Płótno na rozgrzanej płaskorzeźbie. Ewentualnie barwnik. Nie przyglądałem się zbyt dokładnie wszystkim faktycznie potwierdzonym danym.

JAK manipuluję wynikami badań, pioku słodki? i co faktycznie deprecjonuję? Czy ty w ogóle rozumiesz słowa, których używasz? Pobredzanie nie zastąpi argumentacji. W ogóle nie odnosiłem się do ŻADNYCH energii. Po prostu dlatego, że wyliczenia tej energii nie mają żadnego znaczenia - bo założenia są z sufitu wzięte. Równie dobrze można sobie wyliczać, ile energii należałoby użyć do wyniesienia całunu w kosmos. Bo ktoś sobie może założyć, że mógł powstać tylko na orbicie okołoziemskiej.
Oczywiście, że 200 lat temu nie potrafiono jeszcze wystrzeliwać w kosmos satelitów ani statków kosmicznych, które wyniosłyby całun na orbitę.

"Rozumowanie" typowe dla całunomaniaków. Nie udało im się powtórzyć WYNIKÓW, jakie postulowała hipoteza, którą miały potwierdzić badania Kuzniecowa. To znaczy: przeprowadzili taki eksperyment, jaki rzekomo miał przeprowadzić Kuzniecow, według jego opisu, ale oczekiwane WYNIKI eksperymentu nie się pojawiły. Warunki pożarowe nie wpłynęły w żaden znaczący sposób na wyniki datowania według zawartości C14. Te wyniki oznaczają, że hipoteza pożarowa jest BŁĘDNA. Kropka. jeśli ktoś zakłada, że ciała spadają ruchem jednostajnym, ale eksperyment pokazuje, że spadek odbywa się ze wzrastająca prędkością, to znaczy, że jego hipoteza jest błędna - doświadczenie jej zaprzecza. Kumasz?
No, bo może w pobliżu przechowywano próbki uranu? Wiadomo z relacji, co znajdowało się w pobliżu całunu, i wiadomo, jakie elementy uwzględnia hipoteza pożarowa. Podpowiedź: misiu słodki, hipoteza musi podawać konkrety, żeby móc ją w ogóle nazwać hipotezą. Nie wystarczy bredzenie w stylu "jakieś substancje mogły jakoś wpłynąć na wynik".


A potrafisz nie wyrywać chamsko cytatów z kontekstu?

Ok, a jak wytłumaczyć fakt, że barwnik nie wniknął we włókna,
tylko osadził się tak 'płytko' na samej powierzchni tkaniny?
Czy takie wyjaśnienie tego faktu, jakie jest w linku od Fretensisa ma sens?

Pozostaje jeszcze pytanie, dlaczego ktoś wtedy miałby sobie zadać tyle trudu. Nie wystarczyło po prostu normalnie namalować? Te wszystkie gwoździe i drzazgi z Krzyża Chrystusowego też przygotowywano z takim pietyzmem?

Po pierwsze, czy rozumiesz, co oznacza słowo "ewentualnie" w połączeniu ze stwierdzeniem "Nie przyglądałem się zbyt dokładnie wszystkim faktycznie potwierdzonym danym"?
Po drugie, czy zadałaś sobie pytanie, SKĄD wiadomo, że "barwnik nie wniknął we włókna, tylko osadził się płytko"? Czy to są faktycznie potwierdzone dane? KTO tak twierdzi i skąd to wie?

Rozumiem, ale nie śmiałabym nawet rozumieć go właściwiej
od Ciebie, więc zapewne nie do końca dobrze pojmuję
Na mój prostacki, zakuty łeb wyglądało na to, że Ewentualnie barwnik
stanowi bardziej ciąg logiczny z pierwszym zdaniem Płótno na rozgrzanej płaskorzeźbie, co jak rozumiem
(oczywiście na pewno nie tak jak powinnam) oznaczałoby, że wizerunek został wypalony.
A jeśli nie jesteś pewien wysokiego prawdopodobieństwa takiej koncepcji
to po prostu napisz nie wiem, a nie jakieś kręcenia
nie przyglądałem się dokładnie
Podałam Ci link od Fretensisa, w którym przytoczony jest taki wniosek
z badań Adler i Hedler z 1984r (mogłam trochę przekręcić nazwiska,
niestety nie mogę powtórnie tego otworzyć, aby sprawdzić) i sposób
wyjaśnienia dlaczego barwnik jest obecny na samej powierzchni tkaniny i nie wniknął do środka włókien (bądź wniknął, ale obecnie go tam nie ma).

Tu masz rację, więc na przyszłość stosuj się do tego.

