Niby prosta odpowiedź, ale nieraz się nad tym zastanawiałem. Prawdopodobnie to sprawa wewnętrza każdego z nas. A jednak chcialbym się pokusić o jakieś wzorce.

Podam dwa przykłady. Piotr mowi iż wierzy, mało tego, on jest pewien, on wie; chodzi co niedziele do kościoła, a nawet częściej, słucha radia katolickiego, kolekcjonuje ksiązki religijne. Niestety jego postępowanie pozostawia wiele do życzenia. Jacek nie chodzi do kościoła, nie słucha audycji, nie ma przy sobie niczego co mogłoby określać jego wiarę. Za to jest "do rany przyłóż" człowiek. On nie wie czy jest wierzący, bo nie umie wierzyć w coś czego nie da się zobaczyć/usłyszeć/poczuć/itp...

Rodzi sie drugie pytanie czym jest wiara?

*Imiona zostały zmienione.

Moim zdaniem grzeszy każdy, a więc ten "Piotr" i "Jacek" napewno oboje grzeszą, bo nie ma człowieka bez skazy. Piort jest osobą napewno głęboko wieżącą, ale jak każdy popełnia błendy. Skoro chodzi do kościołą, czyta religijne książki to znaczy, że kocha Boga. Jednak niektórych złych zachowań wręcz nie da się zachamować i czynimy coś złego. Ale czy to znaczy, że ktoś nie wierzy? Nie! Z tych zmaz na naszym sumieniu oczyszcza nas sakramęt pokuty i pojednania, na nowo odnawia naszą przyjaźń z Bogiem, któa zostałą zerwana przez grzech.
Piszesz, że zachowanie pierwszego pozostawia wiele, do życzenia, a drugiego jest jak do rany przyłóż.
Może jest tak, że to co w twoim odczuciu jest złe, jemu wydaje się dobre. np. nie daje odpisywać, a ty przez to cierpisz, bo nie napisałeś sam, więc to dla Ciebie złe.
Czym jest wiara?
Jest to chyba jakaś duchowa więź zawarta między Bogiem, a człowiekiem. Napewno te przykłądy, któe podałeś nie rysują przykładu wiary, gdyż Boga trzeba mieć w sercu i nie określa tego chodzenie, bądź niechodzenie do kościoła itp.

Sama wiara jest dla mnie pojęciem niewystarczającym. Trzebaby doprecyzować w kogo i wiele staje sie jasne...


Nie zgodzę się. Czemu na pewno? Co o tym niby świadczy?

Kochać znaczy wypełniać Jego wolę. Może do kościoła chodzić z przyzwyczajenia, a książki czytać (jeśli w ogóle) na przykład z ciekawości a nie chęci pogłębienia wiary. Czy jeśli ktoś czyta Koran automatycznie staje się Muzułmaninem?




Oczywiście Bóg nie wymaga bezgrzeszności. Pytanie, czy Piotr chce się zmienić, pracuje nad sobą?

Co do Jacka - że wierzy powiedzieć nie można, skoro nie wierzy


Bo rozumiem, że pytanie nie brzmiało: który z nich zostanie zbawiony, prawda?

Ale trochę głupio wyszło to co napisałeś PeTeRze. Możemy nawet (na podstawie twego postu) dojść do wniosku, że nie istnieje coś takiego jak człowiek. Jest to jedynie istota, która ma w sobie zaprogramowane przez swoje dzieciństwo reakcje na rózne bodźce. A to zupełny bezsens, gdyż jak wiesz człowiek kieruje się wolną wola i nic nie stoi na przeszkodzie by Jacek poznał wszystkie katolickie wierzenia.

Tak więc przychylam się do zdania anqua'y
... ech ta odmiana zagranicznych ników...

zdroofko !

Pytanie który z nich wierzy jest jak dla mnie nietrafione.
Jeżeli Jacek nie wierzy to nie wierzy. Jest dobrym człowiekiem, ale sugerowanie że wierzy jest zbyt daleko idącą nadinterpretacją.
Można wierzyć w Jezusa nie zachowując wiernie Jego nauki. Będzie to wiara bardzo ułomna ale wiara.
Można postępować jak nauczał Jezus w ogóle w niego nie wierząc i będzie się dobrym człowiekiem. Ale na pewno nie człowiekiem wierzącym. Nie nazywajmy na siłę wierzącym kogoś kto nie wierzy. Gdyby chciał być wierzącym to by wierzył. Uszanujmy to że nie chce.

Natomiast pytanie, który z nich zostanie zbawiony to jest pytanie, na które odpowiedź zna tylko Bóg. Bo tylko On wie, dlaczego każdy z nich postępuje tak a nie inaczej.

Jedno jest pewne, że nie można być zbawionym bez współpracy z Bogiem. Zbawiony = święty to coś innego niż po prostu dobry człowiek.
Człowiek może o własnych siłach być dobrym człowiekiem, człowiekiem "do rany przyłóż", ale nie może być o własnych siłach świętym, bo jedynie łaska Boża nas uświęca i zbawia i jedynie Boże Miłosierdzie oczyszcza nas z grzechu.
Ta współpraca z Bogiem wygląda oczywiście różnie, w zależności od naszej świadomości Jego istnienia, naszych o niej wyobrażeniach, spuściźny kulturowo-religijnej w której żyjemy. I tak naprawdę tylko Bóg zna serce każdego i wie, ile było w nim woli współpracy z łaską, może nawet nie nazwanej i nieuświadomionej, że tym właśnie jest.
Tradycja chrześcijańska mówiła o chrzcie pragnienia - ktoś zmarły jako katechumen był uważany za zbawionego jakby już był ochrzcony. Encyklika "Mystici Corporis Christi" mówi nawet o "nieuświadomionym pragnieniu przynależności do Mistycznego Ciała Chrystusa".
Tylko Bóg jeden zna na ile dany człowiek rzeczywiście świadomie odrzucił zbawienie ofiarowane mu w Chrystusie.

