Głęboko wierzący nie mają żadnego zakazu korzystania z pomocy medycyny.

No tylko, że Dziubsonowi nie chodzi o pomoc medyczną, która nastąpiła po tym jak Dziubson dokonał niezbożnego aktu. Bo tak dalej analizując sytuację można by wymyślić taką scenę, że Dziubson poszedł nie do ginekologa tylko np. do psychiatry bo po pijaku ma zwyczaj okładać żonę. I psychiatra mu mówi: no to panie Dziubson pij Pan i pokaż Pan co tam po pijaku wyrabiasz. No właśnie - i Dziubson z tego powodu ma dylemat gdyż nie wie czy czyn jego grzeszny w standardowej sytuacji jest grzeszny także w innych okolicznościach ? Czy można to rozpatrywać w kategoriach np jak zabicie w obronie koniecznej ? W sumie ktoś mógłby powiedzieć, że Dziubson raczej nie był zagrożony. Zgrzeszył bo chciał zgrzeszyć. Można owszem cel posiadania dziecka określić jako szlachetny ale zatwardziały chrześcijanin może to nazwać naciąganiem rzeczywistości...

Ten grzech o którym wspominasz to nazywanie złem lub przypisywanie Złemu to co czyni Bóg.Tak czynili uczeni w Piśmie gdy mówili że Jezus czyni cuda mocą Belzebuba.

Tu właśnie wychodzi cała hipokryzja ze strony "Dziubsona" bo jeśli jest idzie wszystko po jego myśli, to on może być przykładnym katolikiem, i nawet opowiadać że w obronie swojej wiary to by nawet w ogień skoczył
No ale niestety!
Wiara wiarą, a życie życiem

Ja tez bym skorzystała jak ktos ma fajny artykul z wyjasnieniem kiedy mozna nowic o grzechu przeciwo Duchowi Swietemu.

Mnie sie wydaje ze nie jest az tak ciezko popelnic ten grzech. ( przeciwko Duchowi)

Pamietam jak czytalam w Dziejach Duszy - jak sw. Tereska byla na rekolekcjach i choc wczesniej myslala ze trudno jest obrazic Boga gdy sie go bardzo kocha - to rekolekcje zmienily jej zdanie - poszukam tego opisu...

Z Wikipedii

Duch Święty jest również Pocieszycielem i tym, który obdarza łaską, dlatego teologia wyróżnia dwa szczególne grzechy będące wykroczeniem przeciw teologalnej cnocie nadziei, a tym samym będące grzechami poważnej materii przeciw Duchowi Świętemu jako Źródle nadziei. Są to:

1.rozpacz (desperacja) – rozumiana jako stałe i całkowite odrzucenie Bożego miłosierdzia oraz możliwości zbawienia i Bożej sprawiedliwości (grzech śmiertelny ze swej natury – ex toto genere suo mortale),

2.zuchwała ufność (presumpcja) – rozumiana jako stała i fałszywa pewność w zdobyciu zbawienia z wykluczeniem osobistego zaangażowania w jego osiągnięcie przy jednoczesnym braku bojaźni Bożej (grzech ciężki ze swej natury – ex toto genere suo grave).

Na to pierwsze to może i bym się załapał, więc tutaj z takim grzechem to nie jest aż tak ciężko.