EOT

Po pierwsze, "Płótno na rozgrzanej płaskorzeźbie" NIE jest zdaniem. Rozpoznawania zdań uczą w szkole podstawowej (chyba że program już aż tak obcięli, że dopiero w szkole średniej?). Po drugie, to miło, że rozpoznajesz już i rozumiesz gramatyczne wyznaczniki spójności tekstu ("ewentualnie"). Może pora, by zacząć rozpoznawać i rozumieć także implikatury konwersacyjne. Co potrafią dzieci na poziomie podstawówki.

Jeśli ty wiesz, jak powstał całun turyński, to napisz, tylko nie kręć. A może znasz kogoś, kto wie, mimo że brak odpowiednich badań płótna, a wehikułu czasu też nie mamy?

Wiem, że całuniści się na nich powołują. Właśnie DLATEGO pytam. Czy to są faktycznie potwierdzone dane?

W roku 1951 w Stanach Zjednoczonych powstało Bractwo Świętego Całunu (Holy Shroud Guild), stowarzyszenie założone przez Kościół katolicki, a dokładniej przez redemptorystów. Redemptorysta o.Adam Otterbein, który jeszcze w seminarium zainteresował się płótnem, za zgodą arcybiskupa Nowego Jorku, kardynała Francisa Spellmana, 8 października utworzył Bractwo, którego celem miało być szerzenie informacji o całunie turyńskim. Oficjalnie, kanonicznie Bractwo nosiło nazwę "Pobożna Sodalicja Czcicieli Najświętszego Całunu Pana Naszego Jezusa Chrystusa". Przewodniczącym został sam Otterbein, sekretarz-skarbnik oraz członkowie rady - również byli zakonnikami. Prawą ręką Otterbeina szybko stał się o.Peter Rinaldi, salezjanin. Dwa miesiące później Bractwo oficjalnie zostało członkiem międzynarodowej kongregacji Czcicieli Świętego Całunu (Cultores Sanctae Sindonis), którą parę lat później przekształcono w... "Międzynarodowe Centrum Syndologii" (Centro Internazionale di Sindonologia). Na czele której stanął stanął oczywiście ksiądz, kustosz Muzeum Świętego Całunu, don Piero Coero-Borga.

Pod koniec marca 1977 w Albuquerque w Nowym Meksyku odbyła się pierwsza amerykańska "Konferencja na temat Badań Całunu", w której udział wzięli m.in. Otterbein, Rinaldi, "doktor John A.T. Robinson"... Konferencja inicjująca powstanie grupy znanej jako STURP (Shroud of TUrin Research Project). O czym się zwykle nie wspomina? Że wśród prominentnych członków STURP byli czołowi zakonnicy propagujący w USA kult całunu: o.Otterbein, o.Rinaldi. Że "dr. Robinson" był kontrowersyjnym duchownym anglikańskim, byłym biskupem Woolwich, który miał takie same poglądy ("The quest for the Shroud can lead only to the quest for Christ"). Że kolejny członek zespołu, Gary Habermas, to amerykański ewangelikanin, "zasłużony profesor apologetyki i filozofii", apologeta specjalizujący się w zmartwychwstaniu, dziekan wydziału filozofii i teologii fundamentalistycznego Liberty University z Lynchburga w Wirginii. Że chemik "Robert Dinegar (Los Alamos National Scientific Laboratories)" to jednocześnie "wielebny Robert Dinegar", wyświęcony pod koniec lat 50. pastor Amerykańskiego Kościoła Episkopalnego, pełniący funkcję "the Curate and Associate Rector of Trinity-on-the-Hill Episcopal Church". Że kolejny członek STURP to "wielebny Dawid Sox", kolejny amerykański duchowny episkopalny...

W tym samym roku 1977 kardynał Pellegrino odszedł na odpoczynek ze stanowiska arcybiskupa Turynu; 1 sierpnia zastąpił go Anastasio Ballestrero. W styczniu następnego roku nowy arcybiskup ogłosił, że od końca sierpnia do początków października wystawi całun na widok publiczny, dla uczczenia 400-lecia przeniesienia relikwii z Chambery do Turynu. O.Rinaldi pochodził z Turynu, tam ukończył seminarium, tam został wyświęcony. Tam przez kilkanaście lat nauczał w seminarium i pełnił funkcje administracyjne, zanim został wysłany do USA. Rinaldi miał spore wpływy, bo jego wuj był przełożonym salezjanów i protegowanym samego założyciela zakonu. Zwrócił się do nowego arcybiskupa z prośbą o dopuszczenie do zbadania całunu przez grupę chętnych amerykańskich naukowców.

