Np. Annelise Michel chyba właśnie chciała cierpieć za grzechy innych ludzi by nie poszli do piekła i wtedy przyjęła cierpienie na siebie przez opętanie. Jak nazywa się taka postawa?

Nie można wziąć na siebie cierpienia drugiego człowieka, żeby ten nie poszedł do piekła. Każdy ma wolną wolę i może wybrać piekło.

to jest ofiarowanie sie za grzechy swiata czyli oddanie swoich radosci duchowych a wziecie na siebie smutkow duszy w grzechu[wiecej info mozna znalesc w Dzienniczku]
sw s Faustyna Kowalska i sw Tereska od Dzieciatka Jezus i Najswietszego Oblicza i pewnie jeszcze by sie znalazlo

Ale to chyba chodzi o to, że dzięki naszemu cierpieniu ktoś kieruje swoją wolę w stronę dobra. A że przejęcie czyjegoś cierpienia duchowego jest możliwe, wiem z doświadczenia ... Dostałam, o co prosiłam.... dopóki nie powiedziałam o tym swojemu spowiednikowi ... Nie cieszył się, ale kazał mi to oddać, zrezygnować. Posłuchałam i ostrzegam przed samodzielnym podejmowaniem takiej ofiary. Nawet, jeśli intencje są dobre, może siły braknąć.

Św. Ojciec Pio także się ofiarował za grzechy świata . Baranek jakoś jakbyś mógł konkretniej bo to interesujące.

To się nazywa ekspiacja/wynagrodzenie/zadośćuczynienie .
Św. Paweł mówi : W moim ciele dopełniam braki udręk Chrystusa dla dobra Jego Ciała, którym jest Kościół .
Nasze krzyże należy włączać w dzieło zbawcze Jezusa. Dzięki temu nasze bóle nabierają wartości zbawczej, ekspiacyjnej i apostolskiej .
Są trzy rodzaje cierpienia. Zbawcze(niezawinione)- Jezus.
Pokutne(zawinione) - Dobry Łotr Dyzma .
Puste i bezsensowne(zawinione bez skruchy) zły Łotr.
KK obstaje przeciw eutanazji ponieważ cierpienie chorych ma wielką wartość duchową. Najlepiej znoszone z wdzięcznością, cierpliwością, bez gniewu na Boga i ludzi, radością oraz bez szemrania . Cierpienie najlepiej ofiarować Jezusowi do jego dyspozycji.
Znosząc trudy prawego życia zbawiamy świat .

Polecam książki : W szkole Krzyża, Salvifici Doloris , Ewangelia cierpienia wyd. REBIS .