Jeżeli czytaliście Opowieści z Narnii C.S.Lewisa to na pewno kojarzycie tą scenę z Ostatniej bitwy.
Do Krainy Aslana trafiają Narnijczycy którzy w niego wierzyli ale nie tylko. Dostaje się tam w pewnym momencie rycerz z armii wrogiego narodu wierzącego w Tasza (swoiste uosobienie szatana czy jakiejś formy bożka zła). I ten rycerz spotyka Lwa Aslana (symbol Chrystusa). Dopiero w tym momencie uświadamia sobie że żył w złudzeniu przekonania że bogiem jest Tasz. I dziwi się że Aslan przyjmuje go jako swoje dziecko. I wtedy Aslan mówi mu, że nie wiedząc o tym tak naprawdę przez całe życie szukał Jego
- Ale przecież wiem, że szukałem Tasza i jemu służyłem
- Gdybym to nie był Ja, którego tak naprawdę szukałeś, nie szukałbyś tak wytrwale. Wszystko co zrobiłeś dobrego w imię Tasza Ja przyjmuję jako służbę Mnie
- A więc Ty i Tasz to jedno?
- Nie ! Właśnie dlatego że jesteśmy swoim kompletnym przeciwieństwem. Jeżeli ktoś przysięga na Tasza i przysięgi dotrzymuje tak naprawdę przyrzeka Mnie. Jeżeli ktoś dopuszcza się zdrady w Moje imię tak naprsawdę służy Taszowi...

To jest oczywiście pewien obraz, pewne uproszczenie i nie próbuję tu sugerować równości wszystkich religii. Jedynie to, że Bóg zna nasze intencje i tego na ile z Nim współpracowaliśmy a na ile świadomie Go odrzuciliśmy.

Prawda, je

[/quote]

Niektórzy - deklarujący się jako niewierzący - wyśmiewają wierzących. Sam się z tym kilka razy spotkałem. I co z tego - skoro widzę, że ci ludzie najczęściej są sami pogubieni i nieszczęśliwi, nie zdając sobie sprawy, że to czego im brakuje to może (nie musi) być wiara.

Ja wolę być nazywany naiwniakiem i głupkiem - ale wierzyć

Pismo Swiete mowie ze:
1) A wiara jest pewnością tego, czego się spodziewamy, przeświadczeniem o tym , czego nie widzimy

a wiec wiara to pewnsoc oparta na wiedzy , dowodach .
Nie jest to latwowiernosc w to co ktos powie i my od razy za tym idziemy.
najpierw tzreba to sprawdzic zeby miec pewnosc ze dobrze wierzymy.
Jezus powiedzil zezycie wieczne zalezy od wiedzy :
3) A to jest życie wieczne: aby znali Ciebie, jedynego prawdziwego Boga, oraz Tego, którego posłałeś, Jezusa Chrystusa.

Zeby znac Boga to trzeba sie o nim dowiedziec. Czyli poznac jego wymagania , nakazy itd.
jak poznjemy to mamy silna wiare bo oparta na wiedzy i przez to jetesmy pewni tego tej wiary

....................

I Jacek i Piotr nie wierza(choc moga tak mowic)
jak2:
17) Tak i wiara, jeżeli nie ma uczynków, martwa jest sama w sobie.
(20) Chcesz przeto poznać, nędzny człowieku, że wiara bez uczynków jest martwa?


jak widzisz wiara bez wlasciwych uczynkow jest martwa .
czyli jej nie ma .Bo wiara opiera na wiedzy co robic ale potem takze na czynach .czyli wprowadzanie teg oco sie dowiedzielismy w zycie

Piotr mowi ze wierzy ale nic nie robi wiec nie ma wiary.

Jacek mimo ze robi rozne rzeczy (dobre) to przeciez nie oparte na wiedzy czy te rzeczy sa dobre dla Boga.
Bo on nie ma zadnej wiedzy na ten temat.

Znowu uważam, że to za daleko wyciągnięte wnioski. Tak jak nie zgadzałam się z Meg, że Piotr jest głęboko wierzący, tak nie zgadzam się z Tobą, że nie wierzy w ogóle. To co o nim wiemy, to że "jego postępowanie pozostawia wiele do życzenia". W tym zdaniu nie jest zawarta informacja, że nic z tym nie robi; nie wiemy, czy zauważa problem i czy pracuje nad sobą.

A tak naprawdę przy tej ilości danych dyskusja jest bez sensu


PS. qrczak - Angui

Wzorem wiary jest Maryja.
Patrząc na Nią widzę dopiero ile mi brakuje do prawdziwej wiary.

Pozdrowienia!

fakt .tu zgadzam sie.
jesli cos robi aby sie zmienic zgodnie z tym czego sie dowiaduje to mozna powiedziec ze tak iotr wierzy. Bo przeciez nie maludzi doskonalych.
okreslenie 'pozostawia wiele do zyczenia' jest nieprecyzyjne.

Przykład zdania sprzecznego samo w sobie