Ludzie ze STURP między innymi pobrali próbki przez przyklejenie taśmy klejącej do płótna. Przekazano je do zbadania jednemu z członków grupy, chemikowi Walterowi McCrone. Kiedy stwierdził, że zawierają barwnik, odebrano mu próbki, odsunięto od badań, a na jego miejsce przyjęto dwóch innych ludzi. Którzy zgodnie z oczekiwaniami orzekli, że plamy to nie farba, ale ślady krwi. Ci dwaj ludzie nazywali się: John Heller i Alan Adler. Powołujesz się właśnie na "wnioski z ich badań". Nie bez powodu pytałem, czy wiesz, KTO tak twierdzi i czy te dane zostały potwierdzone.

Akruk!
skąd masz tak imponującą, detaliczną wiedzę?

Ulżyło Ci?
Toż odpisałam, napisałam o badaniach o których wiem.
Nie czułam dotąd potrzeby aby je aż tak prześwietlać.

Masz rację. Brzmi to nieciekawie i wzbudza wątpliwości.

Jak widać nie tylko. Nie sądzę aby ludzie szukający wyjaśnienia tego
w jaki sposób barwnik/krew mogła nie wniknąć do wnętrza włókien
byli 'całunistami', a jednak potraktowali te badania, a przynajmniej
tę część wyników poważnie. Patrz link, o którym wspominałam.
Dobra, dobra nie podlizuj się, przynajmniej nie tak oficjalnie

To może jeszcze raz:
Akruk!
A tak nieoficjalnie, to skąd masz tak imponującą i detaliczną wiedzę?

Całun jest prawdziwy i basta ,wiem co mówie bo jestem znawcą tematu ,koniec kropka ,dziękuje do widzenia

Pytałem o po-twier-dzo-ne dane. A nie o pierwsze z brzegu źródła miłośników całunu. No nie mogę! Nic cię nie nauczył przykład Kuzniecowa?



Powołujesz się na link to artykułu, na którego pierwszej stronie widnieje jak byk tytuł oraz autorstwo:
Rozumiem, że możesz nie pamiętać, czy nie kojarzyć, że o jakiejś osobie rozmawialiśmy w tym temacie nie dalej jak tydzień czy dwa tygodnie temu. Ale - na Cthulhu! - żyjemy w epoce Internetu. Wystarczy parę minut na wpisanie w Google i przeczytanie, kto to taki "Raymond N. Rogers".

Czy wiesz, jaka była pierwsza publikacja Rogersa związana z całunem?

Raymond N. Rogers, "Chemical Considerations Concerning The Shroud of Turin" [w:] Kenneth Stevenson (red.), 1977 United States Conference of Research on The Shroud of Turin, 23-24 March 1977, Albuquerque, NM, USA, Holy Shroud Guild, 294 East 150 St., Bronx, N. Y. 10451 (s. 131-135).

To artykuł pokonferencyjny ze zjazdu założycielskiego STRUP. Jak widać, materiały wydało Bractwo Świętego Całunu. Ale Rogers nie był całunistą.

Jednym z wyników spotkania był wybór Raymonda Rogersa na Dyrektora ds. Badań Chemicznych w grupie STURP (Director of Chemical Research). Ale Rogers nie był całunistą.

W liście do redakcji magazynu Skeptical Inquirer Rogers żalił się:
Wszystko załatwiał i działał jak nieformalny szef STURP. Ale Rogers nie był całunistą.

To Rogers przekazał próbki McCrone'owi. A kiedy McCrone ogłosił wyniki badań, to on mu je odebrał i przekazał Hellerowi i Adlerowi. Ale Rogers nie był całunistą.

Rogers przez lata występował publicznie i publikował artykuły za autentycznością całunu, na łamach rozmaitych periodyków i stron internetowych głoszących cudowne pochodzenie całunu. Ale Rogers nie był całunistą.

W roku 2005 podjął teorię "niewidzialnej łaty" wysuniętą przez Josepha Marino i jego żonę, opowiadając bajki o próbkach, które rzekomo po 15 latach od badań C14 przekazał mu Gonella. Ale Rogers nie był całunistą.

Na Wielką Boginię! - przecież Raymond Rogers to jeden czołowych wyznawców autentyczności całunu.

Mam swoje lata, jak to mówią
Wiedzę mam z książek, artykułów, Internetu. Wszystkich detali nie pamiętam (metoda Lema), notuję albo sprawdzam i wyszukuję na bieżąco. Nawet krótkie informacje o śmierci jakiejś osoby ujawniają czasem interesujące detale lub po prostu przydatne w dalszych poszukiwaniach.