nie no wiadomo, Lefebvre locutus, causa finita. Roma nie ma tu nic do gadania
Najbardziej śmieszą mnie te peany uwielbienia, dla tej fatalnej dla Kościoła postaci

Ponieważ w temacie "Papież" nie odniosłeś się do mojej wątpliwości (i słusznie, bo tu będzie lepiej) ponawiam:


Sugerujesz, że w dzisiejszym Kościele katolickim dogmaty mają inne znaczenie niż miały wcześniej?
Sądzisz, że w dzisiejszym Kosciele katolickim obowiązuje teoria ewolucji dogmatów?
Na jakiej podstawie?

A nie przyszło ci do głowy, że obowiązuje w nim praktyka ewolucji rozumienia tych dogmatów poprzez zdrowy rozwój doktryny, do którego niektórzy przedsoborowcy po prostu nie dorośli?

http://en.wikipedia.org/wiki/Development_of_doctrine
http://mojecogitarium.blogspot.com/2013/08/kard-newmana-klucz-do-interpretacji.html
http://mojecogitarium.blogspot.com/2013/08/kard-newmana-klucz-do-interpretacji_22.html

Jest to herezja. Rozumienie prawd wiary ma jedynie związek z jej większą znajomością lecz nie ewolucją kultury,zmianą czasów historycznych itp.

Z Przysięgi antymodernistycznej
Przeto usilnie się trzymam i do ostatniego tchu trzymać się będę wiary Ojców w niezawodny charyzmat prawdy, który jest, był i zawsze pozostanie w „sukcesji biskupstwa od Apostołów” [Św. Ireneusz, Adv. haer. IV, 26 – PG 7, 1053 C]; a to nie w tym celu, by trzymać się tego, co może się wydawać lepsze i bardziej odpowiednie dla stopy kultury danego wieku, lecz aby nigdy inaczej nie rozumieć absolutnej i niezmiennej prawdy głoszonej od początku przez Apostołów.

Ślubuję, iż to wszystko wiernie, nieskażenie i szczerze zachowam i nienaruszenie tego przestrzegać będę i że nigdy od tego nie odstąpię, czy to w nauczaniu. czy w jakikolwiek inny sposób mową lub pismem. Tak ślubuję, tak przysięgam, tak niech mi dopomoże Bóg i ta święta Boża Ewangelia.

Cytuj:

Modernistyczny ewolucjonizm dogmatów wywodzi się wprost z lucyferiańskiej doktryny, którą zapoczątkował szatan w raju słowami kłamstwa: "Będziecie jak Bóg". Doktryna lucyferiańska zakłada, iż człowiek poprzez tzw. rozwój duchowy, pewnego rodzaju ewolucję może osiągnąć samozbawienie, stać się Bogiem. Ponieważ ta szatańska herezja zakłada rozwój świadomości ludzkiej, której ostatecznym celem jest stan "boskości" człowieka - logiczną konsekwencją jest ewolucja dogmatów. Modernista zakłada, że, co prawda prawda sama w sobie nie ewoluuje ale jej postrzeganie przez człowieka tak. Dlatego wraz ze świadomością człowieka musi również ewoluować definicja prawdy zawarta w dogmacie. W ostateczności prowadzi to do obalenia dogmatów i wprowadzenia w ich miejsce kłamstwa szatańskiego - co możemy obecnie oglądać w posoborowiu.

Nie rozumiem. Czy wy negujecie istnienie samego "rozwoju duchowego"? Wg was w ogóle nie istnieje coś takiego, jak "rozwój duchowy" człowieka?

Herezja jest to, co Ty głosisz.
Natomiast rozwój doktryny jest czymś normalnym i naturalnym.
Ta sama prawda może co najwyżej w innych czasach i w innej kulturze być wyrazona innym językiem. Nie jest to jednak ewolucja dogmatów, ale wyrażenie tego samego dogmatu językiem bardziej przystosowanym do współczesnych czasów bez naruszenia tego dogmatu istoty.
Poszukiwania teologiczne zmierzają do uściślania i coraz głębszego rozumienia dogmatu, a nie do jego zmiany.

Natomiast Przysięga antymodernistyczna nie jest ani wyznaniem wiary, ani tym bardziej dogmatem.

