Moim zdaniem Ktoś lub Coś musiało stworzyc chociażby ten punkt z którego wybuchł wszechświat, a czy nazwiemy to Bogiem, Buddą, Allachem czy jakkolwiek inaczej to już inna sprawa.

A tego Ktosia lub Cosia nikt tworzyć nie musiał?

Dlaczego w jakimś tam procesie fizycznym, doszukujesz sie rzeczy nadprzyrodzonych?

To nie jest doszukiwanie się rzeczy nadprzyrodzonych, ale szukanie odpowiedzi na pytanie o istotę wszechświata.
Zwolennicy teorii Wielkiego Wybuchu nie odpowiadają, bo nie są w stanie odpowiedzieć, na pytanie o to, co było "przed". I to nie tylko chronologicznie, bo wiadomo, że się nie da, ale przyczynowo.

Teorii jest dosyć dużo, natomiast przyjmując tą narracje gościa "fabian30" to wszechświat zamienia sie w punkt, zaraz potem następuje wielki wybuch i punkt zamienia sie w wszechświat.
Nie ma potrzeby dodawania do tego żadnego Boga, wystarczą same prawa fizyki.

Przyczynowo też sie nie da bo nie ma śladów, ale stawiają hipotezę: fluktuacja próżni.
Czy to dobry pomysł czy zły, jednak jest jakaś proba wyjaśnienia.

Co oczywiście niczego nie rozwiązuje skoro próżnia jest czymś innym niż nicość.
Próżnia, według mechaniki kwantowej, jest stanem o najniższej lecz na ogół niezerowej energii
Pytanie brzmi więc: kto, albo co stworzyło próżnię?


Zbyt małą masz wyobraźnię.
Odwieczny i nieskończony cykl powstawania i niszczenia wszechświata, oraz istnienia jego praw domaga się odpowiedzi o przyczynę cyklu i przyczynę praw.

Świat domagający sie odpowiedzi dlaczego istnieje, to już jest nadawanie wszechświatowi cech osobowych, co samo w sobie jest bez sensu.

Odpowiedź bez odpowiadania.

Jeśli chcesz mogę to ująć inaczej.
Odwieczny i nieskończony cykl powstawania i niszczenia wszechświata, oraz istnienie jego praw jest wyzwaniem dla umysłu, który nie ogranicza się do stwierdzenia istnienia praw fizyki i cykliczności wszechświata, ale usiłuje dociec ich źródeł.

Ale nie dla nauki i wszystkich, którzy swą percepcję rzeczywistości zamykają w wąskich ramach naukowatości, dzięki czemu zresztą, to, co dla nas jest szerokim horyzontem, dla nich sprowadza się do pojedynczego punktu (widzenia); stąd też Witkacy, ujmując problem ten syntetycznie, stwierdził, że nauka nie odpowiada na te właśnie pytania, które są dla człowieka najważniejsze i najbardziej interesujące.

To jest pytanie wtórne, oparte na dziwacznym, sprzecznym ze wszystkim co da się zaobserwować założeniu, że istnienie czegoś nie jest stanem naturalnym.

lstnienie czegoś bez przyczyny, samego z siebie, owszem. Nie jest to zjawisko naturalne, bo gdyby było, podobne kreacje byłyby na porządku dziennym.
Są?

Kiedy mówimy, że coś powstaje z jakiejś przyczyny, opisujemy zawsze przemiany. Samo natomiast istnienie owej wszystkości, która podlega tymże przemianom, jest zjawiskiem naturalnym, co do którego nic nie wskazuje, by kiedykolwiek nie miało miejsca/ miało jakiś początek. Innymi słowy: nic nie wskazuje na nicość, która jest pojęciem w 100% wydumanym.

Myślę, że my ludzie zastanawiając się nad światem, nie pytamy tylko o konkretne przyczyny, czyli o prawa wyzwalające jego powstawanie i przemijanie czy kierujące jego przemianami, ale też o to, dlaczego wlaśnie takie prawa a nie inne nim rządzą, a więc dlaczego świat wlaśnie taki jest, jaki jest .. Czyli pytamy tez głębiej niż sięga nauka - o jego sens .. I tutaj chyba pojawia się myśl o Bogu i pytanie o Niego ..

Skąd zatem wziął się Wszechświat? Czy też zasada przyczynowości jest częścią Wszechświata i poza nim nie ma sensu?