Witam,

Jeśli zabrałem buty i je oddałem a druga osoba nie wiedziała nic o tym to grzech?

Pozdrawiam.

To jest grzech

To Bóg decyduje o tym co jest grzechem, a co nie. ty podejmujesz decyzję tylko co do własnych uczynków we własnym sumieniu. Jeśli sumienie cię niepokoi to pewnie to był grzech. Bywa też tak, że szatan stara się przegiąć w drugą stronę i wyolbrzymia grzech człowieka, żeby go przestraszyć Bogiem, że czegoś takiego to bóg nie wybacza. Właśnie w ten sposób kusił Judasza.

To nawet fajnie.
Korzystam z wielu zakazanych przez kościół używek, niepokoju w sumieniu u mnie nie ma, więc to co robie nie jest grzechem.

Kszysiek już cie polubiłem widze że wiesz o co w tym wszystkim chodzi.

Oddales juz reszte kasjerce?

Jak wyrwałeś mikrofon Bogu to nie spodziewaj się, że będzie do ciebie mówił.

Strasznie metna ideologia. A kiedy Pan Bog ciebie informuje, ze dzis to byl grzech a wczoraj mial jeszcze inne zdanie na ten temat?

Ulepiles sobie swojego Boga na swoj obraz i podobienstwo i Prawda ciebie nie interesuje.


@Jakubor, to raczej nie byl grzech smiertelny. Ale powiedz to po prostu na kolejnej spowiedzi i niech ksiadz ci to rozstrzygnie dla spokoju twojego sumienia.

Bóg już zdecydował co jest grzechem dając Przykazania. Teraz Ty decydujesz czy je przekroczysz, czy nie. Sumienie można mieć ukształtowane własciwie lub nie i jeśli jest niewłaściwie ukształtowane, niczego Ci nie wyrzuci. Robkowi nie wyrzuca tego, że świadomie wziął źle wydaną resztę i chce sprzedać ziemię, którą ciotka podarował mu, aby mu pomóc z nadzieją, że ta ziemia nadal jest jej.

@Jakubor podzielam zdanie Kael.

Bóg decyduje co jest grzechem kiedy osądza uczynek, czyni zaś to na podstawie prawa czyli dekalou.

Aha. To my moze tez mozemy decydowac na bazie dekalogu? Czy musimy czekac, az Pan Bog nam to potwierdzi?

W ostatnią niedzielę, podczas rodzinnego spotkania, padło stwierdzenie, że grzechem i to ciężkim, jest
robienie zakupów w niedzielę, co Wy na to?
Powiem szczerze, nie wierzyłam, żeby to był grzech, w dodatku ciężki, dlatego sprawdziłam...
Po Waszych wypowiedziach, powiem, gdzie sprawdziłam i jak jest naprawdę.

Bardziej trafnym pytaniem będzie z czego wypływa grzech lub wynika. Po to aby zaprzestać jego czynienia.
Bo grzech wynika z braku wiary w miłość. A miłość opiera się na równym i jednakowym pragnieniu szczęścia dla wszystkich. Taki brak wiary w miłość opiera się na braku jednakowego szacunku. Gdzie jednym przyznaje się większe prawa niż drugim. Większe wynagrodzenia. Gdy ktoś nigdy nie doświadczył darmowego daru, gdy nigdy nie był kochany tylko dlatego, że jest a swoje prawo do miłości musiał okupować daniną. Będziesz kochany jak będziesz grzeczny. Będziesz kochany jak zrobisz to i tamto itp. To taki ktoś nie wierzy w miłość i to czego pragnie realizuje w sposób jaki sobie wymyśli często głupi i destrukcyjny z naruszeniem tego co jest dobrem dla innych. Taki człowiek gdy kradnie to nie wierzy, że zasługuje na wszystko to, czego potrzebuje i mógłby to nawet dostać darmo. On święcie wierzy, że nigdy tego nie osiągnie i jedyną metodą jaką widzi to ukraść. Albo, że praca aby otrzymać to czego pragnie będzie tak wyczerpująca i zniechęcająca ,że łatwiej będzie ukraść. A przecież mógłby pracować z radością i pasją ( gdyby tylko uwierzył, że jakaś może sprawiać mu frajdę i może jeszcze otrzymywać za to wynagrodzenie. Więc czym jest grzech brakiem wiary? A w jaki sposób stajemy się świadkami diabła? Świadczymy, że Bóg jako miłość nie istnieje i w nikim się nie przejawia osobowo, bo my wierzymy w grzech tego człowieka i to musi być prawda -czyli jego brak wiary w miłość a tym samym grzech jest tym co jest takie atrakcyjne na tym świecie. Tylko potem szukamy miłości nie rozumiejąc, że miłość może zaistnieć tylko wtedy gdy ja odważę się ją przejawiać czyli uznać istnienie Boga w sobie jako rodzaj łaski i daru , za który należy się wdzięczność Bogu ( wyrażona w 1 przykazaniu).
Nie będę roztrząsać powodów dla których taka sytuacja zaistniała. Powiem tylko, że ten kto chciałby zmienić ten tragiczny los poczucia braku miłości może to zmienić. Jeżeli potrafi całkowicie żałować tego co było brakiem i pragnąć pomocy musi o nią poprosić ale też musi zrozumieć ,że dar miłości nie jest byle jakim darem. Bo jest to dar największy na świecie a który dawany jest całkowicie darmo z jednym zastrzeżeniem aby był ceniony najwyżej na świecie.
Duch św dający swoje dary daje je tym, którzy chętnie je rozdają nie trzymając tylko dla siebie. Co skutkuje zwiększonym poszanowaniem wszystkich ludzi i różnorakimi umiejętnościami adekwatnymi do istniejących potrzeb.

To według ciebie trzeba wszystkich zmusić do wzajemnej miłości, i wtedy każdy będzie szczęśliwy?

Nikt nikogo nie może zmusić do miłości. I nawet sam Bóg tego nie robi. Miłość jest darem. Jeżeli nie doświadczasz miłości możesz prosić o pomoc w przyjęciu pojednania , które jest doskonałą miłością. Przyjęcie tego pojednania jakie przynosi nam Jezus przywraca nam łączność z Bogiem a ponieważ Jezus i Bóg to jedno to łącząc się w ten sposób otrzymujesz też dar miłości. Jeżeli jednak nie zależy ci na miłości lub nie masz świadomości o swoich ukrytych barierach przed miłością to również możesz poprosić o pomoc w odnalezieniu ich aby zobaczyć co powodują i zrozumieniu czy tego właśnie chcesz.

Mam pytanie: ze względu na zdenerwowanie przed spowiedzią zapomniałem dopowiedzieć coś do grzechu i podczas mówienia przypomniał mi się grzech ale szybko mi uciekł. Czy spowiedź była ważna?