Ja bym sporo zyskał, bo nie trafiłbym tam gdzie po śmierci trafie, i wten sposób bym miał święty spokój.



Można żyć na złość innym.
Nawet dzisiaj jak kupowałem sobie Kebaba, to też znajomy chciał odemnie 20gr.
Już nie będę mówił całej tej sytuacji jaka tam była, bo już to jest bez znaczenia, ale to że mu tych 20groszy nie dałem spowodowało u mnie dużo radości, i to nie dlatego że nie dałem mu tej kasy, ale dlatego była radość, ponieważ uświadomiłem sobie że jest mi szkoda tych 20groszy, a przecież jak mówił tutaj ten, szanowny nadczłowieczy wszechwiedzący wszystko forumowicz "czytelnikBiblii" jestem przyjacielem świata, a co to za przyjaciel świata któremu szkoda 20groszy



Ale przed nicością to trochę tego życia jest?

Ty książke napisałeś
No ale tam jest coś takiego.

Nie ma żadnej wątpliwości - Piekło jest przeciwieństwem Nieba, a więc przede wszystkim stanem oddzielenia od Boga, stanem braku z Nim relacji. O ile człowiek żyjący na Ziemi, a więc nie w pełni odczuwający swoje potrzeby duchowe może pozostawać w tym stanie bez jakiegoś skrajnego cierpienia3 o tyle dla człowieka w ciele zmartwychwstałym4 w pełni odczuwającego brak Boga sytuacja taka jest stanem głębokiego cierpienia. Co więcej, źródłem cierpienia nie jest wyłącznie naturalna tęsknota do Boga, ale także stan zapiekłej nienawiści i zawiści jakim potępieniec obdarza zarówno Boga jak i osoby z Nim przebywające.

To nie jest coś katolickiego, bo gdzie to wieczne piekło pełne cierpień?
W końcu bez Boga bym jakoś wytrzymał, a nienawiść przez te wsyztskie lata, stała się częścią mojej natury, i takie piekło byłoby dal mnie czymś może nawet fajnym.

Niestety, mylisz się Robku. Żadne stworzenie nie jest w stanie być szczęśliwe bez Boga.
Tyle że potępieniec jest jeszcze bardziej nieszczęśliwy z Nim.

Żadne stworzenie w tym upadłe anioły nie posiadają mocy stwórczej, bo to jest domena wyłącznie Boga w Trójcy Świętej jedynego. Po grzechu, który dokonał szatan nie mógł już przebywać przed Bożym Obliczem, bo stan ducha po grzechu, który popełnił nie pozwalał mu na to. Nigdzie nie było miejsca gdzie mógłby na stałe swobodnie przebywać, gdzie nie cierpiałby przeogromnych katuszy z powodu przebywania w Bożej obecności. Nie może ten kto zgrzeszy przebywać przed Bożym obliczem, bo moc Boża działa rozsadzająco na duszę i ducha osoby w stanie grzechu wiecznego.
Gdyby nie piekło duchy upadłych aniołów jak również dusze potępione uległyby unicestwieniu.
Odwieczne Prawo Boże stanowi, że kto raz został powołany do istnienia posiada jako dusza i duch składniki, z której jest zbudowane, a pochodzące od Trójcy Świętej. Nie może być nigdy unicestwione, bo tak stanowi Boża Sprawiedliwość, która czuwa nad wszystkim.
Trójca Święta była zmuszona stworzyć piekło jako miejsce wiecznego przebywania upadłych aniołów i dusz potępionych. Dlaczego piekło jest tak straszne? Tylko tak wykonane, stworzone zapewniało potępionym niezbędną, wieczną swobodę. Odizolowanie ich jest konieczne, niezbędne, aby mogli tam odbywać nigdy nie kończącą się pokutę.
Potępieni nawet kary piekła muszą odbywać sprawiedliwie i tylko tyle cierpieć ile zawinili.
Potępieńcy demony i ludzie potępieni nawet w tym miejscu nie mogą postępować niesprawiedliwie, bo nie mogą cierpieć cierpień większych niż te, na które zasłużyli, a gwarantuje to Boża Sprawiedliwość.
Każda dusza ludzka oraz duch każdego upadłego Anioła posiadają tak jakby specjalny mechanizm, który je ogranicza, nie pozwalając na zbytnie przybliżanie się do Tronu Trójcy Świętej, jak również do karania w miejscu kary, karą niesprawiedliwą, na która nie zasłużyli.Duch Bożej Sprawiedliwości przestrzegany jest także w miejscu wiecznego potępienia. Trójca Święta posiada nieustanną świadomość o każdym potępieńcu, o każdym dotyczącym ich szczególe, detalu, w każdej chwili, całej wieczności.

Piekło nie jest "miejscem" już prędziej jest "stanem" (a w stosunku do duchów - szatanów i aniołów) pojęcie "miejsca" w ogóle nie za bardzo ma sens).
Dlatego nie było potrzeby "stwarzania piekła".

Wielu ateistów żyje bez Boga, i jakoś nie narzekają.



Boża sprawiedliwość zmuszająca ludzi do wiecznego istnienia?

Wielu ateistów żyje dziś i nie narzekają, bo doczesność ich chroni - nie mają pojęcia co stracili.
Co do wiecznego istnienia - nie ma to nic wspólnego ze "zmuszaniem". Po prostu osoby są wieczne, taka ich natura.

Zgadzam się z panem Markiem, taka jest natura wszelkiego istnienia w tym człowieka, Bóg nie po to powołał do istnienia kogoś żeby potem taka osoba rozpadła się w nicość, także każdy niezależnie od czegokolwiek ma życie wieczne. To jest Boska sprawiedliwość.

A co takiego stracili?



Gdyby natura każdego człowieka chciała istnieć wiecznie, to nie byłoby aż tyle samobójstw.

To nie ma nic do rzeczy, natura człowieka jest taka jaką nadał Bóg, istnieje wiecznie, śmierć cielesna to tylko tak naprawdę przejście.

A jak ktoś nie chce tej natury? to co wtedy?

Idźmy dalej: niektórzy chcieli by być kozami. Cóż za zniewolenie ze strony Boga, że nie mogą!

To jest ważna kwestia, ponieważ Bóg narzuca pewne zasady i ograniczenia, których się trzeba trzymać.
I to nie jest fajne, w końcu żadna dyktatura nie jest fajna.

tak dywagować można sobie w stosunku do niedoskonałych ludzi. Ale przykładania miary nie doskonałych ludzi do relacji istot duchowych doskonałych jest dedukcją zwrotną. To tak jak byś dowodził doskonałości motocykla kavasaki używając jako dowód hulajnogi. u ludzi zawsze można tłumaczyć błędy niedoskonałością i wszystkim co z tego wynika bo jest to rzecz naturalna dla ludzi. dla Boga i stworzeń duchowych nie ma takiej alternatywy. są doskonali i nie popełniają błędów by mogli powiedzieć" a zwiodło mnie coś tam i powinęła mi się noga" stworzenie duchowe jeśli podejmuje jakaś decyzję to w pełni świadomie i z premedytacja. zatem do relacji Bug - szatan nie można przykładać ludzkiego wzorca.


to że ty z moich słów wyciągnąłeś taki wniosek nie znaczy że jak tak napisałem. to się nazywa perfidna manipulacja.

Doczesność ich chroni przed Bogiem.
Tylko szkoda że ta doczesność, trwa tak krótko.