co czynił i mówił.

racja! tylko ja napisalem ze wierze w jego istnienie ok
bac sie tego? jak go nie dopuscic do siebie? bo tego sie boje bardzo.

A czy jesteś świadom możliwej obecności złego ducha?
Należy sobie to uświadomić.

"jak go nie dopuscic do siebie? "

Na początek przestać oglądać filmy, które wywołują niepokój serca i umysłu.

bodek
Napisałeś że nie wierzysz: Wierze w Boga i nigdy nie wierzylem w satana czy demony.
Napewno nie lekceważyć Złego, ale też i nie bać się przesadnie. Jeśli żyjemy poboźnie, jeśli trwamy w jedności z Bogiem, Kościołem, przyjmujemy sakramenty, czynimy dobrze to nie ma się czego bać. A to co prezentujesz to raczej samonakręcanie się (oglądałem film, a potem jakiś hałasy od kaloryfera czy sąsiadów) i uleganie wyobraźni.

A czasem osobistych doznań.
Nie wiem ile lat ma bodek, ale domniemywam, że jest w podobnym do mojego, gdy podobnie myslałam.
Miałam 16-17 lat, mieszkałam na wsi, dojeżdżałam do LO w mieście.
I oczywiście wierzyłam w Boga, ale już nasiaknęłam na tyle "współczesnością", że demon to był według mnie tylko ludowy wymysł.
Pewnego zimowego wieczoru do mojej babci przyszły 2 starsze sąsiadki i rozmowa zeszła na zmarłych, duchy i demony.
Ja odrabiałam lekcje i jednym uchem podsłuchiwałam ich rozmów, oczywiscie z "wyższej pozycji poznania".
Gdy starsze panie wyszły, musiałam iśc z babcią dać prosiakowi jeść.
Była piękna śnieżna zima, od frontu mojego domu w odległości ok. 150 m przebiegała trakcja PKP, ze stacją i w odległości 200 nastawnią - obie sowicie oświetlone.
Za domem ok 100m położony był magazyn centrali nasiennej, oczywiście oświetlony.
W zimowa śniezną noc wokół mojego domu było bardzo jasno.
Po drodze do chlewika, położonego z tyłu za domem, zaczęłam kpić z opowiadań o szatanie i negować jego istnienie.
Babcia mnie strofowała.
Ale ja rozpędzałam się dalej, w oborze zirytowna babcia wyrżnęła mi kuksańca w bok, co zaoowocowało, że ja "mądra" zaczęłam wrzeszczeć w rodzaju "szatanie, demonie jesli jesteś daj znać, przekonaj mnie".
Dostałam od babci w łeb, ale dalej chciałam udowodnić bezsens wiary w szatana i nadal go wzywałam.
Wyszliśmy z obory i na winklu w pewnym momencie stało się coś niesamowitego, co do dziś wywołuje u mnie gęsią skórę.
W oka mngnieniu coś zakręciło mną wokół osi przy okropnym świście, wyciu, chichocie, jazgocie, okrytnym hałasie trudnym do zdefiniowania, i otoczyła mnie totalna, nieprzenikniona ciemność.
Babcia doznała tego samego.
W przeogromnym strachu, trwodze nie do wypowiedzenia, przez te hałasy usłyszałam głos babci;
- "Matko Najświętsza, Jezu Chryste ratuj".
I jakby uciął nożem wszystko znikło....wokół cisza nocna, bezwietrzna, snieg wokół nie poruszony...
Ledwo zywa doszłam do domu, babcia wyciagnęła Różaniec i zmówiłyśmy całą cząstkę.
oczywiście tej nocy oka nie zmrużyłam.
Nie potrzebuję książek, filmów, aby wiedzieć, że on istnieje.

Ano właśnie i to jest kwestia tego że od czasu do czasu dobrze aby ktoś przekonał się o tym że świat duchowy jest jak najbardziej realny, aby inni nie musieli mieć dreszczyku, lecz wierzyli.

Pozostaje to kwestią wiary, zawierzenia tym którzy są dla nas autorytetem i mieli to doświadczenie czegoś niewytłumaczalnego.

Demony chyba istnieją, ale teraz jest ich o wiele mniej jak dawniej. Babcia opowiadała mi, że dawniej demony straszyły przy cmentarzach albo jak się szło nocą do domu.
Teraz jest dużo latarni i rzadko spotykam ludzi których straszyło.

Jasne. Nie mają czasu na straszenie bo od czasu podpięcia łącza internetowego mają ciekawsze rzeczy do roboty (i oglądania).

A co z ateistami i innymi, którzy nie wierzą w Boga w Trójcy Jedynego?
Rozumiem, że oni powinni się obawiać, nomen omen - jak diabli...

Alus, skąd wiesz, że to był demon?
A może to ty sama nieświadomie wywołałaś to dziwne zjawisko?
Tego nie wiemy.
Zakładanie od razu, że to demon, to lekka nadinterpretacja, choć oczywiście tak jest najprościej.

Jasne, gdyby w TVN ogłosili że to był demon, to co innego (najlepiej w programie "Uwaga!").
Jeśli wzywała szatana, po czym spotkało ją coś takiego, a po modlitwie do Matki Boskiej i Jezusa, znikło, to co to mogło być? Chwilowy zanik łaczności ze studiem "Faktów"?