W sumie, jeżeli już mówimy o herezji, to można się zastanawiać, czy przypadkiem tradsi nie negują jednej z podstawowych prawd wiary chrześcijańskiej, mianowicie Zmartwychwstania Chrystusa. Niby to wyznają, ale jednocześnie traktują Chrystusa de facto jako martwego. Zajmują się więc nie przepowiadaniem żywej wiary, przy asystencji Ducha Świętego, który aktywnie działa w Kościele cały czas, ale "obroną dziedzictwa". Tymczasem bronienie czyjegoś dziedzictwa ma miejsce wtedy, gdy ktoś, po kim się tego dziedzictwa broni, jest martwy. Według tradsów Chrystus jest martwy, a w związku z tym także i wiara jest martwa, pozostał po niej jedynie "depozyt", martwy - a więc i zabetonowany i to zabetonowany do tego stopnia, że nie można nawet dodać imienia św. Józefa do "betonowego" rytu mszalnego. Tego rodzaju skamienienie charakteryzować może wyłącznie coś, co jest martwe, a nawet więcej - martwe i skamieniałe. Wystarczy przeczytać ten tekst o Franciszku, który jakoby ma uzasadniać "sede vacante". W nim wiarę traktuje się nieomal jak matematykę (takie porównanie zresztą pada wprost), ale nie taką, która się rozwija, tylko taką, której można już tylko bronić. Mało tego, skoro Chrystus jest martwy i nie zmartwychwstał, to tym samym także i nie wstąpił do nieba, a co za tym idzie nie zesłał Pocieszyciela-Ducha - i właśnie dlatego np. mógł nastąpić "heretycki" sobór. Wszystko się układa w jedną całość. Czyżby tradsi byli jeszcze mniej chrześcijańscy niż protestanci?

Rozwój duchowy człowieka, nie jest tożsamy z rozwojem depozytu wiary, który powinien być niezmienny i zawsze ten sam.

Martwa wiara to taka, której nikt nie wyznaje. Katolicy, bo nie zadni ''tradsi'' nie wyznają martwej wiary i Chrystusa Pana. Bóg jest doskonały i Kościół jest doskonały, więc nie ma potrzeby, aby cokolwiek bylo poprawiane i zmieniane.

Czyli od samego początku istnienia Kościoła nic w nim nie było poprawiane i zmieniane?

Okres pierwszych wieków, był wyodrębnianiem się chrześcijaństwa od religii mojżeszowej.
Wiara katolicka krzepła w miarę, jak Kościół oświecony Duchem Świętym nieomylnie, za pomocą Soborów formułował zasady wiary ważne aż do dzisiaj. Dogmat o nieomylności Kościoła choć wcześniej nie wyartykułowany prawem, istniał od samego początku, tak samo jak i inne dogmaty.

O zarządzeniu króla człowieka, skoro raz zostało wydane, nie można rozprawiać, lecz trzeba mu się podporządkować. A czy będzie się godziło rozprawiać o postanowieniu Ducha Świętego, mówiącego przez usta Kościoła, i podawać je w wątpliwość? Niech daleka będzie od serc pobożnych myśl tak bezecna. Lecz mówią, napisał Augustyn, że nawet wcześniejsze Sobory Powszechne były przez późniejsze poprawiane (Contra Donatistas, liber 2, caput 3). Napisane jest, lecz nie w tym znaczeniu, jak gdyby to, co raz w sprawie wiary zostało postanowione na jednym Soborze Powszechnym, to wolno było na innym odwołać. Niech jeden Sobór Powszechny prawnie zebrany wskażą, na którym coś przeciwnego wcześniejszym Soborom Powszechnym także prawnie zgromadzonym zostało postanowione w sprawach należących do wiary. Bez wątpienia żadnego nie można wskazać. Bo jeżeli ktoś wskazałby synod w Rimini, lub Syrmium, albo w Antiochii, albo drugi Efeski, albo inne tego rodzaju zwołane synody, ponieważ nie zostały powagą Papieża Rzymskiego albo zebrane, albo zatwierdzone, nie mogą być nazwane Soborami, lecz raczej zgromadzeniami i synodzikami.
(Stanisław kard. Hozjusz, Chrześcijańskie Wyznanie Wiary Katolickiej, Rozdział XXIV. Sobór Powszechny przedstawia Kościół Katolicki, Olsztyn 1999, s. 53).

Ok, czyli nie była "zmieniana" ani "poprawiana", tylko "krzepła". Oczywiście, można np. uznać wprowadzenie przez Grzegorza I do kanonu Mszy Św. modlitwy "Ojcze Nasz", "gregorianek" albo łaciny jako języka liturgii również za jedynie "krzepnięcie" (broń Boże nie "poprawianie" na przykład!) - ale w sumie jest to tylko kwestia nazewnictwa. Ale wobec tego do którego momentu "krzepła"? Czemu przestała? A może nadal "krzepnie"?



Bardzo słusznie, ale wobec tego encykliki, pisma Stanisława kard. Hozjusza albo mentorów sedewakantyckich chyba też nie mogą być nazywane Soborami, czyż nie? Więc dlaczego je bez przerwy wskazujecie? Może nie macie nic lepszego?

Orzeczenie definitywnie rozstrzygające jakiś wątek wiary, bylo tym momentem zawsze i na zawsze.
''Roma locuta causa finita.''

Aha.

No własnie!!!

Ok
To które z tych definitywnych orzeczeń dogmatycznych Kościół posoborowy odrzucił?
Ktory z elementów "Credo nikejsko-konstantynopolitanskiego" czy "Składu Apostolskiego" zostalo unieważnione?
Który dogmat wiary a nie element praktyk administracyjnych czy liturgicznych został tak zmieniony, że zmieniła się wyznawana przez Krk wiara?